0
0
Սովորութիւն եղած է որ գրեթէ տարին մէյ մը, Տաթեւիկ Յովհաննէսեան իր իւրայատուկ ճազ երաժշտութեան յայտագրով ելոյթ ունենայ Պոսթընի մէջ: Աւելին, վերջերս վայրն ալ անփոփոխ մնացած էր:
Արդարեւ, հանրածանօթ “Ռեկաթա“ (“Չարլզ“ պանդոկ, Քէյմպրիճ) սրահին մէջ, իր կողքին ունենալով դաշնակահար Պոպ Ալպանմեզէն, բամբ-ջութակահար Ճօ Ֆիցճերըլտն ու թմբակահար Տէյվիտ Միտըն, Տաթեւիկ անգամ մը եւս մեծ խանդավառութիւն ստեղծեց, իր շուրջ հաւաքելով հայ թէ օտար հանդիսատեսներ եւ յատկապէս ճազ երաժշտութեան սիրահարներ:
Ան կամուրջ մը ստեղծեց զանազան երանգներ իրար միացնելով ու ներդաշնակութիւն մը ստեղծելով: Ան երգեց քանի մը լեզուներով,նոյնիսկ սկսելով Պրազիլիական “սամպա“ով եւ անշուշտ Կոմիտասէն ու Սայաթ Նովայէն ալ արդի ճազ կշռոյթով կտորներ, որոնց միջեւ, մերթ ընդ մերթ վերստին կը հնչէր անգլերէնը, սամպան ու պոսա-նովան:
Հանդիսատեսին համար անգամ մը եւս կարճ թուեցաւ այս համերգը: Այնքան մը խանդավառ ու ճոխ երաժշտութեամբ տարուած, շտապօրէն իննիսուն վայրկեաններ անցած էին արդէն իսկ եւ Տաթեւիկ հայկական ճոխ տոհմիկ երգով մը կը ներկայացնէր օրուան վերջին գործը:
Յաճախակի այցելութիւններ եւ համերգներ, աւելի գոհ պիտի պահէ Մասաչուսէցի “Տատեւիկ“եան ոճով, էթնիք–ճազ երաժշտութեան սիրահարները` հայ թէ օտար:
Շուտափոյթ կը սպասենք յաջորդ համերգին:
Ներկայ մը
