Գրական

Ս. ՄԱՀՍԷՐԷՃԵԱՆ Վերջերս լոյս տեսած այս հատորին վերնագիրը շատ բան կը բացատրէ, սակայն միայն բովանդակութեան բնոյթին մասին։ Լոյս տեսած է «Եղբայր Միքայէլ»ի նախաձեռնութեամբ, իսկ ան Միքայէլ Եուսուֆեանն է, բանաստեղծ Ժաք Ս. Յակոբեանի մտերիմներէն, որ պահած […]

Ն.   Հոկ­տեմ­բեր 17-ի այս օ­րը, 61 տա­րի ա­ռաջ, Ե­րե­ւա­նի մէջ վախ­ճա­նե­ցաւ ար­դի հայ գրա­կա­նու­թեան ա­մէ­նէն ժո­ղովր­դա­կան ու սի­րո­ւած դէմ­քե­րէն Ա­ւե­տիք Ի­սա­հա­կեան, որ քնա­րեր­գա­կան իր մեծ տա­ղան­դով դար­ձաւ հա­յոց սրտի խռո­վա­յոյզ եր­գի­չը եւ ար­ժա­նա­ցաւ հայ […]

Կարօ Թաշեան Կ’աղաչեմ խօսեցէք Կ’աղաչեմ գրեցէք Կ’աղաչեմ կարդացէք Կ’աղաչեմ փորձեցէք Կ’աղաչեմ օգնեցէք Կ’աղաչեմ փոխանցեցէք Կ’աղաչեմ վարժուեցէք Կ’աղաչեմ շարունակեցէք Կ’աղաչեմ յիշեցէք Կ’աղաչեմ պահեցէք Կ’աղաչեմ գուրգուրացէք Կ’աղաչեմ սիրեցէք ….մեր անուշ մայր լեզուն:  

  Ն. Հայ ժողովուրդը այսօր կ’ոգեկոչէ մահուան 74րդ տարելիցը հայագիտական ուսմանց՝ գրականագիտութեան, լեզուաբանութեան եւ ընդհանրապէս բանասիրութեան մեծավաստակ երախտաւորներէն Մանուկ Աբեղեանի։ Սեպտեմբեր 25ի այս օրը, 74 տարի առաջ, Երեւանի մէջ իր յաւիտենական հանգիստը գտաւ հայ ժողովուրդի […]

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ «Ժամանակ»   Մեծ գրող Ուիլիըմ Սարոյեանի շունչը կրկին վերադարձաւ իր ծննդավայրը՝ Ֆրեզնօ, ուր, վերջին շրջանին, իր ծննդեան 110-ամեակին առթիւ, բացուեցաւ տուն-թանգարանը: Այդ տան մէջ Սարոյեան ապրած է կեանքին վերջին 17 տարիները, հոն գրած […]

ԱՐՄԵՆԱԿ ԵՂԻԱՅԵԱՆ armenag@gmail.com Երկու տարի առաջ, երբ Լեւոն Շառոյեան լոյս կ’ընծայէր իր «Դեգերումներ»-ուն առաջին հատորը, հայ ընթերցողը, քիչ մը դժուար հաւատալով աչքերուն, աշխարհի չորս ծագերուն զայն ընկալեց իբրեւ ձիթենիի այն դալար ոստը, թէ ամէն բան […]

Ն. Օ­գոս­տոս 1ի այս օ­րը հայ ժո­ղո­վուր­դը կը նշէ ծննդեան 115րդ ­տա­րե­դար­ձը իր մե­ծա­տա­ղանդ զա­ւակ­նե­րէն ­Գուր­գէն ­Մա­հա­րիի, որ 66 տա­րո­ւան իր կեան­քի ըն­թաց­քին եր­կու ան­գամ ար­մա­տախ­լու­մի դառն բախ­տին են­թար­կո­ւե­ցաւ՝ տե­ղա­հա­նու­թիւն եւ աք­սոր ճա­շա­կե­լով… Մա­հա­րի անլ­ռե­լի […]

ԳՐԻՇ ԴԱՒԹԵԱՆ Սա սրտերի հինգանկիւն է Եւ փռուած է Աշխարհագիր մի խժդժուած տարածքում, Որ սրբազան հայրենիք է եղել սուրբ, Բայց պղծուել է զաւակների սուրբ արեամբ, Զաւակաթափ, հայրենաթափ, հայաթափ. Այժմ ժահում է մի ողջ ազգի Ցեղասպանութեամբ անթաղ Դիակների, դիակների նեխութեամբ… Հինգթեւանի մի ոգի է սրտաչափ, Բռունցքաչափ, Որ ճեղքել է Դաւակցութեան լռութիւնը ապերախտ, Մխրճուել է երկնի սիրտը, Քամելու մի ճիթ արցունք, Ի դիմաց այն յորդ ու հեղեղ արիւնի, Որ թափուեց ու մկրտեց հողն հայրենի Հայրերի ու մայրերի ալ արիւնով, Որդիների ու դուստրերի արիւնով, Եւ մի ամբողջ սերնդի տաք արիւնով, Որ չողջունեց արեւին իր ծնունդով: Լիզպոնի հինգակոտոր հուր աստղունք, Որ պայթիւնն է Հինգապատիկ նոյն սրտի Ու սրտերի, Մեր սրտերի, Ամբողջական մի ազգութեան սրտերի Մէկ սիրտ դառած հինգ սրտի… Ու որոտը, Արձագանգի յոյժ դղիրդը սիրտ ճեղքող Այն պայթիւնի, Որ որոտաց մեր հանուրիս սրտերում, Արձագանգում է դեռեւս, տակաւին […]

 Ն. Յու­նիս 8ի այս օ­րը, 127 տա­րի ա­ռաջ, ­Պոլ­սոյ մէջ վախ­ճա­նե­ցաւ մեծ մար­դու եւ նոյն­քան մեծ հա­յու պայ­ծա­ռա­գոյն դէմ­քեէն մէ­կը՝ ան­մահն ­Յա­կոբ Պա­րո­նեան։ Ա­պա­ժամ եւ դժբախտ վախ­ճան մը ու­նե­ցաւ Յա­կոբ ­Պա­րո­նեան։ ­Հիւ­ծախ­տով ան­բու­ժե­լի հի­ւան­դա­ցած, ծայր […]