ՅԱԿՈԲ ՆԱԼՊԱՆՏ ՏԼՏԼԵԱՆ Հալէպ Յունիս, 1999 Հռոմի սենատէն մինչև այսօր ոչ մէկ բան փոխուած է և կ’երևի պիտի չփոխուի: Հայհոյանքը կը ձևափոխուի լոզունքի, աղօթքի: Աղօթքը յաճախ անէծքի պէս...
ԾՈՎԻԿ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ Չէ՞ որ ժամեր կան, երբ դուն քու մէջդ չես բաւեր. փորիդ, ստամոքսիդ մէջ կը վազվզէ ուրախութիւնը եւ կ’ուզէ դուրս թռչիլ՝ հասնիլ մինչեւ ճերմակ ամպեր: Չէ՞ որ այդ ոսկի...
ՅԱԿՈԲ ՆԱԼՊԱՆՏ ՏԼՏԼԵԱՆ Հալէպ Յունիս, 1999 Մէկը զէրոյէն միշտ կը խուսափի և կը զարհուրի: Երկուն մէկին ամենամեծ թշնամին է: Երեքը արիւնահոսութիւն է և չքացում:
Յ. ՀԵԼՎԱՃԵԱՆ Պէյրութ 1966, ձմեռ, Կիրակի, արեւոտ օր մը, առաւօտ կանուխ մեր շէնքին առջեւ խառնիճաղանճ աղմուկ կը լսուէր: Պատշգամ չունենալնուս պատճառով մայրս ու ես շէնքէն դուրս ելանք, տեսնելու թէ ի՞նչ...
Յ. ՀԵԼՎԱՃԵԱՆ Պէյրութ Մեր թաղերուն մէջ փողոց աւլող պաշտօնեաներ չկային, ոչ ալ աղբ հաւաքողներ: Ամէն տանտիկին ինք կ’աւլէր ու երբեմն ալ կը ջրէր իր տան դիմաց գտնուող տարածութիւնը: Տարածութիւնները անհաւասար...
Յ. ՀԵԼՎԱՃԵԱՆ Պէյրութ 1966ի աշնան սկիզբն էր: Այսօրուայ պէս կը յիշեմ: Հայրս ու մայրս կը պատրաստուէին նշանտուքի մը երթալու: Նշանուող ենթական հօրս հօրաքրոջ տղան ըլլալով, մանաւանդ հայրս պարտաւորութիւն կը զգար...
ԾՈՎԻԿ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ Հոլանտա Շշմած, թմրած, նստած էի գետին եզերքը, ձախ ափս խոտին փակցուցած: Աջ ձեռքս՝ խնձոր: Գետը անծանօթ էր, հեգնանքով կը վազէր, նաւակը՝ հին ու ծուռ երես, բադերը՝ օտար, շփացած....
ԾՈՎԻԿ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ Հոլանտա - Մարհապա: - Մարհապա,- ըսի մեր տան մօտ կանաչեղէն ծախողին: - Տիկի՛ն, տոքթորը ու՞ր է, բաւական է չեմ տեսած զինք: - Տոքթորը ո՞վ է: - Ամուսինդ:...