ՏԱՏԻԿԻ ԱՂՕԹՔԸ

Տա­տի­կը մեծ մայրն իր տոհ­մի –

Հին կար­գե­րի հան­դեր­ձան­քով«

Հլու եւ հեզ շար­ժու­ձե­ւովն

Այն օրե­րի՝ երբ իր խաչն իսկ

Թագն­ուած էր հա­գուս­տի տակ՝

Որ ծած­կում էր գլուխ« վիզ ու կզակ

Եւ աղօթքն իր Աս­տու­ծոյ՝ ասում էր ան­ձայն«

Պաշ­տա­մուն­քով գցում է հայ­եացքն իր եր­կինք«

Յե­տոյ մի պահ աչ­քե­րը փա­կում

Ու կոշ­տա­ցած« արե­ւա­հար ձեռ­ներն իր

Մի­աց­րած՝ աղօ­թում է —

»Աստ­ուա°ծ« ես քեզ մա­տաղ լի­նեմ«

Մար­մինս քեզ մա­տաղ«

Մի ծագ ծա­գի°ր էս ժո­ղովր­դի վրայ«

Ամ­բո°ղջ աշ­խար­հի վրայ«

Որից հե­տոյ՝ ի°մ երե­խա­նե­րի վրայ£

Աստ­ուա°ծ« ես քեզ մա­տաղ«

Տղա­յիդ« աղջ­կադ մա­տաղ«

Տանդ« դրանդ մա­տաղ«

Հանդ ու պու­ճա­խիդ մա­տաղ«

Ձե­ռիցս է°դ աղա­չանքն է գա­լիս«

Յար­գի°ր խնդրանքս«:*

Գրել- կար­դալ չսո­վո­րած« մի կերպ

Նա իմա­նում էր թէ Գրքին մէջ ինչ կայ գրած՝

Որ՝ ար­ձա­գան­գում է Շունչն Աս­տու­ծոյ:

Նա մի կերպ հաս­կա­նում էր

Լրիւ իմաստն անոր«

Եւ աղօ­թում էր ամէն օր –

»Աստ­ուա°ծ« ես քեզ մա­տաղ լի­նեմ…

Մօ­տա­կայ մի դաշ­տում«

Կաղնիի ծա­ռի տակ«

Խաչ­քա­րին մօ­տիկ«

Երե­խա­նե­րը կրկնում են

Աղօթ­քը Տա­տի­կի:

Քնա­րիկ Օ. Մե­նէշ­եան

Թարգ­մա­նեց՝  Թաթուլ Սոնենց Փափազ­եան

* Այս հին հայ­կա­կան աղօթ­քը մին­չեւ

այ­սօր կը կրկնուի Ար­ցա­խի մէջ: