ԾԱԳՈՒՄԷՍ ԾԱԳԱԾ ԶՐՈՅՑ

Read Time:1 Minute, 29 Second

Տէր Խաչատուր Պօղոսեան

Նիս

Փետրուար 5, 2016

– Ձեր ծագումը ի՞նչ է:

– Հա՛յ:

– Բայց…

– Ի՛նչ բայց:

– Սեւ հագուած էք:

– Սեւ հագուիլս ի՞նչ կապ ունի ազգութեանս հետ: Դուք ալ սեւ փողկապ դրած էք:

– Բայց, ե՛ս կ’աշխատիմ, գործիս համար է:

– Շատերը սեւ կը հագուին:

Յայտնի էր որ պատասխանս չգոհացուց ճաշարանին այս սպասեակին, որուն առաջին անգամ ըլլալով էր որ կը հանդիպէի:

– Բայց, ձեր շապիկը սե՛ւ է. դուք եկեղեցակա՞ն էք,- հարցուց:

– Այո՛:

– Ո՞րն է ձեր եկեղեցին:

– Բոլորն ալ իմ եկեղեցիներս են:

Այս սպասեակը համակրելի շեշտ մը ունէր, եւ մարդամօտ կ’երեւէր:

Երբ հաշուետոմսս բերաւ, տակաւին չգոհացած հոգին՝ իր հարցերուն պատասխաններուն կարիքն ունէր:

– Դուք կ’օրհնէ՞ք,- հարցուց:

– Այո՛, անշուշտ կ’օրհնեմ,- պատասխանեցի:

– Քանի՜ տարի է որ ե՛ս չեմ օրհնուած գիտէ՞ք,- ըսաւ եւ աւելցուց,- Շա՛տ մեղքեր գործած եմ:

– Ամէն մարդ մեղք կը գործէ, ես ալ մեղք կը գործեմ: Ձկնորսներն ալ ամէն օր ձուկ կը բռնեն, մեղք կը գործեն: (Ֆրանսերէնի մէջ ԲԵՇԷ բառը տարբեր ուղղագրութիւններով երկու երկու տարբեր բաներ կը նշանակէ. մէկը՝ ՄԵՂՔ եւ միւսը՝ ՁՈՒԿ ՈՐՍԱԼ:) Ձկնորսները յիշեցի՝ որովհետեւ սրճարանը նաւահանգիստին ճիշդ դիմացն էր:

Սպասեակը խնդաց, յայտնի էր որ հաւնած էր մեղքին եւ ձկնորսութեան գաղափարներուն զուգորդութիւնն ու բաղդատութիւնը:

– Ինծի համար մե՛ծ պատիւ մըն է որ իմ ճաշարանս եկեղեցական մը եկեր է,- ըսաւ:

– Ես ալ շնորհակալ եմ ձեր ազնիւ խօսքերուն համար, պատասխանեցի:

Յետոյ, գնաց իրմէ աւելի երիտասարդ երկու պաշտօնակիցներուն զեկուցեց մեր ունեցած խօսակցութեան մասին:

Երբ կը մեկնէի, սպասեակը եկաւ ցտեսութիւն ըսելու:

– Ինչպէ՞ս էր ձեր գործի եղանակը, հարցուցի:

– Միջա՛կ. մարդիկ կու գան, բայց դրամ չեն ծախսեր: Չորս հոգիով մէկ բիցցա կ’ապսպրեն, եւ, ջուր կը խմեն:

– Դուք ալ՝ կու տա՛ք…:

– Այո՛, հապա ի՞նչ պիտի ընենք, ժամանակները դժուար են, մարդիկ վաղուան մասին մտահոգ են…: