ԲԱ­ՐԻ ԳԱ­ԼՈՒՍՏ ՀԱ­ՅԱՍ­ՏԱ­ՆԻ ՀԱՆ­ՐԱ­ՊԵ­ՏՈՒ­ԹԵԱՆ ԱՐ­ՏԱ­ԿԱՐԳ ԵՒ ԼԻ­Ա­ԶՕՐ ԴԵՍ­ՊԱՆ` ՎԱ­ՀԱՆ ՅՈՎ­ՀԱՆ­ՆԻՍ­ԵԱ­ՆԻՆ

0 0

  ՀԱ­ՄՕ ՊԵՏ­ՐՈՍ­ԵԱՆ

Գեր­ման­իա, Յուն­ուար 31, 2014

Հ. Հ. Ազ­գա­յին Ժո­ղո­վի Հայ Յե­ղա­փո­խա­կան Դաշ­նակ­ցու­թեան խմբակ­ցու­թեան եւ Հ.Յ.Դ. Բիւ­րո­յի ան­դամ Վա­հան Յով­հան­նիս­եա­նը նշա­նակ­ուա­ծ է Գեր­ման­իոյ մէջ Հ.Հ. դես­պան:

Հ.Հ. նա­խա­գա­հի մամ­լոյ գրա­սեն­եա­կէն կը յայտ­նեն, որ նա­խա­գահ Սերժ Սարգս­եա­նը, ղե­կա­վար­ուե­լով Հ.Հ. Սահ­մա­նադ­րու­թեան 55-րդ յօդ­ուա­ծի 8րդ կէ­տով` որո­շած է Վա­հան Յովհ­հա­նիս­եա­նը նշա­նա­կել Գեր­ման­իոյ Դաշ­նա­յին Հան­րա­պե­տու­թեան մէջ Հ.Հ. Ար­տա­կարգ եւ Լի­ա­զօր դես­պան (նստա­վայ­րը` Պեր­լին):

Նա­խա­գա­հի մէկ այլ հրա­մա­նագ­րով` Ար­մէն Մար­տի­րոս­եանն ազատ­ուել է Գեր­ման­իա­յի Դաշ­նա­յին Հան­րա­պե­տու­թիւ­նում Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան ար­տա­կարգ եւ լի­ա­զօր դես­պա­նի պար­տա­կա­նու­թիւն­նե­րից:

Վեր­ջին երեք ամիս­նե­րուն Երե­ւան­եան քա­ղա­քա­կան լու­րե­րուն մէջ բազ­մա­թիւ ար­ձա­նագ­րու­թիւն­ներ պահ­ուած են Հ.Յ.Դ. երեք ան­դամ­ներ Վա­հան Յով­հան­նիս­եա­նի, Լե­ւոն Մկրտիչ­եա­նի եւ Հրայր Կա­րա­պետ­եա­նի առա­ջարկ­ուած դես­պան­նե­րու պաշ­տօ­նի մա­սին:

Վա­հան Յով­հան­նիս­եան “Եր­կիր“ թեր­թին պա­տաս­խա­նե­լով յայտ­նած է.- “թէ ինք ստա­ցած է նման առա­ջար­կը, տեղ­եակ պա­հած է կու­սակ­ցու­թեան եւ ստա­ցած է պա­տաս­խա­նա­տու մարմ­նի հա­մա­ձայ­նու­թիւնը“:

“Այ­սօր էլ շատ ար­ձա­նագր­ուած յա­ջո­ղու­թիւն­ներ ար­դիւնք են Հ.Յ.Դ. Հայ Դա­տի գրա­սեն­եակ­նե­րի եւ հայ դիւա­նա­գէտ­նե­րի հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան: Հա­յաս­տա­նի իրա­կան շա­հե­րի պաշտ­պա­նու­թեան հար­ցում, որե­ւէ առա­ջարկ մենք եր­բեք չենք մեր­ժել, յատ­կա­պէս երբ եր­կի­րը կանգ­նած է լուրջ փոր­ձու­թիւն­նե­րի առ­ջեւ:

“Ես ար­դէն իսկ վեր­ջին երեք տա­րի­նե­րին աշ­խա­տում եմ ար­տա­քին յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րի աս­պա­րէ­զում, մին­չեւ վեր­ջերս ղե­կա­վա­րե­լով Հա­յաս­տա­նի Խորհր­դա­րա­նի պատ­ուի­րա­կու­թիւնը Եւ­րա­նեսթ Պառ­լա­մեն­տա­կան Վե­հա­ժո­ղո­վում, իսկ ներ­կա­յումս հան­դի­սա­նա­լով այդ մի­ազ­գա­յին կա­ռոյ­ցի փոխ նա­խա­գահ“:

Ուր­բաթ, Յուն­ուար 31, 2014-ին Հ.Հ. ար­տա­կարգ եւ լի­ա­զօր դես­պան պրն. Վա­հան Յով­հան­նիս­եան հա­սաւ Պեր­լին:

1918 թուա­կա­նին Մա­յիս 28-ին երբ հռչակ­ուե­ցաւ Հա­յաս­տա­նի Առա­ջին Հան­րա­պե­տու­թիւնը, այդ փոք­րիկ Հա­յաս­տա­նը ներ­քին ճա­կա­տի վրայ աղ­քատ եւ ու­ժաս­պառ էր, ծան­րա­բեռն­ուած` բազ­մա­հա­զար գաղ­թա­կան­նե­րով ու որ­բե­րով, ան­հաց, ան­դեղ եւ անօգ­նա­կան: Իսկ ար­տա­քին ճա­կա­տի վրայ մէկ կող­մէ կար դրա­ցի եր­կիր­նե­րու անն­պաստ դիր­քո­րո­շու­մը եւ միւս կող­մէ` պա­շա­րուած էր թշնա­մի­նե­րով:

Յուն­ուար 19, 1920-ին, Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թիւնը ճանչ­ցած էին Մեծն Բրի­տան­ի­ան, Ֆրան­սան, Իտալ­ի­ան եւ նոյն տար­ուայ Ապ­րիլ 23-ին Մի­աց­եալ Նա­հանգ­նե­րը:

Հա­յաս­տան իրո­ղա­կան (տը ֆաք­թօ) ճա­նա­չում կը ստա­նայ հաշ­տու­թեան խորհր­դա­ժո­ղո­վէն, ան կը պար­տադր­ուի ու­նե­նալ դիւա­նա­գի­տա­կան գոր­ծու­նէ­ու­թիւն:

Պեր­լի­նի մէջ Հ.Հ. դիւա­նա­գի­տա­կան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ նշա­նակ­ուեց իրա­նա­հայ իրա­ւա­բան, գիտ­նա­կան եւ ազ­գա­յին գոր­ծիչ` դոկտ. Ճէյմս Կրին­ֆիլ­տը, ծնած էր Թաւ­րիզ քա­ղաք, մկրտուած էր Հա­յաս­տան­եայց Առա­քե­լա­կան եկե­ղեց­ւոյ մէջ, հայ­րը ծա­գու­մով անգլ­ի­աբ­նակ գեր­մա­նա­ցի, մայ­րը Հռիփ­սի­մէ Բժշկեան թա­ւի­զա­հայ:

Դես­պա­նու­թիւնը գոր­ծեց միայն չորս տա­րի 1918-1922-ին, դես­պա­նի օգ­նա­կան­ներ էին` իբ­րեւ խորհր­դա­կան­ներ Լի­պա­րիտ Նա­զար­եանց եւ Վա­հան Փա­փազ­եան, քար­տու­ղար­ներ` Մել­քոն Քրոշչ­եան եւ Եր­ուանդ Աբել­եան եւ ան­պաշ­տօն աջա­կից` Իրա­նի հիւ­պա­տոս պարս­կա­հայ ազ­գա­յին գոր­ծիչ Վա­հան Զա­քար­եանց:

Պոլ­շե­ւիկ Սար­գիս Կա­սա­եա­նի եւ ռուս պոլ­շե­ւիկ բա­նա­կին օգ­նու­թեամբ ստանձ­նեց Հայ­կա­կան պե­տու­թիւնը եւ պե­տա­կան շէն­քին վրա­յէն վար առն­ուե­ցաւ ծով արիւ­նով ձեռք բեր­ուած ան­կա­խու­թեան սուրբ Եռա­գոյն դրօ­շա­կը եւ անոր տեղ բարձ­րա­ցաւ պոլ­շե­ւիկ­նե­րու կար­միր դրօ­շը:

Սո­վե­տա­կան կար­գեր հաս­տատ­ուե­լէն ետք այլ ազատ եւ ան­կախ Հա­յաս­տա­նի դես­պա­նու­թիւնը ընե­լիք չու­նէր,Պեր­լի­նի Հա­յաս­տա­նի դես­պա­նու­թիւնը դար­ձաւ “Հայ­կա­կան վստա­հու­թեան վայր“:

1920-1990, 70 եր­կար տա­րի­ներ Սո­վե­տա­կան Հա­յաս­տա­նը չու­նե­ցաւ դես­պան­ներ եւ դիւա­նա­գէտ­ներ:

Հա­յաս­տա­նի Երկ­րորդ Հան­րա­պե­տու­թիւնը իր առա­ջին դես­պա­նը նշա­նա­կեց Գեր­ման­իոյ մէջ 1994-ին

1994-1997 Հ.Հ. առա­ջին դես­պան` Ֆի­լիքս Մա­մի­կոն­եան

1997-2001 Հ.Հ. երկ­րորդ դես­պան` Աշոտ Ոս­կան­եան

2002-2009 Հ.Հ. եր­րորդ դես­պան` Կա­րի­նէ Ղա­զին­եան

2009-2013 Հ.Հ. չո­րորդ դես­պան` Ար­մէն Մար­տի­րոս­եան:

Այ­սօր մենք կ՛ող­ջու­նենք եւ հա­զար ան­գամ բա­րի գա­լուստ կը մաղ­թենք դես­պան Վա­հան Յով­հան­նիս­եա­նին եւ յա­ջո­ղու­թիւն իր ապա­գայ ար­դիւ­նա­ւէտ եւ նպա­տա­կաս­լաց աշ­խա­տան­քին ի շահ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան եւ Գեր­ման­իոյ հա­յու­թեան:

Այս­տեղ թէ­եւ աւե­լորդ չէ ան­գամ մը եւս ընդգ­ծել, Հ.Հ. դես­պա­նա­տու­նը Պեր­լի­նի մէջ պէտք է ու­նե­նայ լաւ պատ­րաստ­ուած դիւա­նա­գի­տա­կան, քա­ղա­քա­կան, տնտե­սա­կան, մշա­կու­թա­յին եւ մա­մու­լի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ: Նկա­տի ու­նե­նա­լով, որ Հա­յոց Ցե­ղաս­պա­նու­թեան ոճի­րին մէջ Հա­միտ­եան եւ Իթ­թի­հա­տա­կան Թուրք­իա­յէն ետք, ան­վի­ճելի­օ­րէն իր ուղ­ղա­կի եւ անուղ­ղա­կի պա­տաս­խա­նա­տուու­թիւնը ու­նի կայս­րա­կան Գեր­ման­ի­ան…:

Հա­յաս­տա­նի պե­տու­թիւնը եւ Հա­յաս­տա­նի դես­պա­նա­տու­նե­րը պէտք է ու­նե­նան գե­րա­զան­ցօ­րէն լաւ մշակ­ուած ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թեան հա­յե­ցա­կարգ, եթէ այդ հա­յե­ցա­կարգ չկայ, այն ժա­մա­նակ ոչ մի դիւան­գէտ գոր­ծել չի կա­րե­լի: Հա­յաս­տա­նի տնտե­սա­կան ներդ­րում­նե­րը որոշ չա­փով նա­եւ ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րա­րի խնդիրն են, Հա­յաս­տա­նի դես­պա­նա­տու­նե­րը պէտք է այդ ուղ­ղու­թեամբ գոր­ծեն:

Ես, աւե­լի քան յի­սուն եր­կար տա­րի­ներ կ՛ապ­րիմ այս երկ­րին մէջ, տե­սայ քանդ­ուած­Գեր­ման­ի­ան եւ բաժն­ուած եր­կու­քի Արե­ւել­եան Գեր­ման­իա եւ Արեւմտ­եան Գեր­ման­իա, Արե­ւել­եան Պեր­լին եւ Արեւմտ­եան Պեր­լին: Տե­սայ երբ Պեր­լի­նի ամօ­թի պա­տը շա­րե­ցի եւ տե­սայ ինչ­պէս Պեր­լի­նի ժո­ղո­վուր­դը ու­րա­խու­թեամբ քան­դե­ցին, եւ տե­սայ եր­կու գեր­մա­նա­ցի ժո­ղո­վուրդ­նե­րու միու­թիւնը…:

Արե­ւել­եան Գեր­ման­իոյ ժո­ղո­վուր­դը ապաս­տամ­բեց ըն­դէմ պոլ­շե­ւիկ կառավա­րու­թեան եւ յաղ­թեց, մէկ ազգ եւ մէկ հայ­րե­նիք:

Սփիւռ­քա­հա­յու­թիւնը, Արեւմ­տա­հայ ժո­ղո­վուր­դը` որ­պէս ան­մի­ջա­կան հե­տե­ւան­քը Հա­յոց Ցե­ղաս­պա­նու­թեան եւ իրա­ւա­յա­ջոր­դը անոր զո­հե­րուն շատ կա­րե­ւոր է իր կար­ծի­քը եւ պա­հան­ջը:

Եւ բռնագ­րաւ­ուած Արեւմ­տա­հա­յաս­տա­նի հո­ղե­րը եւ վան­քե­րը իրա­ւա­տէ­րը Սփիւռքն է, ի վեր­ջոյ պա­հան­ջա­տի­րու­թեան իս­կա­կան իրա­ւա­տէ­րը Արեւմ­տա­հա­յու­թիւնն է…:

Ամէն մէկ սփիւռ­քա­հայ ան­պայ­ման պարտք մը ու­նի Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան հան­դէպ:

Ո՞վ է Վա­հան Յով­հան­նիս­եա­նը.-

Ծնած է Օգոս­տոս 18, 1956-ին, Երե­ւա­նի մէջ: Միջ­նա­կարգ դպրո­ցը աւար­տած է 1973-ին եւ նոյն տա­րին ըն­դուն­ուած է Երե­ւա­նի ռու­սաց եւ օտար լե­զու­նե­րու հիմ­նար­կը: 1976-ին տե­ղա­փոխ­ուած է Մոսկ­ուա­յի պե­տա­կան ման­կա­վար­ժա­կա­նի հիմ­նար­կի պատ­մա­բա­նա­սի­րա­կան բա­ժան­մուն­քը, որն աւար­տած է 1978-ին:

1978-1980 ծա­ռա­յած է բա­նա­կին մէջ:

1980-1988 աշ­խա­տած է Երե­ւա­նի “Էրե­բու­նի“ թան­գա­րա­նին մէջ, որ­պէս գի­տաշ­խա­տող, ապա գի­տա­հե­տա­զօ­տա­կան բաժ­նի վա­րիչ:

1988 թուակա­նէն կ՛աշ­խա­տի Հ.Հ. գի­տու­թիւն­նե­րու ակա­դեմ­իա­յի հնա­գի­տու­թեան եւազ­գագ­րու­թեան հիմ­նար­կի մէջ, որ­պէս գի­տաշ­խա­տող:

1990 թուա­կա­նէն` պատ­մա­կան գի­տու­թիւն­նե­րու թեկ­նա­ծու, մաս­նա­գի­տու­թեամբ հնա­գէտ է: Մաս­նակ­ցած է պե­ղում­նե­րու Սե­ւա­նի աւա­զա­նին մէջ, ղե­կա­վա­րած է եղէգ­նա­ձո­րի, Քա­րա­շամ­բի եւ Դի­լի­ջա­նի հնա­գի­տա­կան ար­շա­ւա­խում­բե­րու աշ­խա­տանք­նե­րը:

1991-ի ձմրան, գար­նան եւ ամ­րան մաս­նակ­ցած է Շա­հում­եա­նի շրջա­նի եւ Գե­տա­շէ­նի են­թաշր­ջա­նի ինք­նա­պաշտ­պա­նու­թեան մար­տե­րուն:

Սեպ­տեմ­բե­ր 1991-ին, Հ.Յ.Դաշ­նակ­ցու­թեան կող­մէ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գա­հի թեկ­նա­ծու առա­ջադր­ուած էր դե­րա­սան Սօս Սարգս­եա­նը եւ փոխ նա­խա­գա­հի իր թեկ­նա­ծուն էր Վա­հան Յով­հան­նիս­եա­նը:

1992-ին, Հ.Յ.Դ. Հա­յաս­տա­նի Կեդ­րո­նա­կան Կո­մի­տէի ան­դամ:

Յու­լիս 29, 1995-ին զին­ուած քա­ղա­քա­ցի­ներ, խու­ժան են Հ.Յ.Դ. Բիւ­րո­յի փոխ ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Վա­հան Յով­հան­նիս­եա­նի բնա­կա­րա­նը, առանց խու­զար­կու­թեան ար­տօ­նա­գիր ներ­կա­յաց­նե­լու, ձեր­բա­կա­լած են Վա­հան Յով­հան­նիս­եա­նը:

Դեկ­տեմ­բեր 12, 1997-ին, Հա­յաս­տա­նի Գե­րա­գոյն Դա­տա­րա­նը, գոր­ծադ­րե­լով իշ­խա­նու­թիւն­նե­րու քա­ղա­քա­կան պատ­ուէ­րը, ծանր վճիռ­ներ ար­ձա­կեց, Վա­հան Յով­հան­նիս­եան չորս տար­ուան բան­տար­կու­թեան վճիռ` պե­տա­կան կար­գը բռնու­թեամբ փո­խե­լու, վճի­ռը կ՛աւար­տի 1999-ի նոյն ամ­սուն:

Ապ­րիլ 27, 1998-ին, նա­խա­գահ Ռո­պերթ Քո­չար­եան յա­տուկ հրա­մա­նագ­րով Հ.Յ.Դ. Հա­յաս­տա­նի Գե­րա­գոյն Մարմ­նի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Վա­հան Յով­հան­նիս­եա­նը իրեն խորհր­դա­կան նշա­նա­կեց: Յով­հան­նիս­եա­նի պա­տաս­խա­նա­տուու­թեան մէջ կ՛իյ­նայ Հան­րա­պե­տու­թեան մէջ գոր­ծող կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րու եւ հա­սա­րա­կայ­նու­թեան հետ աշ­խա­տանք­նե­րու հա­մա­կար­գու­մը:

Փետր­ուար 4, 2013-ին, Փոր­թու­կա­լին մէջ, Ըն­կեր­վար Մի­ջազ­գայ­նա­կա­նի (Սո­ցին­թերն) Խոր­հուր­դի տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին ժո­ղո­վին մէջ Հ.Յ.Դ. Բիւ­րո­յի ան­դամ Վա­հան Յով­հան­նիս­եան մի­ա­ձայն ընտր­ուեց իբ­րեւ հա­մա­նա­խա­գահ:

Հոկ­տեմ­բեր 11, 2013-ին, Ազ­գա­յին Ժո­ղո­վի Հ.Յ.Դ. խմբակ­ցու­թեան պատ­գա­մա­ւոր, քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ­Վա­հան Յով­հան­նիս­եան ըն­թեր­ցո­ղին յանձ­նած է իր առա­ջին գրա­կան ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւնը` պատ­մա­կան, քրիս­տո­նէ­ա­կան, գաղտ­նի ոս­տի­կա­նա­կան ոճով գրուած: Ռու­սե­րէ­նով տպագր­ուած “Ման­դիլի­ո­նը“ հա­յե­րէ­նով կը նշա­նա­կէ “Ան­ձե­ռա­գործ դաս­տա­րակ“ գիր­քին շնոր­հա­հան­դէ­սը տե­ղի ու­նե­ցաւ “Զան­գակ“ հրա­տա­րակ­չա­տան մէջ: Գիր­քին մէջ գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րը կ՛ըն­թա­նան պատ­մա­կան հիմ­քի վրայ` տար­բեր դա­րաշր­ջան­նե­րու ընդ­մէ­ջէն:

Վա­հան Յով­հան­նիս­եա­նի յայ­տա­րա­րու­թիւն­նե­րը Երե­ւան­եան մա­մու­լին.և

“Հայ Յե­ղա­փո­խա­կան Դաշ­նակ­ցու­թեան ղե­կա­վար­նե­րից մէ­կի աշ­խա­տան­քը, դիւա­նա­գի­տա­կան աս­պա­րէ­զում, ոչ մի կերպ չի կաշ­կան­դում կու­սակ­ցու­թեա­նը“:

Վա­հան Յով­հան­նիս­եան հար­ցու­մի մը պա­տաս­խա­նե­լով յայտ­նեց` “Հա­մա­գոր­ծակ­ցիլ չի նշա­նա­կեր նոյ­նա­նալ շեշ­տե­լով, որ իր տե­սա­կէտ­նե­րը չեն փոխ­ուած հայևթրքա­կան ար­ձա­նագ­րու­թիւն­նե­րուն ու Հա­յաս­տան ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թեան վեր­բեր­եալ“: Ան աւել­ցուց.և “որ Հ.Յ.Դ. կը տես­նէ, որ եր­կի­րը վտան­գի առ­ջեւ կանգ­նած է, ուս­տի չեն կրնար ձեռ­նա­ծալ մնալ ու ըսել` թող կոր­ծա­նի, որ­պէս­զի ապա­ցուց­ուի, թէ իրենք ճիշդ են“:

125 տարիէ ի վեր պատ­նէ­շի վրայ կանգ­նուն է Հայ Յե­ղա­փո­խա­կան Դաշ­նակ­ցու­թիւնը, որ հա­ւա­տա­րիմ իր առա­քե­լու­թեան, եւ իրեն հետ ու­նե­նա­լով բո­վան­դակ ազա­տա­տենչ հա­յու­թեան բա­րո­յա­կան աջակ­ցու­թիւնը, ըլ­լայ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան կամ Սփիւռ­քի մէջ, որ պի­տի շա­րու­նա­կէ հե­տապն­դել Սեւ­րի Դաշ­նագ­րին եւ Ուիլ­սը­նի Նո­յեմ­բեր 22, 1920ի իրա­ւա­րա­րա­կան վճռին իր­կա­նա­ցու­մը:

100 տա­րի առաջ, թու­րա­նա­կան թուր­քե­րը ու­զե­ցին ընդ­միշտ թա­ղել Հայ­կա­կան Հար­ցը, ար­մա­տա­խիլ ընե­լով հա­յու­թիւնը իր դա­րա­ւոր հայ­րե­նի­քէն:

Այ­սօր, աւե­լի քան եր­բեք կառ­չած ենք մեր ար­դար իրա­ւունք­նե­րուն այն հաս­տատ հա­ւատ­քով, որ ան­պայ­ման պի­տի տես­նենք ուշ կամ կա­նուխ մեր Արեւմտ­եան Հա­յաս­տա­նի իրա­կա­նա­ցու­մը:

Մին­չեւ Հայ­կա­կան անի­րաւ­ուած Սուրբ Դա­տին ար­դար լու­ծու­մը:

Յա­ւե՜րժ եւ փառք Հայ Դա­տի զոհ­ուած հե­րոս­նե­րուն…

About Post Author

hairenik

editor@hairenik.com

Happy

0 0 %

Sad

0 0 %

Excited

0 0 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %