0
0
Արդէն իսկ քառասունքն է ընկեր եւ եղբայր Վահրամ Դանիէլեանին: Տարիներ շարունակ ծառայած` Հ.Յ.Դ.-ին եւ Հ.Մ.Ը.Մ.-ին, ցայսօր յիշատակելի կը մնայ ան: Ստորեւ թարգմանաբար եւ յապաւումով, լոյս կ՛ընծայենք, իր թաղման օրը, Ֆլորիտայի Հ.Յ.Դ. “Ռոստոմ“ Կոմիտէութեան անունով Պարէթ Մարոնեանի փոխանցած խօսքը.-
Յունուար 1, 2014-ը յիշատակելի օր մըն է մեզի համար:
Տարուան առաջին օրն իսկ, իմացանք որ կորսնցուցած ենք հայր մը` գաղութի կարեւոր դէմքերէն մէկը:
Դժուար է ընկ. Վահրամ Դանիէլեանի նման տիպարի մը հանդիպիլ եւ գործել հետը:
Կ՛ուզեմ անդրադառնալ Վահրամ Դանիէլեան մարդուն մասին եւ ոչ թէ միայն գաղութի ղեկավարին` ընկեր Վահրամին կամ Եղբայր Վահրամին մասին:
Բարի Հսկայ մըն էր, ան որ շարունակ կ՛ուզէր օգնութեան հասնիլ, օժանդակել եւ այդ ալ բառին բուն իմաստով:
Ընկեր Վահրամ անաչարօրէն գործեց եւ քրտինք թափեց, որպէսզի յաջողի իր ասպարէզէն ներս: Գաղութէն ներս ալ, ան կատարեց միեւնոյնը, թէ՛ որոշում առնելով եւ թէ՛ գործելով:
Իր իսկ լուման տրամադրելով, ան գործեց յաչս շրջանէն ներս, նոր կեդրոն մը կառուցելու: Ան կազմակերպեց դրամարշաւ, շարունակ խանդա-վառութեամբ գործեց ու հետապնդեց եւ այդ ալ միշտ նուիրումով:
Բոլորս ալ շատ լաւ կը յիշենք թէ ինչպէ՞ս շինեց Ֆորթ Լօտըրտէյլի Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչ եկեղեցւոյ խորանը: Ան ծառայեց իր եկեղեցիին, իր պաշտած Հայաստանին:
Միշտ ալ ժպտուն եւ ընկերներուն կողմէ սիրուած, ան իւրայատուկ հայրական մօտեցում կը ցուցաբերէր: Այսպէս հօր նման, ամէն մէկ հարց հանդարտօրէն ու լրջօրէն քննելով, ան կը փոխանցէր իր կարծիքը: Միշտ ալ, որեւէ հարցի շուրջ, կապ կը հաստատէինք ընկեր Վահրամին հետ եւ կը փափաքէինք ունենալ իր կարծիքն ու խորհուրդը:
Նախապէս նշեցի թէ ընկեր Վահրամ որքա՜ն համեստ էր եւ այդ ալ հսկայ համեստ մը: Այնքան մը որ իր հասցէին քննադատութիւններ ընդունելի էին, սակայն հայրենիքին` Հայաստանին հանդէպ որեւէ անարգանք, անոր համար անընդունելի էր:
Ան շիտակ գործող մարդ էր եւ վստահելի: Այդ իսկ պատճառով, յարգուած էր եւ երբեք թշնամի չունէր: Ան երբեք փառքի ետեւէ չվազեց, ընդհակառակը մնաց Դաշնակցական եւ յաւելեալ շեշտելով` տիպար դաշնակցական:
Պահելով իր գաղութէն ներս ղեկավարի պարտականութիւնը, ան ունեցաւ բարձր մակարդակի հանդիպումներ, նախագահ Պիլ Քլինթընին, հայրենի նախագահներու եւ իր ծննդավայր` Յունաստանի բարձր անձնաւորութիւններու հետ:
Ընկեր Վահրամի վերջին գործերէն մէկը, շրջանէն ներս կատարուած դրամահաւաքն էր` 12 հազար տոլար, Սուրիահայութեան համար:
Քանի մը ամիս ետք, քաղցկեղէ վարակուած, ան շարունակեց գործել եւ միայն վերջին շաբաթներուն ստիպուեցաւ ծառայել անկողինի:
Վերջին անգամ երբ հանդիպեցանք, ան անհամբեր կը սպասէր: Աչքերը բաց, սեղմեց մեր բոլորին ձեռքը…ժպտաց: Կը զգայինք թէ վերջին անգամ ըլլալով կը ձեռնուինք մեծ անձնաւորութեան մը հետ:
Ընկեր Վահրամ այլեւս մեր շատ սիրելի ընկերը չէր, այլ յետ մահու ժառանգ…
Այսպէս քաջատեղեակ եղանք թէ ի՞նչ ըսել է տիպար դաշնակացան ըլլալ:
Հողը թեթեւ գայ վրադ, ընկեր:
