ՀԱՅԱՍՏԱՆ ՏՕՆԵՑ ՎԵՐԱՆԿԱԽԱՑՄԱՆ 19-ԱՄԵԱԿԸ

0 0

Երե­ւան.- Յա­տուկ հան­դի­սու­թիւն­նե­րով եւ ձեռ­նարկ­նե­րով, Երեք­շաբ­թի, Սեպ­տեմ­բեր 21-ին նշուե­ցաւ Հա­յաս­տա­նի վե­րան­կա­խաց­ման 19-ամ­եա­կը: Այս յի­շա­տա­կե­լի տօ­նի կա­պակ­ցու­թեամբ, Հա­յաս­տա­նի նա­խա­գա­հը, երկ­րի բարձ­րաս­տի­ճան պաշ­տօն­եա­նե­րու հետ, այ­ցե­լեց Եռաբ­լուր եւ ծաղ­կեպ­սակ զե­տե­ղեց ան­յայ­տա­ցած ազա­տա­մար­տիկ­նե­րու յի­շա­տա­կը յա­ւեր­ժաց­նող յու­շա­կո­թո­ղին: Ապա երե­կոյ­եան, »Կա­րէն Դե­միրճ­եան«ի ան­ուան մար­զա­հա­մեր­գա­յին հա­մա­լի­րին մէջ, տե­ղի ու­նե­ցաւ Ան­կա­խու­թեան տօ­նին նուիր­ուած պաշ­տօ­նա­կան հան­դի­սու­թիւնը:

Նշենք թէ, այս առ­թիւ, Հ.Հ. նա­խա­գահ Սերժ Սարգս­եան բազ­մա­թիւ շնոր­հա­ւո­րա­կան ու­ղերձ­ներ ստա­ցած էր, որոնց կար­գին Ա.Մ.Ն նա­խա­գահ Պա­րաք Օպա­մա­յէն, Ռու­սաս­տա­նի ղե­կա­վար Տմիթ­րի Մետ­վե­տե­ւէն եւ Թուրք­իոյ նա­խա­գահ Ապ­տիւլ­լա Կիւլէն:

*

Հ.Հ. ՆԱ­ԽԱ­ԳԱՀ  ՍԵՐԺ ՍԱՐԳՍ­ԵԱ­ՆԻ ՇՆՈՐ­ՀԱ­ՒՈ­ՐԱ­ԿԱՆ ԽՕՍ­ՔԸ՝

ՎԵ­ՐԱՆ­ԿԱ­ԽԱՑ­ՄԱՆ 19-ԱՄ­ԵԱ­ԿԻՆ ԱՌ­ԹԻՒ

Վե­հա­փառ ՏԷր,

Յար­գե­լի տիկ­նայք եւ պա­րո­նայք,

Սի­րե­լի հայ­րե­նա­կից­ներ,

Սրտանց շնոր­հա­ւո­րում եմ ձեզ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան ան­կա­խու­թեան 19-րդ տա­րե­դար­ձի կա­պակ­ցու­թեամբ:

Մեր ժո­ղովր­դի պատ­մու­թիւ­նը յա­նուն ազա­տու­թեան մղուող պայ­քա­րի պատ­մու­թիւն է: Այդ պայ­քա­րը փո­փո­խա­կան յա­ջո­ղու­թիւն­նե­րով շա­րու­նակ­ուել է դա­րեր ու հա­զա­րամ­եակ­ներ, հզօ­րա­ցել է կամ թու­լա­ցել, բայց չի դա­դա­րել եր­բեք: Մեր ար­քա­յա­կան ու նա­խա­րա­րա­կան տնե­րը, թի­կուն­քում ու­նե­նա­լով հա­մազ­գա­յին աջակ­ցու­թիւն, իրար են փո­խան­ցել հայ ինք­նու­թեան, ոգու եւ պե­տա­կա­նու­թեան դրօ­շը: Եւ դա արել են ոչ թէ սպա­սե­լով իրենց աս­տե­ղա­յին ժա­մին, այլ կեր­տել են այդ աս­տե­ղա­յին ժա­մը. ազգ են հա­մախմ­բել գա­ղա­փա­րի շուրջ, մի­ջոց­ներ են կեդրո­նաց­րել սուրբ նպա­տա­կին անվ­րէպ հաս­նե­լու հա­մար, կռուել են ու բա­նակ­ցել, կա­ռու­ցել են ու արա­րել, ար­ուեստ ու գի­տու­թիւն են հո­վա­նա­ւո­րել: Եւ այս ամէնն ար­ուել  է մի­ա­ժա­մա­նակ՝ միմ­ի­անց փոխլ­րաց­նե­լով: Ար­դիւն­քում մեզ թո­ղել են ժա­ռան­գու­թիւն, որ հա­րուստ է եւ պար­տա­ւո­րեց­նող: Հա­րուստ է այն­քան, որ եր­բեմն դժուա­րա­նում ենք իւ­րաց­նել, հա­րուստ է այն­քան, որ Մա­տե­նա­դա­րա­նը նեղ է դառ­նում, եւ պար­տա­ւո­րեց­նող է այն­քան, որ եր­բեմն թւում է, թէ այդ պա­տաս­խա­նատ­ուութ­եան բե­ռը կրե­լը վեր է մեր ու­ժե­րից:

Բայց 1991 թուա­կա­նի Սեպ­տեմ­բե­րի 21-ին Հա­յաս­տա­նի ժո­ղո­վուրդն ի լուր աշ­խար­հի բարձ­րա­ձայ­նեց այն, ին­չը եր­բեմն ստիպ­ուած էր ասել մտքում կամ շշու­կով: Բարձ­րա­ձայն ասաց՝ այո°, ես տէր եմ իմ ժա­ռան­գութեա­նը, իմ ինք­նութ­եա­նը, իմ դրօ­շին ու պե­տա­կա­նութ­եա­նը, ես տէր եմ պատ­մա­կան պա­տաս­խա­նատ­ուութ­եա­նը: Ես պատ­րաստ եմ հա­մախմբ­ուել գա­ղա­փա­րի շուրջ, ես պատ­րաստ եմ մի­ջոց­ներ կենտ­րո­նաց­նել յա­նուն սուրբ նպա­տա­կի, ես պատ­րաստ եմ կռուել ու բա­նակ­ցել, կա­ռու­ցել ու արա­րել, եւ վեր­ջա­պէս, ես պատ­րաստ եմ ընդ­լայ­նել Մա­տե­նա­դա­րա­նը:

Հան­րաք­ուէն մեծ հաշ­ուով խոս­տում էր, որ մենք տուե­ցինք ինք­ներս մեզ եւ մա­նա­ւանդ՝ մեր ժա­ռանգ­նե­րին: Ան­ցած տա­րի­նե­րը ցոյց տուե­ցին, որ մենք իբրեւ ազգ կա­տա­րել ու կա­տա­րում ենք մեր խոս­տու­մը: Ի հար­կէ այս ըն­թաց­քում եղել են ե°ւ թե­րա­ցում­ներ, ե°ւ նոյ­նիսկ կո­պիտ սխալ­ներ, բայց չի եղել ճա­կա­տագ­րա­կան սխալ, որը մեզ կը շե­ղէր մեր ու­ղեգ­ծից կամ կը վտան­գէր մեր երկ­րի ազա­տու­թիւնն ու անվ­տան­գու­թիւնը:

Ան­կա­խու­թեան իւ­րա­քան­չիւր տա­րին, պատ­մա­կան հե­ռան­կա­րի առու­մով, եղել է ար­դիւ­նա­ւէտ, ար­ձա­նագ­րել է ձեռք­բե­րում­ներ ու նուա­ճում­ներ: Մենք ար­դէն կու­տա­կել ենք թէ° դրա­կան, թէ° բա­ցա­սա­կան բա­ւա­րար փորձ: Մենք հա­սու­նա­ցել ենք թէ° որ­պէս պե­տա­կան կա­ռոյց, թէ° որ­պէս պե­տա­կան գի­տակ­ցու­թիւն ու­նե­ցող քա­ղա­քա­ցի­ներ, որոնց գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րի հիմ­քում կան յոյ­զեր, բայց եւ սա­ռը հա­շու­արկ ու իրա­տե­սա­կան մօ­տե­ցում­ներ:

Ան­կախ Հա­յաս­տանն ան­ցել է երեք խո­շոր տնտե­սա­կան ճգնա­ժա­մե­րի մի­ջով: Թէ­եւ թե­րու­թիւն­նե­րով ու սխալ­նե­րով, բայց յաղ­թա­հա­րել ենք այդ փոր­ձու­թիւն­նե­րը: Յաղ­թա­հա­րել ենք՝ դա­սեր քա­ղե­լով: Այ­սօր էլ կրկին դուրս ենք եկել վե­րել­քի ճա­նա­պարհ եւ այ­սօր էլ խնդիր ու­նենք կա­յուն հիմ­քե­րի վրայ դնե­լու տնտե­սա­կան աճը՝ նա­խա­պէս հաս­կա­նա­լով հա­մաշ­խար­հա­յին տնտե­սա­կան մօտե­լում ճգնա­ժա­մի բե­րած սրբագ­րում­նե­րը:

Այո°, մենք շա­րու­նա­կում ենք զար­գա­նալ անօ­րի­նա­կան շրջա­փակ­ման պայ­ման­նե­րում: Մենք ոչ ոքի թշնա­մի չենք հա­մա­րում, բայց ու­նենք հա­րե­ւան­ներ, որոնց թէ° խօս­քը, թէ° գոր­ծը ակն­յայտ թշնա­մա­կան բնոյթ ու­նեն: Սա ցա­ւա­լի է, բայց փաստ է: Մենք ստիպ­ուած ենք մեր քայ­լե­րը կա­տա­րել՝ ել­նե­լով առ­կայ իրո­ղու­թիւն­նե­րից: Զի­նա­դա­դա­րի յա­ճա­խակ­ի­ա­ցած խախ­տում­նե­րը, բա­ցա­յայտ սադ­րիչ եւ ահա­բեկ­չա­կան գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րը շփման գծում, ի հար­կէ°, հա­մար­ժէք պա­տաս­խան են ստա­նում՝ բազ­մա­պատ­կե­լով մեր զգօ­նու­թիւնը: Մենք գնում ենք դժուար, բայց մի­ակ ճիշտ ճա­նա­պար­հով, որն Ար­ցա­խի ան­կա­խու­թեան եւ տե­ւա­կան խա­ղա­ղու­թեան ճա­նա­պարհն է: Այդ ճա­նա­պար­հին մենք յի­շեց­նում ենք. մեզ մի° փոր­ձէք վա­խեց­նել, մենք վա­խե­ցող տե­սա­կից չենք, մի° յո­խոր­տա­ցէք ու ինք­ներդ ձեզ յի­մար դրու­թեան մէջ մի° դրէք, մեզ չի° կա­րե­լի պար­տադ­րել, մենք հնա­զանդ տե­սա­կից չենք, բայց պատ­րաստ ենք խօ­սել ու ար­դար որո­շում­նե­րի շուրջ ձեռք սեղ­մել:

Սի­րե­լի հայ­րե­նա­կից­ներ,

Կրկին շնոր­հա­ւո­րում եմ բո­լո­րիս այս փա­ռա­պանծ տօ­նի առ­թիւ:

Հա­յոց պե­տու­թիւնը իրա­կա­նաց­րել եւ իրա­կա­նաց­նում է իր առա­քե­լու­թիւնը: Մեր յոյ­սը մենք ենք: Աս­ուա­ծը չի նշա­նա­կում, թէ մենք չու­նենք բա­րե­կամ­ներ, դաշ­նա­կից­ներ ու գոր­ծըն­կեր­ներ: Ասու­ա­ծը նշա­նա­կում է, որ մենք կանք եւ մեր հա­ւա­քա­կան ջան­քով, մեր ժո­ղովր­դի մտքի, բազ­կի ու հա­ւա­տի ու­ժով մօտեց­նե­լու ենք հա­յութ­եան նոր աս­տե­ղա­յին ժա­մը: Դա անե­լու ենք այն­պէս, ինչ­պէս ազա­տա­մար­տի օրե­րին իրենց կեան­քի գնով յաղ­թա­նա­կը մօ­տեց­րին հե­րոս հա­յոր­դի­նե­րը:

Յա­ւերժ փա’ռք ան­մահ­նե­րի յի­շա­տա­կին:

Կեց­ցէ’ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թիւնը:

About Post Author

admin

acaa@hairenik.com

Happy

0 0 %

Sad

0 0 %

Excited

0 0 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %