Category: Գրական

                              Գէորգ Պետիկեան Հայերէնս... Լեզուիս մարմին եւ ոգի տուող, Իմ հարազատս՝ անխարդախ. Աշխարհի հայութեան բերնին մէջ, Միշտ կը փնտռեմ քեզ:   Հայերէնս... Սիրտդ բառերուս մէջ տրափող, ԴՈՒՆ դարաւոր, անուշ շարական. Աշխարհի...

“Քե՛զի՝ Ինծմէ 46 սերունդ յետոյ եկող, զաւակս Հայկեան, Ես մեր պատմութեան ամենէն երջանիկ եւ ամենէն դժբախտ մարդն եմ։ Կեանքս հիւսուեցաւ մեր պատմութեան ամենէն խրոխտ դրուագով, Ոսկեդարով։ Խոնարհաբար ապրեցայ եռամեծ Սուբերու՝...

  Վեհանոյշ Թեքեան   Երբ ակամայ լքես տունդ՝ ան կանգուն կը մնայ, Դո՛ւն է որ կը փլիս. Ան թափուր կը մնայ Քու ներաշխարհդ խճաքարերով կը խճողուի. Շունչդ բռնած՝ ծիծեռնակի քանիերորդ...

    Զննելէ ետք չորս կողմը Մտաւ Գայլը հաւնոցը։ Միւս գայլերը միակտուր Գնա՛ ըսին, այդ հաւնոցը մեզի տուր։ Գայլը տեսաւ՝ թէ՛ կասկածոտ Թէ՝ հիացած հաւեր շուտով եկան իր մօտ։ «Մի...

Տօնական այս օրերուն Ծնկաչոք գեղօն Ձեր խնկաբոյր շիրիմներուն   Մայրամուտին գացիք, տղե՛րք՝ Որ վարդագոյն արշալոյսներ մեզ պարգեւէք․․․   Ձեր կեանքերը հրկիզուեցան՝ Որ ճամբան մեր լուսաւորեն․․․   Ծիծեռանկերը չուեցին Որ ձեր...

Վեհանոյշ Թեքեան Հետզհետէ հրճուանքը կտրեցաւ ճարահատ ճիւղի պէս Արձագանգը չուեց թառեցաւ Բանի մէջ Հողմը կաղնիին բունը խլեց լքեց Արմատը տրտում բայց տոկուն մնաց Տարիները դէմքերը աղօտեցին Ժամանակի շրջանկարները մնացին Հին տարուան մակոյկը արդէն գնաց Պարոյկը օդէն կախուած մնաց Կենսախայտ հողը դարձաւ արիւնի լաւայ Հին հողին վրայ կամուրջը կ՚երերայ Անուրջները ջնջուեցան   վիշտով սորվեցանք Մահէն հեռու մնալու արուեստը Արեւափար մակոյկն ու Հաստատակամ կամուրջը Կիզակէզ անուրջը եւ Ի՞նչ պիտի ըլլայ-ի պարոյկը Հմայիչ էր հեռաւոր Միջերկրականը Ցունամի դարձեր կլաներ է օրերը Յաւերժի կապոյտ ջահ էր երկինքը Բարիի ոյժէն Արարիչն ելեր է դուրս Մնացեր է դրանս՝ սին գոյժը սեւաքուրջ Այլեւս թող գա՜յ Նոր Տարին պատմուճանով ծիրանի Որ մարմրած Լուսաւորչի Կանթեղէն Հայու կեանքին ինքնակիզուած պատրոյգին Հոգեկանն ու անհատնելին լուսարձակէ Բարին բերէ, Չարը վանէ։