0
0
Մայիս 18, 2014ին Հ.Օ.Մ.ի “Սպիտակ“ Մասնաճիւղը տարեկան իր Մշակութային Երաժշտական Երեկոն կազմակերպած էր Նիւ Ճըրզիի Լիվինկսթըն քաղաքի հայկական Սուրբ Մարիամ Եկեղեցւոյ Թուֆայեան սրահին մէջ: Երեկոն մշակութային ձեռնարկ մը ըլլալու կողքին, Հ.Օ.Մ.ի “Սպիտակ“ Մասնաճիւղին պատկանող եւ բազմամեայ ծառայութիւն ունեցող ընկերուհիներուն նուիրուած յարգանքի օր մըն էր:
Այդ օր ներկայ էին 25էն 50 տարուան Հ.Օ.Մ.ին մէջ ծառայութիւն ունեցող ընկերուհիներ: Ներկայ էին նաեւ 50է աւելի տարիներ ծառայող ընկերուհիներ, որոնց դէմքերը դրոշմուած էին հպարտութեան ժպիտով:
Եկեղեցւոյ հովիւ Արժ. Տէր Առաքել Վարդազարեանի բացման աղօթքէն ետք, “Սպիտակ“ Մասնաճիւղի ատենապետուհի Արփի Մըսրլեանի բարիգալստեան խօսքէն ետք սկսաւ երեկոյի գեղարուեստական բաժինը: Իր խօսքին մէջ ան շեշտեց Հ.Օ.Մ.ի 104 տարիներէ ի վեր աշխարհի չորս կողմը կատարած բազմակողմանի ծառայութիւնները, եւ հայ կեանքի ընկերային, բարեսիրական ու կրթական մարզերուն մէջ բերած իր օժանդակութիւնները: Ան եզրակացուց ըսելով, “Հարցը երբ կու գայ մեր ժողովուրդի օգնութեան, Հ.Օ.Մ.ի ընկերուհիներուն բառամթերքին մէջ “ՈՉ“ բառը գոյութիւն չունի…“:
“Աղթամար“ պարախումբը Սիլվա Ասատուրեանի ղեկավարութեամբ ներկայացուց տոհմիկ հայկական պարեր եւ խանդավառեց մթնոլորտը: Ներկաները ծափերով կը մասնակցէին պարերուն եւ երաժշտութեան:
Ապա բեմ հրաւիրուեցաւ ջութակահար Ալեքսանտր Ղուկասեանը, որ նուագեց Պ.Ս.Պախէն երկու կտորներ: Ջութակահարին հետեւեցաւ դաշնակահար Ալեքս Յարութիւն Տիրացուեանը, որ նուագեց Կոմիտասէն, Շօբենէն եւ Արամ Խաչատուրեանէն ցուցաբերելով իր բացառիկ տաղանդը:
Աչքառու էր եւ խրախուսական յայտագրին մաս կազմող տաղանդաւոր այս երիտասարդուհիներուն տարիքը: Բոլո՛րն ալ, ըլլան անոնք պարող, ջութակահար թէ դաշնակահար, երկրորդական վարժարանի հայ աշակերտներ էին:
Շնորհաւորելի է “Սպիտակ“ Մասնաճիւղին վերջին քանի մը տարիներուն որդեգրած այն մօտեցումը որով հայ երիտասարդ արուեստագէտներ կը ներկայացուին բեմերու վրայ եւ անոնց տաղանդը հանրութեան կը ծանօթացուի:
Յայտագրին կարեւոր մէկ մասը յատկացուած էր Հ.Օ.Մ.ի երկարամեայ անդամուհիներէն ընկհ. Էլիզ Մուրատեանի յարգանքի եւ սիրոյ արտայայտութեան արարողութեան: Իր զաւակները, թոռները եւ ազգականները եկած էին հեռաւոր վայրերէ, Փէնսիլվենիա, Քընէթիքէթ եւ Մասաչուսէց նահանգներէն: Ընկհ. Էլիզ Մուրատեանի մասին յարգանքի վերջին խօսքը վերապահուած էր իր թոռներէն Ալիշիա Մգարթիին: Ան սկսաւ “Իմ մեծ մամաս“ բառերով… ու տուաւ հակիրճ եւ կենսական մասերը իր մեծ մօր կենսագրութեան: Ատենապետուհին երբ բեմ հրաւիրեց ընկհ. Էլիզը, իր դուստրը՝ Արտան (որը նոյնպէս անդամուհի է Հ.Օ.Մ.ի “Սպիտակ“ Մասնաճիւղին, իր մօր թեւը մտած առաջնորդեց զինք դէպի բեմ: Երբ երկու խօսք խնդրուեցաւ ընկհ. Էլիզէն, ան յամենայն ամօթխածութեամբ եւ համեստութեամբ ըսաւ. “Չեմ գիտեր, հարցը ինչո՞ւ այսքան մեծցուցեր էք ինծի համար բայց… շնորհակալ եմ“: Սրահը անմիջապէս թնդաց ներկաներուն խնդուքով ու ծափահարութեամբ: (Իր ընտանիքէն կÿիմանանք, որ ընկհ. Էլիզը քանի մը ամիսէն 90 տարեկան պիտի ըլլայ:)
“Սպիտակ“ Մասնաճիւղի երկարամեայ ծառայութիւն ունեցող ընկերուհիներուն պատուոյ գնահատագրերը բաժնելու պարտականութիւնը յանձնուած էր Զուարթ Պալըքճեանին: Ընկերուհին պատշաճօրէն ներկայացուց 2550 տարի, եւ 50էն աւելի տարիներ ծառայութիւն ունեցող ընկերուհիները եւ մէկ առ մէկ յանձնեց իրենց գնահատագրերը:
Հոգեպարար եւ որակաւոր երեկոյ մըն էր ներկայացուածը: Վարձքը կատար կազմակերպողներուն:
