0
0
Read Time:21 Second
Պատմութեան կաթսան
Եռում է կրկին,
Ամէն ակնթարթ
Անկման մատնուած,
Մարդկային կեանքի
Կրքերն են եռում,
Ահն ու սարսափը
Իրարու գրկած…
Արդարութիւն են
Մեզ ուսուցանում,
Սեւասիրտ մարդիկ
Օծուած խաւարով,
Արհամարհելով
Ներկան ու անցեալը,
Հոգի են պղծում
Մահու զարհուրով…
Մեր սուրբ պահանջը
Երէկ ու այսօր,
Վաղը եւ ընդմիշտ
Նոյնն է լինելու,
Թէկուզ անելի
Սարսափից լլկուած,
Մենք կրկին անգամ
Վեր ենք յառնելու…
Մեր մանուկների
Սրտառուչ ճիչով
Մասիսի շուրջը
Պար ենք բռնելու…
ԱՒԻԿ ՏԷՅԻՐՄԷՆՃԵԱՆ
Պոսթըն
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %