0
0
Հ.Յ.Դ. Մամլոյ դիւանը կը տեղեկացնէ թէ՝ »Դրօշակ«ի մատենաշարով, լոյս տեսած է գրող, հրապարակախօս Մուշեղ Միքայէլեանի »Ազատամարտ« գիրքը: »Աւանկարտ« թերթի աշխատակիցը, որ նաեւ Հայաստանի Հանրապետութիւն օրաթերթի հիմնադիրներէն մէկն է, Մարտ 1991էն մինչեւ Հ.Յ. Դաշնակցութեան գործունէութեան կասեցումը, Հ.Յ.Դ.պաշտօնաթերթ՝ »Ազատամարտի« խմբագրապետն էր: Գիրքին մէջ, Մուշեղի խմբագրականները լոյս տեսած են: Գեղարուեստական շնչով քաղաքական վերլուծումներով այդ գործերը կը ներկայացնեն այդ օրերու հայ քաղաքական կեանքի իրական պատկերը:
15-20 տարուայ այս խմբագրականները բազում հարցադրումներ ունեն, որոնք դեռ պատասխանի կը սպասեն: Այդ պատասխանները գտնելու փորձ է նաեւ Հրանդ Մաթեւոսեանի եւ Արմէն Յովհաննէսեանի հետ, Մուշեղի հարցազրոյցները: Ասոնք խորհրդածութիւններ են մտաւորականութեան, մշակոյթի ու քաղաքականութեան, ներկայի ու ապագայի մասին: Ստորեւ, գիրքի յառաջաբանը, որուն հեղինակն է արձակագիր Ռուբէն Յովսէփեան.-
ՄԵՐ ՄՈՒՇԵՂԸ
Թերութի՞ւն է հռետոր չլինելը, չգիտեմ, բայց ամպիոնից խուսափելը, երբ հռետոր չլինելու գիտակցութիւնն ունես, համոզուած եմ, առաքինութիւն է: Առաքինութիւն է նաեւ հակառակը սեփական ուժի ու կարողութեան գիտակցումը: Մուշեղը ամպիոնին երբեք չմօտեցաւ, բայց հրապարակախօսի նրա սուր գրիչը եւ դաշնակցականի յստակ աշխարհընկալումը ուղղորդեցին նրան լրագրողական ասպարէզ, որտեղ նորնոր էր ծիլ տալիս ազատ խօսքի բանտուած սերմը: Լրագիրը, այն էլ քաղաքականհասարակականը, այն էլ պաշտօնականը նոյնպէս ամբիոն է՝ տեսակի պարտադրանքով, թէեւ աւելի լուրջ ու ծանրակշիռ, քան «միթինկային»ը, հռետորայինը:
Բայց Մուշեղն իր անունազգանունով այս ամպիոնին էլ չմօտեցաւ: Նա պարզապէս ձուլուեց այդ ամպիոնին եւ ինքը վերածուեց ամպիոնի: Թերթէք 1991 թուականի Մարտի ութից մինչեւ Հ.Յ.Դաշնակցութեան կասեցումը «Ազատամարտ» պաշտօնաթերթի համարները, կարդացէք յատկապէս քաղաքական քրոնիկոն հանդիսացող խմբագրականները եւ դուք կը հաղորդակցուէք տարրալուծում կոչուող զարմանալի այն երեւոյթին, ինչը բնութեան մէջ, թերեւս, ամենուր է, սակայն մարդկային յարաբերութիւններում՝ հազուադէպ: Թերթէք արդէն պատմութիւն դարձած այդ համարները, կարդացէք այդ համարների պարունակութիւնը եւ կը տեսնէք, որ Մուշեղը դրանց մէջ թէ’ կայ եւ թէ’ չկայ: Չկա’յ նրա անունազգանունը, ստորագրութիւնը և ոչ մի խմբագրականի, յօդուածի տակ: Բայց նա կայ թէ’ խմբագրականներում, թէ’ յօդուածներում, թէ’ տեղեկատու տողերում, թէ’ ձեւաւորման հաստ ու բարակ գծերում: Նրան ճանաչողը, յիշողը կը զգայ այն շունչն ու հանգը, այն համն ու հոտը, այն սրամտութիւնն ու «սարքազմ»ը, հարցականներով‘ պատասխաններ յուշող ոճը, որ միայն Մուշեղինն էր, Միքայէլեան Մուշեղինը:
Հնարաւոր է, որ ոչ բոլոր խմբագրականներն է գրել Մուշեղ Միքայէլեանը եւ եթէ կան այդպիսիք, ապա դրանց մէջ էլ է Մուշեղը այնքան ներկայ որքան իր հեղինակածներում:
Նա տարրալուծուած էր «Ազատամարտ»ի մէջ: Նա «Ազատամարտ»ի աղն էր:
Եւ ոչ միայն «Ազատամարտ»ի:
Եւ թող նա մեզ ների, որ սերունդների համար, իր յիշատակը չկորցնելու համար փորձել ենք տարրալուծուած այդ լուծոյթից բիւրեղբիւրեղ անջատել ու այս գրքի կազմին դրոշմել իր անունը կազմող հայերէն տառերը՝ Մուշեղ Միքայէլեան…
ՌՈՒԲԷՆ ՅՈՎՍԷՓԵԱՆ
