ՀԱՄԱՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ՀԱՅԸ

0 0
Read Time:8 Minute, 56 Second

ՀՐԱՅՐ ՃԷ­ՊԷՃ­ԵԱՆ

 

Անունս շատ հայ­կա­կան է, ու­րախ եմ ատոր հա­մար եւ՝ հպարտ: Բայց եւ այն­պէս ոչ հա­յե­րուն հա­մար անունս հնչե­լը բա­ւա­կան բարդ է ու դժուար: Տա­րի­նե­րու ըն­թաց­քին, ամէն ան­գամ որ պէտք եղած էր սրբագ­րել ան­ուանս հնչե­լու եղա­նա­կը եւ ուղ­ղէի իւ­րա­քան­չիւր տա­ռի հնչիւնը, բա­ւա­կան կը յոգ­նէի, մին­չեւ որ հա­սայ տեղ մը, ուր յանձն­ուե­ցայ: Նկա­տի ու­նե­նա­լով, որ աշ­խա­տանք­ներս ու­նին մի­ջազ­գա­յին տա­րո­ղու­թիւն, անունս ալ իւ­րա­քան­չիւր ազ­գի հնչիւ­նա­բա­նու­թեան հետ ստա­ցաւ ու տա­կա­ւին կը շա­րու­նա­կէ ստա­նալ իր իւ­րա­յա­տուկ շեշ­տը…: Նա­խորդ Օգոս­տո­սին Մա­նի­լա­յի մէջ հա­մաշ­խար­հա­յին աշ­խա­տան­քա­յին հան­դիպ­ման ըն­թաց­քին գոր­ծա­կից մը մօ­տե­նա­լով ին­ծի՝ ըսաւ. »Կրնա՞ս ըսել ին­ծի, թէ անունդ ինչ­պէ՞ս պէտք է հնչել…: Շատ մը տար­բե­րակ­ներ կը լսեմ այս սրա­հին մէջ՝ նոյ­նինքն անու­նիդ հնչիւ­նին մէջ«: Թէ­եւ գնա­հա­տե­ցի գոր­ծա­կի­ցիս բծախնդ­րու­թիւնը, սա­կայն ժպի­տը դէմ­քիս ու յանձն­ուած տրա­մադ­րու­թեամբ ըսի. »Ինչ­պէս որ հան­գիստ կը զգաս, այդ­պէս հնչէ«:

28-31 Յու­լիս 2009, Հոնկ Քոնկ: Եթէ այդ կղզին ու­նի հա­րուստ պատ­մու­թիւն, անի­կա այ­սօր եւս գրա­ւած է աշ­խար­հին ու­շադ­րու­թիւնը՝ իր տնտե­սա­կան ու ճար­տա­րար­ուես­տա­կան բարձր մա­կար­դա­կով: Ըն­դա­մէ­նը 1000 քա­ռա­կու­սի քի­լո­մեթ­րի վրայ տա­րած­ուած, իր աւե­լի քան 206 փոքր կղզի­նե­րով Հոնկ Քոնկ նա­եւ դար­ձած է զբօ­սաշր­ջիկ­նե­րը հմա­յող քա­ղաք: Կղզի­նե­րը քա­ղա­քին կու տան յա­տուկ հմայք եւ մա­նա­ւանդ՝ գե­ղեց­կու­թիւն:

Եթէ Հոնկ Քոն­կի գոր­ծա­կից­նե­րուս անունն ու լե­զուն »չի­նա­րէն« են ին­ծի հա­մար, իմ պա­րա­գաս եւս նուազ »չի­նա­րէն« չէ անոնց հա­մար: Պի­տի տքնէ­ին անունս ար­տա­սա­նե­լու՝ »կոտրտ­ուած« եւ »ջարդ­ուած« վի­ճա­կով: Բայց նա­եւ իրենց հա­մար ամ­բող­ջու­թեամբ նո­րու­թիւն էր լսել ու գիտ­նալ իմ ազ­գու­թեանս մա­սին, մա­նա­ւանդ այն, որ սե­րած եմ ջար­դի են­թարկ­ուած ու նա­հա­տակ­ուած ժո­ղո­վուր­դէ մը:

Հա­կա­ռակ թուա­ցող հե­ռա­ւո­րու­թեան՝ կա­րե­լի եղաւ կամր­ջել իմ հայ ժո­ղո­վուր­դիս իրա­կա­նու­թիւնը Հոնկ Քոն­կի չի­նա­ցի իմ գոր­ծըն­կեր­նե­րուս հետ…: Խա­չիկ-Փոլ-Չա­թեր՝ մեծ ու տի­րա­կան անուն եւ դէմք է Հոնկ Քոն­կի մէջ, ան գրա­ւած է իւ­րա­քան­չիւր հոնկ­քոնկցիի միտքն ու սիր­տը: Մեծ անուն մըն է, որուն մա­սին իւ­րա­քան­չիւր հոնկ­քոնկ­ցի հպար­տու­թեամբ կը խօ­սի:

»Վստա­հա­բար լսած էք Խա­չիկ-Փոլ-Չա­թե­րի մա­սին«, եղաւ հար­ցում­նե­րէն մէ­կը՝ ճամ­բայ հար­թե­լու հա­մար աշ­խա­տան­քէ դուրս ազ­գա­յին կեան­քի մա­սին խօ­սակ­ցու­թեան մը:

»Ան­շուշտ«, եղաւ բո­լո­րին հաս­տա­տա­կան պա­տաս­խա­նը: »Անգլ­ի­ա­ցի մեծ գոր­ծա­րար մըն է, որ շի­նած եւ կեր­տած է մեր քա­ղա­քը«, հպար­տու­թեամբ ըսին բո­լո­րը: Անգլ­ի­ա­ցի մեծ գոր­ծա­րար մըն էր անոնց հա­մար: Պէտք էր, որ աւե­լի տե­ղե­կու­թիւն ու­նե­նա­յին այս մեծ մար­դուն մա­սին…:

»Ան հայ մըն է ին­ծի հա­մար«, եղաւ իմ ակ­նարկս՝ յա­ւել­եալ լու­սա­բա­նու­թիւն տա­լով գոր­ծա­կից­նե­րուս ու ջա­նա­լով անոնց Չա­թե­րի նկատ­մամբ ու­նե­ցած հպար­տու­թեան եւ հմայ­քին վրայ աւելց­նել բան մը: Գոր­ծա­կից­նե­րուս հա­մար այս մէ­կը նո­րու­թիւն կրնայ ըլ­լալ, սա­կայն հայ ժո­ղո­վուր­դին ու հա­յու­թեան մա­սին անոնք տեղ­եակ են, գի­տեն Ցե­ղաս­պա­նու­թեան մա­սին, թէ ին­չո°ւ հայ ժո­ղո­վուր­դը աշ­խար­հով մէկ տա­րած­ուած է այ­սօր:

Խա­չիկ-Փոլ-Չա­թե­րի կը հան­դի­պիս, երբ կը քա­լես Հոնկ Քոն­կի փո­ղոց­նե­րէն: Անոր ներդ­րու­մը մեծ եղած է շի­նա­րա­րա­կան եւ տնտե­սա­կան շատ մը բնա­գա­ւառ­նե­րու մէջ: Ան եղած է առա­ջին ան­ձը, որ մտա­ծած է ովկ­ի­ա­նո­սէն տա­րածք­ներ առ­նե­լու մա­սին՝ կղզին ըն­դար­ձա­կե­լու հա­մար: Հան­քա­յին պե­ղում­ներ ըրած է եւ հիմ­նած է տար­բեր տե­սա­կի գոր­ծա­տու­ներ՝ տնտե­սու­թիւնը բար­գա­ւա­ճեց­նե­լու հա­մար: Ան գի­տակ­ցած էր Հոնկ Քոն­կի աշ­խար­հագ­րա­կան դիր­քին եւ թափ տուած էր վա­ճա­ռա­կա­նու­թեան եւ նա­ւա­հան­գիս­տի գոր­ծա­ծու­թեան: Դրա­մատ­նա­յին ցան­ցեր ստեղ­ծե­լով՝ Հոնկ Քոն­կը վե­րա­ծած էր շրջա­նին մէջ կա­րե­ւոր քա­ղա­քի՝ տնտե­սա­կան իմաս­տով: Մէկ խօս­քով, կեր­տած է »կայս­րու­թիւն« մը, որ այ­սօր տա­կա­ւին կ’ապ­րի եւ խօ­սիլ կու տայ իր մա­սին:

1846 թուա­կա­նին ծնած է Կալ­կա­թա (Հնդկաս­տան), անոր ըն­տա­նի­քի ան­դամ­նե­րը եղած են հայ վա­ճա­ռա­կան­ներ: Սե­րած է բազ­ման­դամ ըն­տա­նի­քէ՝ 14 քոյր եւ եղ­բայր: Հօ­րե­նա­կան մա­կա­նու­նը եղած է »Աստ­ուա­ծա­տուր«, այ­սինքն՝ Աս­տու­ծոյ պար­գե­ւը, եւ ան դար­ձած է իս­կա­կան պար­գեւ մը, ան­կախ այն երե­ւոյ­թէն, թէ փոքր տա­րի­քէն մնա­ցած է որբ եւ նիւ­թա­կան աջակ­ցու­թեան կա­րիք ու­նե­ցող: 18 տա­րե­կա­նին հա­սած է Հոնկ Քոնկ՝ առանց նիւ­թա­կան ապա­հո­վու­թեան: Հա­յու աշ­խա­տա­սի­րու­թեամբ եւ ինք­նաշ­խա­տու­թեամբ կեր­տած է հայ­կա­կան ու հա­մա­մարդ­կա­յին կեանք: Գիտ­ցած է խո­հե­մու­թեամբ »կեան­քի աս­տի­ճան­նե­րը« մէկ առ մէկ բարձ­րա­նալ եւ հաս­նիլ մին­չեւ ար­քու­նի­քի գոր­ծա­դիր խոր­հուր­դի խորհր­դա­կա­նի պաշ­տօ­նին:

»Երի­տա­սարդ հա­յը Կալ­կա­թա­յէն է, Հոնկ Քոն­կը իր ամ­բող­ջու­թեամբ անոր հետ առնչ­ուած է«, կ’ըսէ պատ­մա­կան վկա­յու­թիւն մը: »Ան ամէն տեղ է, եւ առանց իր աջակ­ցու­թեան ո°չ մէկ գոր­ծառ­նու­թիւն կը կա­տար­ուի: Ան Հոնկ Քոն­կի հայրն է ամէն իմաս­տով«: Եւ այս՝ տնտե­սա­կան գոր­ծառ­նու­թեամբ եւ մար­դա­սի­րա­կան բա­րե­սի­րա­կան իմաս­տով:

Խա­չիկ-Փոլ-Չա­թեր իր հարս­տու­թիւնը կեր­տեց մարդ­կու­թեան եւ հայ ժո­ղո­վուր­դին հետ…: Ան օժան­դա­կեց բա­րե­սի­րա­կան շատ մը գոր­ծու­նէ­ու­թիւն­նե­րու, տե­ղա­կան հա­մալ­սա­րա­նին, եկե­ղե­ցա­շի­նու­թեան եւ տա­կա­ւին…: Ան իր հարս­տու­թեան մէկ մա­սը դրաւ կալ­կա­թա­հա­յու­թեան եւ հնդկա­հա­յու­թեան Ս. Նա­զով­րե­ցի եկե­ղեց­ւոյ եւ Հա­յոց մար­դա­սի­րա­կան ճե­մա­րա­նի տրա­մադ­րու­թեան տակ: Խա­չիկ-Փոլ-Չա­թե­րի աւան­դը այ­սօր կը գո­յա­տե­ւէ ու կը շա­րու­նակ­ուի, հե­ռա­ւոր Կալ­կա­թա­յի Հա­յոց մար­դա­սի­րա­կան ճե­մա­րա­նին մէջ տա­կա­ւին կþու­սա­նին հա­րիւ­րէ աւե­լի հայ պա­տա­նի­ներ՝ հայ­կա­կան տար­բեր մի­ջա­վայ­րե­րէ: Չա­թեր այն հայն է, որ »ճա­շա­կած է« կա­րի­քա­ւո­րի դառ­նու­թիւնը եւ պարտք զգա­ցած է օգ­նե­լու իր ժո­ղո­վուր­դի կա­րի­քա­ւոր­նե­րուն, իսկ անոր այդ նպա­տա­կը տա­կա­ւին կը շա­րու­նակ­ուի՝ վե­րա­նո­րոգ­ուած պա­րու­նա­կով: Չա­թեր իր կեն­դա­նու­թեան հա­սաւ նա­եւ 1915-ի Ցե­ղաս­պա­նու­թե­նէն ճո­ղոպ­րած հա­յու­թեան կեան­քե­րու պահ­պան­ման՝ այդ օրե­րուն ձեռ­նարկ­ուած հան­գա­նա­կու­թեան մէջ իր կա­րե­ւոր նպաս­տը բե­րե­լով:

Չա­թեր մա­հա­ցաւ 1926 թուա­կա­նին: Իր մահ­ուան գոյ­ժը ցնցեց նոյ­նիսկ Հոնկ Քոն­կի սա­կա­րա­նը, որ այդ օր դադ­րե­ցաւ աշ­խա­տան­քէ՝ կան­խար­գի­լե­լու հա­մար տնտե­սա­կան որե­ւէ ցնցում:

Չա­թեր թաղ­ուած է Հոնկ Քոնկ, բայց անոր սրտին տրո­փիւնը տա­կա­ւին զգա­լի է Հոնկ Քոն­կի տար­բեր շրջան­նե­րուն մէջ, ուր կը շրջա­գա­յիս: Իր անու­նով կոչ­ուած են քա­ղա­քին կարգ մը փո­ղոց­նե­րը, հան­րա­յին պար­տէզ­նե­րը, տնտե­սա­կան շէն­քե­րը:

Իսկ այն, ինչ որ մե­զի կը մնայ Չա­թե­րի աւանդն ու սրտի տրո­փիւնն է: Աւան­դը՝ հա­յու­թեան, եւ տրո­փիւնը՝ մարդ­կու­թեան: Այս­պէս է, որ կերտ­ուած է հայ­կա­կան ու հա­մա­մարդ­կա­յին կեան­քը, եւ նոյ­նը ընե­լու աւանդ է փո­խանց­ուա­ծը:

Խա­չիկ-Փոլ-Չա­թեր հա­մա­մարդ­կա­յին հա­յը շատ բան տուաւ հայ ժո­ղո­վուր­դին ու մարդ­կու­թեան: Հայ­կա­կան անուն մը, որ պատ­մու­թեան մէջ ար­ժանի­օ­րէն ար­ձա­նագր­ուած է իբ­րեւ հա­մա­մարդ­կա­յին հա­յը:

Ասի­կա սփիւռ­քա­հա­յու­թեան տո­կա­լու հրա­մա­յա­կանն է: Հա­մա­մարդ­կա­յին կեան­քի մէջ տո­կալ ու կեր­տել կեան­քը՝ հայ­կա­կան նկա­րա­գի­րով:

Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

Average Rating

5 Star
0%
4 Star
0%
3 Star
0%
2 Star
0%
1 Star
0%

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Social profiles