“Յաջողութիւնը, այն կարողութիւնն է, որ կը փոխադրուի ձախողութենէ ձախողութիւն, առանց կորսնցնելու խանդավառութիւնդ“:
Խօսք` Սըր Ուինսթըն Չըրչիլի
Թուրքիոյ Եւրոպական Միութեան հարցերով զբաղուող պետական նախարար Էկեմեն Պաղըշ իր վրայ կեդրոնացուցած է բոլորին ուշադրութիւնը…Կամ աւելի ճիշդը, պահած է իր անհիմն եւ անհեթեթ ուրացման խանդավառութիւնը, որ զինք կրնայ փոխադրել անյաջող թերացումներու կացութեան մը մէջ:
Արդարեւ, Ֆրանսայի կողմէ Հայոց Ցեղասպանութեան ժխտումը քրէականացնող օրինագիծի որդեգրումին լոյսին տակ, ան Ֆրանսայի սահմանակից Զուիցերիոյ մէջ, ամէնայն պաղարիւնութեամբ կատարեց Հայոց Ցեղասպանութիւնը ժխտող պաղ եւ միապաղաղ հաստատում մը:
Պաղըշ, նաեւ Գերմանիոյ, Միացեալ Նահանգներու, Ֆրանսայի, Ռուսաստանի, Բրիտանիոյ եւ անշուշտ Հայաստանի կոչ ուղղեց որպէսզի իրենց տրամադրութեան տակ ունեցող արխիւները բանան, ինչպէս նաեւ բոլոր պատմաբաններէն խնդրեց որ Հայոց Ցեղասպանութեան հարցին շուրջ ակադեմական ուսումնասիրութիւններ կատարեն, անշուշտ փաստելով որ այդպիսի բան գոյութիւն չէ ունեցած:
Այս յայտարարութիւնը ձեռնածաւալ ու անտարբեր չձգեց տեղւոյն հայ գաղութն ու ընդհանրապէս մարդկային արդար իրաւունքներուն համար պայքարող կազմակերպութիւններ: Բնականաբար, Ոչ-կառավարական հիմնարկներու, Բարեսիրական ու Օժանդակութեան Կազմակերպութիւններու ամրոց` Զուիցերիան ունէր իր խօսքն ու հակազդեցութիւնը Պաղըշեան այս պաղարիւն արտայայտութեան մէջ: Այսպէս, նահանգային դատարանը դիմում մը ստացաւ, որուն մէջ, յստակօրէն կը բացատրուէր թէ Պաղըշ Զուիցերիոյ մէջ քրէական օրէնսգիրքի 261-րդ յօդուածին մէջ գոյութիւն ունեցող ազգայնամոլութեան օրէնքին դէմ մեղանչուած է: Այս բողոք նամակին լոյսին տակ, բնականաբար հիմնաւորումէ ետք, քննութեան առաջին քայլերը առնուեցան, այնքան մը որ, լրջօրէն քննարկումի տակ է, Պաղըշի դիւանագիտական անձեռնմխելիութեան հետ կապուած հարցը:
Ամէնայն յոխորտանքով, Պաղըշ յայտարարեց թէ ո՛չ մէկ երկիր կրնայ իր պետութեան մարդկային իրաւանց, ազատ արտայայտութեան կամ անցեալին ապրուած ցաւերու մասին դասեր տալ եւ թէ զուիցերիացի այդ դատախազը պարզապէս անտեղի ժամանակ է, որ կը վատնէ:
Պաղըշի յերիւրածոյ խօսքերուն մէջ, հետաքրքրական է այն հաստատումը թէ “իւրաքանչիւր ժողովուրդի պատմութեան մէջ մութ պահեր կան“:
Այո՛…Պարոն Պաղըշ, կրցած էք պումըրէնկ մը ստեղծել, որ կրնայ անձեռնմխելիութեան պատեանն անգամ պատռել:
“ՀԱՅՐԵՆԻՔ“