Արժպ. Տ. Կո­րիւն Աւգ. Քհնյ. Շրիգ­եանի վախճանման առթիւ.- ՄՈՒ­ՍԱ­ՏԱ­ՂԻ ԴԱ­ՐԱ­ՒՈՐ ՎԻԹ­ԽԱ­ՐԻ ԿԱՂՆԻ­ԷՆ ՃԻՒՂ ՄԸ ԵՒՍ ԲՈՒԼ ԵԿԱՒ

0 0

  Երեք­շաբ­թի, Փետր­ուար 11, 2014-ի առա­ւօ­տուն ժա­մը 10:00-ին, հնչեց բջի­ջա­յին հե­ռա­ձայ­նին զան­գը, թէ­եւ թիւը ծա­նօթ էր, սա­կայն այդ պա­հուն չկրցայ յի­շել: “Ալօ ասի­կա Մով­սէսն է“….“Ի՞նչ­պէս ես Մով­սէս, ի՞նչ­պէս է հայրդ“…:

Եր­կու օր առաջ խօ­սած էի իր հետ, ան հաղոր­դեց թէ հայ­րը այդ օր առանց մէ­կու մը օգ­նու­թեամբ ճա­շած էր, եւ աւել­ցուց, հօրս վի­ճա­կը դէ­պի լաւ կ՛ըն­թա­նայ:

Սա­կայն, այս ան­գամ Մով­սէ­սի ձայ­նը նոյ­նը չէր, ան,  խեղ­դուկ ձայ­նով գու­ժեց հօր վախ­ճա­նու­մը, պահ մը շուա­րած հե­ռա­ձայ­նը ձեռ­քիս մնա­ցի լուր, ձայնս խեղթ­ուե­ցաւ, եւ բնազ­դա­բար աչ­քե­րէս ու այ­տե­րէս վար սկսաւ հո­սիլ ար­ցուն­քի տաք կա­թիլ­ներ: Նախ­քան Լոս Ան­ճե­լըս մեկ­նիլս Տէր Հօր “Րի­հապ Սանդր“ գտնուած մի­ջո­ցին զինք այ­ցե­լե­ցի, տես­նե­լով զիս ու­րա­խու­թեամբ ու ժպիտով ըն­դու­նեց, եւ ձեռքով ցոյց տուաւ որ իր կող­քին գտնուող աթո­ռին վրայ նստիմ, իր առող­ջու­թիւնը հարց­նե­լէ ետք, սկսանք զրու­ցել եկե­ղեց­ւոյ եւ ազ­գա­յին կեան­քին մա­սին, ապա նիւ­թէն շե­ղե­լով մեր խօ­սակ­ցու­թիւնը կեդ­րո­նա­ցաւ մեր սի­րե­լի Այն­ճար հայ գիւ­ղա­ւա­նը յու­զող հար­ցե­րուն մա­սին: Անց­եալ Օգոս­տո­սին Այն­ճա­րէն վե­րա­դար­ձէս ետք, երբ այ­ցե­լե­ցի զինք բա­րեւ­ներ բե­րի իր սերն­դա­կից ապ­րող բա­րե­կամ­նե­րէն, եւ տե­ղեկու­թիւն­ներ տուի ներ­կա­յիս Սուր­իոյ քա­ղա­քաց­ի­ա­կան կռիւ­նե­րու պատ­ճա­ռով տասն­եակ մը Հա­լէ­պա­հայ ըն­տա­նիք­ներ որոնք կայք հաս­տա­տած են Այն­ճար, որոնք անխ­տիր գիւ­ղա­ւա­նի ղե­կա­վա­րու­թեան կող­մէ կը ստա­նան բա­րո­յա­կան եւ նիւ­թա­կան օգ­նու­թիւն:

Տէր Հօր շու­տա­փոյթ ապա­քի­նում մաղ­թե­ցի եւ խոս­տա­ցայ հե­ռա­ձայ­նով կապ­ուիլ իր հետ, եւ վե­րա­դար­ձէս ետք կրկին զինք այ­ցե­լել, այս ան­գամ  իր բնա­կա­րա­նին մէջ: Ննջեց­եալ Արժպ. Տ. Կո­րիւն Աւգ. Քհնյ. Շրիգ­եան, ճիւ­ղե­րէն մին էր Մու­սա Լե­րան դա­րա­ւոր վիթ­խա­րի Կաղնի­էն: Ծնած էր Յուն­ուար 28, 1927ին, Արծ­ուա­բոյն Մու­սա Լե­րան Եօ­ղուն-Օլուխ գիւ­ղը, ան եր­րորդ զա­ւակն էր Արժպ. Տ. Մով­սէս եւ Երէց­կին Նեկ­տար Շրիգ­եան­նե­րու: Ան` եւ իր սերն­դա­կից­նե­րը, իրենց հո­գեմ­տա­ւոր  եւ ար­ի­ա­կան սնուն­դը ստա­ցած էին իրենց ծնո­ղաց, մեծ ծնո­ղաց, եւ տա­րեցնե­րէն, որոնք կե­նաց ու մա­հու գո­յա­պայ­քար մղած էին թուրք ոսո­խին դէմ : Այդ օրե­րուն տա­կա­ւին թարմ էր 1915ին գա­զան թուր­քին կող­մէ պար­տադր­ուած ապ­րե­լու եւ գո­յա­տե­ւե­լու հե­րո­սա­կան կռիւ­ներու դրուագնե­րը, տար­ուած փա­ռա­ւոր յաղ­թա­նա­կի ու ձեռք բեր­ուած հրա­շա­լի ազա­տագ­րու­թեան պատ­մու­թիւնը, որ ներշն­չու­մի աղ­բիւր եղած էր իրենց, եւ յա­ջորդ սե­րունդ­նե­րուն:

Սի­րե­լի Տէր Հայր, որ­քա՜ն ան­հա­ւա­տա­լի, որ­քա՜ն սահմռ­կե­ցու­ցիչ էր մարմ­նա­ւոր մեկ­նու­միդ լուրը: Ա­հա­ւոր բօ­թը սարս­ռեց մեզ, յի­շա­տակդ յու­զու­մով խեղ­թեց մեզ, վստահ ենք որ Սուրբ Սար­գիս Հայց. Առա­քե­լա­կան Եկե­ղեց­ւոյ պատ­մու­թեան փայ­լուն էջերուն մէջ ոս­կէ տա­ռե­րով պի­տի ար­ձա­նագր­ուի 33. Տա­րի­նե­րու ան­սա­կարկ եւ նու­իր­եալ ծա­ռա­յու­թիւնդ, եւ ներ­կայ ու ապա­գայ սերունդ­ներ հպար­տան­քով պի­տի խօ­սին, եւ իրենց կեան­քին ու հա­մայն­քի կրօ­նա­կան եւ ազ­գա­յին կեան­քին մէջ միշտ օրի­նակ պի-տի ու­նե­նան ձեր կա­տա­րած կրօ­նազ­գա­յին ու նուիր­եալ հո­գե­ւո­րա­կա­նի եւ առաջ­նոր­դի ծա­ռա­յու­թիւնդ:       Արժպ. Տ. Կո­րիւն Աւգ. Քհնյ. Շրիգ­եա­նի  կո­րուս­տը իս­կա­պէս մեծ եղաւ Մե­ծի Տանն Կի­լիկ­իոյ Կա­թո­ղի­կո­սու­թեան հո­գե­ւո­րա­կա­նաց դա­սուն, եւ յատ­կա­պէս Ա.Մ.Ն.ի Արե­ւել­եան թե­մի առաջ­նոր­դութեան, կրօ­նա­կան դա­սուն, ազ­գա­յին վար­չու­թեան եւ մա­նա­ւանդ Սուրբ Սար­գիս Հայց. Առա­քե­լա­կան Եկե­ղեց­ւոյ մեծ հա­մայն­քին: Արժպ. ու­սում­նա­տենչ Տէր Հայ­րը` 33 տա­րի­ներ որ­պէս հո­գե­ւոր հո­վիւ, առաջնորդ, ու­սու­ցիչ, մտա­ւո­րա­կան, օժտ­ուած վար­չա­կան, տնտե­սա­կան, կազ­մա­կերպ­չա­կան եւ այ­լա­զան ձիր­քե­րով, ան իր կեան­քին զա­նա­զան հանգր­ուան­նե­րուն իր ցու­ցա­բե­րած վե­րա­բե­րում­նե­րով, դիր­քո­րոշում­նե­րով, խստա­պահան­ջու­թեամբ, գե­ղե­ցիկ ու շի­նիչ արարք­նե­րով, ժրա­ջան, ան­սա­կարկ ու նուիր­եալ ծա­ռա­յու­թեամբ իր հո­գե­ւոր խնամ­քին յանձն­ուած Սուրբ Սար­գիս Եկե­ղեց­ւոյ հա­մայն­քը տա­շեց ու յղկեց քրիս­տո­նէ­ա­կան հա­ւատ­քով եւ ազ­գա­յին ինք­նա­գի­տակ­ցու­թեամբ, եւ իր հետ զա­նոնք բարձ­րա­ցուց նա­խան­ձե­լի բար­ձուն­քի մը, որ  եղաւ Ա.Մ.Ն.ի Արե­ւել­եան թե­մի յարգ­ուած գա­ղութ­նե­րէն մին: Հինգշ­աբ­թի, Փետր­ուար 13, 2014ին, ննջեց­եալ Տէր Հօր հա­րա­զատ­նե­րը, հո­գե­ւոր հովիւը եւ հոգա­բար­ձու­թիւնը գե­ղե­ցիկ գա­ղա­փար մը ու­նե­ցան, ննջեց­եալ Տէր Հօր անշն­չա­ցած մար­մի­նը տեղադ­րել Սուրբ Սար­գիս Եկե­ղեց­ւոյ մէջ առիթ տա­լու հա­մայն­քի զա­ւակ­նե­րուն որ­պէս­զի իրենց սի­րե­լի Տէր Հօր իրենց վեր­ջին յար­գան­քը ու ող­ջեր­թը ար­տա­յայ­տեն:

Ուր­բաթ, Փետր­ուար 14ին, Սուրբ Սար­գիս Եկե­ղեց­ւոյ մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ տան կար­գի տխուր արա­րո­ղու­թիւնը: Թե­միս Բրձրշ. Առաջ­նորդ, Տ. Օշա­կան Արք. Չօլոյ­եան, եւ Առաջ­նոր­դա­կան փո­խա­նորդ Տ. Անու­շա­ւան Եպսկ. Դանի­էլ­եան օդի ան­նպաստ պայ­մա­նի պատ­ճա­ռով չի կրցան ներ­կայ գտնուիլ տան կար­գի եւ ննջեց­եալ Տէր Հօր վեր­ջին օծ­ման արա­րո­ղու­թիւննե­րուն: Բա­րե­բախ­տա­բար Գա­նա­տա­յի Թե­մի Բրձրշ. Առաջ­նորդ Տ. Խա­ժակ Արք. Յա­կոբ­եան ներ­կայ գտնուե­ցաւ եւ  Ուր­բաթ երե­կո­յեան նա­խա­գա­հեց տան կար­գի արա­րո­ղու­թեան: Արա­րո­ղու­թեան Արժպ. Տ. Հրանդ Քհնյ. Գէ­որգ­եա­նի կող­քին իրենց մաս­նակ­ցու­թիւնը բե­րին Սան Ֆրանսիս­քո­յի Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ Եկե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վիւ Արժպ. Տ. Խոր­էն Աւգ. Քհնյ. Հա­պէշ­եան, Ուիս­քանս­նի Ս. Յա­կոբ Եկե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վիւ Արժպ. Տ. Տա­րօն Քհնյ. Ստե­փան­եան, Տիթ­րոյ­թի Ս. Յով­հան­նէս Մկրտիչ Եկե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հայ­րե­րը` Արժպ. Տ. Կա­րա­պետ Աւգ. Քհնյ. Գո­չակ­եան, եւ Արժպ. Տ. Աբ­րա­համ Քհնյ. Օհան­նէս­եան, Եկե­ղեց­ւոյ սար­կա­ւագ­ներ` Մա­նուկ Տէր Յո­վա­կիմ­եան եւ Անդ­րա­նիկ Գա­րա­տօլ­եան: Լոս Ան­ճե­լըսէն ժա­մա­նած էին ննջեց­եալ Տէր Հօր դուս­տրե­րը իրենց ըն­տա­նի­քով, Անի եւ Տի­րու­հին, եղ­բայ­րը Արժպ. Տ. Նա­րեկ Աւգ.Քհնյ. Շրիգ­եան, որ ֆի­զի­քա­կան տկա­րու­թեան պատ­ճա­ռով չի կրցաւ մաս­նակ­ցիլ տան կար­գի եւ վեր­ջին օծ­ման արա­րո­ղու­թեանց, ներ­կայ էր նա­եւ Ա.Մ.Ն.ի Արե­ւել­եան շրջա­նի թե­մի ազ­գա­յին վար­չու­թեան ատե­նա­պետ Պրն. Ստե­փան Յա­կոբ­եան:

Շա­բաթ, Փետր­ուար 15, 2014ի առա­ւօտ ժա­մը 10:00ին,  Բրձրշ. Խա­ժակ Արք. Յա­կոբ­եան մա­տոյց Ս. պա­տա­րագ: Պա­տա­րա­գին ներ­կայ էր Հայ Աւե­տա­րա­նա­կան Եկե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վիւ Պատ­ուե­լի Շանթ Պար­սում­եան: Եկե­ղեց­ւոյ մէջ առա­ջին շար­քին տեղ առած էին Սուրբ Էջմ­ի­ած­նի թան­գա­րա­նի տե­սուչ` Տ. Փա­ռէն Արք. Աւե­տիք­եան, ննջե­ցեալ Տէր Հօր երէց եղ­բայ­րը Արժպ. Տ. Նա­րեկ Քհնյ. Շրիգ­եան: Ներ­կայ էին Տիթ­րոյ­թի Հ.Յ.Դաշ­նակ­ցու­թեան “Ազա­տա­մարտ“ կո­մի­տէ­ու­թեան եւ քոյր միու­թիւն­նե­րու ընկ. ըն­կե­րու­հի­ներ եւ հոծ թիւով հա­ւա­տաց­եալ­ներ: Ող­ջոյ­նի տու­չու­թե­նէ առաջ պա­տա­րա­գը ըն­դհատուե­ցաւ, ներ­կայ գտնուող հո­գե­ւոր հայ­րե­րը Սուրբ խո­րան բարձ­րա­ցան եւ տեղ առին պա­տա­րա­գիչ Սրբա­զան հօր կող­քին կա­տա­րե­լու ննջեց­եալ Տէր Հօր վեր­ջին օծու­մը: Սրբա­զան Հայ­րը նախ­քան օծ­ման արա­րո­ղու­թիւնը ըն­թեր­ցեց Մե­ծի Տանն Կի­լիկ­իոյ  Արամ Ա. Հայ­րա­պե­տին ու­ղար­կած ցա­ւակ­ցա­գի­րը ուղղ­ուած Թե­մի Բրձրշ.Առաջ­նորդ Տ. Օշա­կան Արք. Չո­լոյ­եա­նի, կրօ­նա­կան դա­սուն, ազ­գա­յին վար­չութեան եւ իր հա­րա­զատ­նե­րուն, զո­ր ամ­բող­ջու­թեամբ կը յանձ­նենք մա­մու­լին:

Յըն­թացս պա­տա­րա­գին Սրբա­զան հայրը տուաւ պատ­շաճ քա­րոզ մը նկա­տի ու­նե­նա­լով Սուրբ հոգիի խօս­քը որ կ՛ըսէ.-“Երա­նի անոնց որ Տի­րոջ մօտ կը ննջեն, քա­նի որ անոնք իրենց աշ­խա­տանք­ներէն եւ տա­ռա­պանք­նե­րէն հանգս­տա­ցան, եւ իրենց հետ տա­րին բա­րի գոր­ծե­րը“: Այ­սօր որ­պէս Ա.Մ.Ն.ի Արե­ւել­եան թե­մի Առաջ­նոր­դու­թիւն, ժո­ղո­վա­կա­նու­թիւն, եկե­ղե­ցա­կան դաս եւ ազ­գա­յին վար­չու­թիւն, յատ­կա­պէս Կրա­նիթ Սի­թի, եւ մաս­նա­ւո­րա­պէս Տիթ­րոյ­թի Սուրբ Սար­գիս Հա­յց. Առա­քե­լա­կան եկե­ղեցւոյ հա­ւա­տաց­եալ­նե­րու մեծ ըն­տա­նիք, խմբուած ենք հոս մեր վեր­ջին յար­գան­քը եւ ող­ջեր­թի համ­բոյ­րը տա­լու եր­կա­րամ­եայ հո­գե­ւոր հո­վիւ եւ Աս­տու­ծոյ ծա­ռայ Արժպ. Տ. Կո­րիւն Աւգ. Քհնյ. Շրիգ­եա­նի:

Բո­լոր եկե­ղե­ցա­կան­ներն ալ իրենց կեան­քի մէջ օր մը Աս­տու­ծոյ այդ հրա­ւէ­րին ըն­դա­ռա­ջա­ցած են: Արժպ. Տէր Կո­րիւնն  ալ իր կեան­քին մէջ լսեց Աս­տու­ծոյ այդ հրա­ւէ­րը, որ զինք հրա­ւի­րեց  եկե­ղեց­ւոյ եւ ազ­գի ծա­ռա­յու­թեան, եւ այդ հրա­ւէրին ան­սա­լով անի­կայ եկե­ղե­ցա­կան կո­չում եւ կար­գը ստա­ցաւ: Չի բա­ւեր միայն Աս­տու­ծոյ կան­չը լսել. Քրիս­տո­սի աշակետ­ներն ալ այդ կան­չը լսե­լով գա­ցին եւ աշա­կերտե­ցան Քրիս­տո­սի, եւ քա­րո­զե­ցին քրիս­տո­սի վար­դա­պե­տու­թիւնը: Անհ­րա­ժեշտ է աշա­կեր­տի մը սոր­վիլ ամ­բողջ կեանք մը: Ես վստահ եմ որ Արժպ. Տէր Կո­րիւն Աւգ Քհնյ. Շրիգ­եան մին­չեւ իր կեան­քին վեր­ջին պա­հը մնաց յա­ւեր­ժա­կան ու­սա­նո­ղը, եւ ու­սու­ցի­չը: Մեծն Նա­րե­կա­ցին կ՛ըսէ.-“Անոնք որոնք ամ­բողջ իրենց կեան­քին ըն­թաց­քին կեան­քը կ՛ու­սա­նին ճշմար­տու­թեան գի­տու­թեան չեն անց­նիր, ծա­րաւ կը մնան Աստ­ուա­ծա­յին ճշմար­տու­թեան գի­տու­թեան հաս­նե­լու, եւ այդ ծա­րա­ւը զի­րենք կը մղէ յա­ւի­տե­նական եւ մշտա­կան ու­սա­նո­ղու­թեան“: Արժպ. Տ. Կո­րիւն եղաւ հազ­ուա­գիւտ հո­գե­ւո­րա­կան ու­սա­նող­նե­րէն որ իր յա­ռա­ջաց­եալ տա­րի­քին մէջ նոյ­նիսկ հե­տապն­դեց ու­սա­նո­ղու­թիւնը: Հա­սաւ մին­չեւ կրթա­կան բարձրա­գոյն տիտ­ղո­սի Տոք­թո­րայ աս­տի­ճան: Ու­սա­նո­ղու­թիւնը, ու­սա­նե­լու սի­րոյն հա­մար, եւ կամ քե­զի հա­մար անար­ժէք ու­սա­նո­ղու­թիւն է, եթէ քու ու­սա­նո­ղու­թիւնդ եւ ստա­ցած գի­տու­թիւնդ չես փո­խան­ցեր ու­րիշ­ներու անար­ժէք է: Քա­հա­նան ոչ միայն Աս­տու­ծոյ ճշմար­տու­թիւնը օրէնք­նե­րը եւ Ճա­նա­պարհ­նե­րը, ու­սու­ցա­նե­լու, այլ կոչ­ուած է ու­սու­ցիչ դառ­նա­լու: Արժպ. Տէր Կո­րիւն իր կեան­քին ըն­թաց­քին եղաւ հո­վիւ, դաստ­ի­ա­րակ, կրօ­նա­կան ժո­ղո­վի ան­դամ, քրիս­տո­նէ­ա­կան դաստ­ի­ա­րա­կու­թեան պա­տաս­խանա­տու, գրող եւ մտա­ւո­րա­կան, իր կեա­նքին 33 տա­րի­ներ եւ աւե­լի Սուրբ Սար­գիս Եկե­ղեց­ւոյ ծա­ռա­յու­թեան ընթաց­քին, շա­տեր իրենց քրիս­տո­նէ­ա­կան հա­ւատ­քը, ազ­գա­յին պատ­կա­նե­լիու­թիւնը, Աստ­ուա­ծա­բա­նական գի­տու­թիւնը, ծի­սա­կան կա­րո­ղու­թիւն­նե­րը կը պար­տին ննջեց­եալ Տէր Կո­րիւն Քա­հա­նա­յին: Ոչ միայն այս եկե­ղեց­ւոյ Ս. Խո­րա­նէն իր քա­րոզ­նե­րով, այլ եւ իր գրած յօդ­ուած­նե­րով անի­կայ եղաւ ու մնաց բա­րին իս­կա­կան առու­մով ուսու­­ցիչ ամէ­նուն հա­մար: Մեր բա­նաս­տեղծ­նե­րէն մէ­կը ըսած է.- “Ու­սու­ցիչ ըլ­լալ կը նշա­նա­կէ երկ­րորդ ծնողք ըլլալ, հայր մայր ըլ­լալ բո­լոր զա­ւակ­նե­րուն“: Տէր Կո­րիւն, ջա­նաց ըլ­լալ իր հո­գե­ւոր խնամ­քին յանձն­ուած ժո­ղո­վուր­դին հայ­րը, դաստ­ի­ա­րա­կը, ու­սու­ցի­չը եւ առաջ­նոր­դը:

…Տէր Հօր դա­գա­ղը փո­խադր­ուե­ցաւ գե­րեց­մա­նոց, ցուրտ օդին պատ­ճա­ռով թաղ­ման կար­գը կա­տար­ուե­ցաւ պատ­րաստ­ուած յա­տուկ տեղ մը, որ­մէ ետք ներ­կա­նե­րը ուղղ­ուե­ցան Սուրբ Սար­գիս Եկե­ղեց­ւոյ յա­րա­կից “Լի­լի­յըն Առա­քել­եան“ սրա­հը ուր տե­ղի ու­նե­ցաւ ի յի­շա­տակ Տէր Հօր հո­գե­ճա­շը: Ապա, հո­գա­բար­ձու­թեան փոխ ատե­նա­պետ  Մայ­քըլ Յա­կոբ­եան ըն­թեր­ցեց ու­ղղարկ­ուած ցա­ւակ­ցա­գիր­ե­րը:

Տիթ­րոյ­թի Հ. Յ. Դաշ­նակ­ցու­թեան “Ազա­տա­մարտ“ կո­մի­տէ­ու­թեան հեր­թա­պահ ընկ. Րաֆ­ֆի Ուրլ­եա­նը, որ կո­մի­տէ­ու­թեան եւ քոյր միու­թիւն­նե­րու կող­մէ ցա­ւակ­ցու­թիւն յայտ­նե­լէ ետք, հա­մա­ռօտ գի­ծե­րու մէջ անդ­րա­դար­ձաւ Տէր Հօր հո­գե­ւոր եւ ազ­գա­յին ար­ժա­նիք­նե­րուն, յատ­կա­պէս Հայ Կեդ­րո­նի պար­տա­մուր­հար­կի շիջ­ման, Հա­յաս­տա­նի ահ­ռե­լի երկ­րա­շար­­ժին եւ Ար­ցա­խի ազա­տագ­րա­կան պայ­քա­րին բե­րած նպաս­տին ու աշ­խա­տանք­նե­րուն: Տէր Հա­յրը եղաւ քաջ հո­վիւ եւ կազ­մա­կեր­պիչ, ան համ­բե­րու­թեամբ եւ գործ­նա­կան աշխա­տան­քով, կրցաւ իր շուրջ հա­մախմ­բել գա­ղու­թին զա­ւակ­նե­րը, որ­պէս մէկ եւ ան­բա­ժա­նե­լի հա­մայնք:

Ապա, խօսք առաւ Հայ Աւե­տա­րա­նա­կան Եկե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վիւ Պատ­ուե­լի Շանթ Պար­սում­եան: Վե­րա­պատ­ուե­լի Տոքթ. Վա­հան եւ Երէց­կին Ռոզէթ Թու­թիկ­եան­նե­րու, եւ իր ցա­ւակ­ցու­թիւնը յայտնե­լէ ետք, ըն­թեր­ցեց Վե­րա­պատ­ուե­լի Թու­թիկ­եա­նի ուղ­ղար­կած ցա­ւակ­ցա­գի­րը, որուն մէջ Վե­րա­պատ­ուե­լի Թու­թիկ­եան կ՛անդ­րա­դառ­նար ննջեց­եալ Արժ. Տ. Կո­րիւն Աւգ. Քհնյ. Շրիգ­եա­նի հետ տաս­նամ­եակ­ներ ան­շա­հախն­դիր եւ ան­կեղծ գոր­ծակ­ցու­թեան Տիթ­րոյ­թի Եկե­ղե­ցա­կան եւ ազ­գա­յին մար­զե­րէն ներս: Տէր Կո­րիւն սի­րեց ու­սու­մը, եւ ուս­ման  հան­դէպ իր սէ­րը զինք առաջ­նոր­դեց ուս­ման բարձ­րա­գոյն տիտ­ղո­սը նուա­ճե­լու: Որ­պէս ուղ­ղա­միտ օրի­նա­պահ հո­գե­ւո­րա­կան, մտա­ւո­րա­կան, կազ­մա­կեր­պիչ քաջ հո­վիւ մը եղաւ Սուրբ Սար­գիս հա­մայն­քին, կրցաւ յար­գանք պար­տադ­րել, օրէն­քը յար­գել տալ, եւ իր հո­գե­ւո­րա­կա­նի կո­չու­մը ար­ժե­ւո­րել: Յար­գանք իր կո­չու­մին եւ վաս­տա­կին: Որ­մէ ետք խօսք առաւ ննջեց­եալ Տէր Հօր զար­մի­կը Արժպ. Տէր Խո­րէն Աւգ. Քհնյ. Հա­պէշ­եան. Ան ար­ժե­ւո­րե­լէ ետք Տէր Հօր հո­գեմ­տա­ւոր, Եկե­ղե­ցա­կան եւ ազ­գա­յին եր­կա­րամ­եայ ծա­ռա­յու­թիւնը Ա.Մ.Ն.ի Արե­ւել­եան թե­մին մէջ, սկսեալ Կրա­նիթ Սիթիի Սուրբ Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ Եկե­ղեցի­էն, եւ ապա Տիթ­րոյթի Սուրբ Սար­գիս Եկե­ղեց­ւոյ, կրցաւ ար­ժե­ւո­րել հո­գե­ւոր հո­վիւ եւ մտա­ւո­րա­կա­նի կո­չու­մը, Եկե­ղե­ցական եւ ազ­գա­յին բնա­գա­ւառ­նե­րէն ներս: Եւ յա­րեց եթէ ննջեց­եա­լը ծնած ըլ­լար այլ ժա­մա­նակ մը, եւ այլ պայ­ման­նե­րու մէջ,  իր նկա­րագ­րով եւ գոր­ծե­լա­կեր­պով եւ ուղ­ղամ­տու­թեամբ վստա­հա­բար պի­տի ըլ­լար ան­ուա­նի ֆե­տա­յա­պետ մը, եւ ազ­գա­յին գոր­ծիչ:

Այ­նու­հե­տեւ խօսք առաւ Թե­մի ազ­գա­յին վար­չութ­եան ատե­նա­պետ Պրն. Ստե­փան Յա­կոբ­եան: Ան առա­ջին հեր­թին անդ­րա­դար­ձաւ Տէր Հօր ծա­ռա­յու­թիւնը Կրա­նիթ Սիթիի Սուրբ Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ Եկե­ղեցի­էն, որ կրցաւ եկե­ղեց­ւոյ կի­րակ­նօր­եայ վար­ժա­րա­նին յար­կին տակ հա­մախմ­բել հա­մայն­քի զա­ւակ­նե­րը, անոնց ու­սու­ցա­նել Հայ Եկե­ղեց­ւոյ օրէնք­նե­րը, ծէ­սը, Մես­րոպ­եան ոս­կե­տա­րե­րով գրել ու կար­դալ: Ես, ու իմ սե­րն­դա­կից­ներս շատ բան կը պար­տինք ննջեց­եալ Տէր Հօր:

Որ­մէ ետք խօսք առաւ Եկե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վիւ Արժպ. Տ. Հրանդ Քհնյ. Գէ­որգ­եան, ան յա­րեց թէ­եւ ննջեց­եալ Տէր Հօր հետ հայ­րե­նա­կից­ներ էինք եւ փոքր տա­րի­քէս Այն­ճար հայ գիւ­ղա­ւա­նին մէջ  լսած էի Տէր Հօր անու­նը որ­պէս բա­ցա­ռիկ քա­հան­ա­նե­րէն մին որ տի­րա­ցած էր Տոք­թո­րայ տիտ­ղո­սին: Աստ­ուած այն­պէս դա­սա­ւո­րեց, որ քա­հա­նայ ձեռ­նադր­ուե­լէս ետք, երբ ան­ձիս վի­ճակ­ուե­ցաւ Տիթ­րո­յիթ Ս. Սար­գիս եկե­ղեց­ւոյ եւ հա­մայն­քին ծա­ռա­յու­թեան, երբ եկայ Տիթ­րոյթ առա­ջին հեր­թին զինք այ­ցե­լե­լու գա­ցի, այդ օրե­րու իր երեց եղ­բայ­րը Արժ. Տէր Նա­րեկ Քհնյ. Շրիգեա­նը եւս Լոս Ան­ճե­լը­սէն եկա­ծ էր Տէր Հօր այ­ցե­լու­թեան, անոր եւս ծա­նօ­թա­ցայ: Ա­մէն հան­դի­պու­միս Տէր Կո­րիւնը զիս խրա­տեց եւ գոր­ծե­լու ուղ­ղու­թիւն տուաւ: Թէ­եւ կարճ եղաւ իրար հետ մեր ծա­նօ­թու­թիւնը, բայց եւ այդ­պէս հո­գե­կան մեծ ու­րա­խու­թիւն մը եղաւ: Երախ­տա­պարտ եմ իր տուած խրա­տա­կան­նե­րուն եւ գոր­ծե­լու ուղ­ղու­թիւ­ննե­րուն:

Խօսք առաւ նա­եւ ննջեց­եալ Տէր Հօր երէց եղ­բայ­րը, Արժպ. Տ. Նա­րեկ. Աւգ Քհնյ. Շրիգ­եա­նը, որ քա­նի մը դրուագ­ներ պատ­մեց Տէր Հօր կեան­քէն, եւ կեդ­րո­նա­ցաւ անոր հո­գեմ­տա­ւոր գոր­ծու­նէ­ու­թեան, Եկե­ղեց­ւոյ եւ ազ­գա­յին ծա­ռա­յու­թեա­ն, յատ­կա­պէս 33 տա­րի­նե­րու ծա­ռա­յու­թիւնը Սուրբ Սար­գիս Եկե­ղեց­ւոյ եւ հա­մայն­քին: Շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց ներ­կա­նե­րուն, եւ խօսք առ­նող անձ­նա­ւո­րու­թիւննե­րուն որոնք հա­մես­տօ­րէն ար­ժե­ւո­րե­ցին ննջե­ցեալ Տէր Հօր ար­ժա­նիք­նե­րը:

Ապա Ննջեց­եալ Տէր Հօր թոռ­նու­հին օրդ. իր եւ զար­միկ­նե­րու կող­մէ անդ­րա­րա­ձաւ Մեծ Հօր հետ իրենց ու­նե­ցած մտեր­միկ եւ տպա­ւո­րիչ զրոյց­նե­րուն եւ խրա­տա­կան­նե­րուն որոնք դրօշմ­ուած են ու պի­տի մնան իրենց հո­գիին եւ մտքին մէջ:

Վեր­ջին խօսք առ­նո­ղը եղաւ իր որ­դին Մով­սէս Շրիգ­եան, ան` իր քոյ­րե­րու եւ իր կող­մէ շնոր­հակա­լու­թիւն յայտ­նեց Մե­ծի Տանն Կի­լիկ­իոյ Արամ Ա. Հայ­րա­պե­տին, Ա.Մ.Ն.ի Արե­ւել­եան Թե­մի Բրձրշ. Առաջ­նորդ Տ. Օշա­կան Արք. Չօ­լոյ­եա­նի, Առաջ­նոր­դա­կան փո­խա­նորդ Գրշ. Անու­շա­ւան Եպսկ. Դանի­էլեա­նի, Հո­գե­ւո­րա­կա­նաց դա­սուն, Ազ­գա­յին Վար­չու­թեան: Եւ յատ­կա­պէս Գա­նա­տա­յի Թե­մի Բրձրշ. Առաջ­նորդ Տ. Խա­ժակ Արք. Յա­կոբ­եա­նի որ իր ներ­կա­յու­թեամբ Ուր­բաթ երե­կոյ նա­խա­գա­հեց տան կար­գի արա­րո­ղու­թեան եւ Շա­բաթ օր պա­տա­րա­գեց եւ կա­տա­րեց ննջեց­եալ հօրս` Տէր Կո­րիւն Աւգ. Քհնյ. Շրիգ­եա­նի վեր­ջին օծու­մը եւ թաղ­ման արա­րո­ղու­թիւնը, եւ բո­լոր ներ­կա­նե­րուն որ իրենց վեր­ջին յար­գանքը եւ ող­ջեր­թը յայտ­նե­ցին իրենց եր­կա­րամ­եայ սի­րե­լի ննջեց­եալ հո­գե­ւոր հովիւին: Ապա, ան հա­մա­ռօտ գի­ծե­րու մէջ դրուագ­ներ փո­խան­ցեց իրենց ման­կու­թեան, պա­տա­նե­կու­թեան եւ երի­տա­սար­դու­թեան կեանքի Հայր, եւ զա­ւակ­ներ յա­րաբե­րու­թեան: Եւ յա­րեց.- “Մայրս, եւ յատ­կա­պէս Հայրս խիստ եւ օրի­նա­պահ հայր մըն էր, բայց եր­բէք մեզ չի զրկե­ցին ոե­ւէ բա­նէ որ մենք կը ցան­կա­յինք ու­նե­նալ: Ինչ­պէս ինք ու­սուն­մա­տենչ էր, իրենց ցան­կու­թիւնն էր որ մենք եւս հե­տե­ւինք իր ուս­ման իր ուղ­ղիին, եւ իրա­պէս մենք իր այդ ցան­կու­թիւնը իրա­գոր­ծե­ցինք ստա­նա­լով բարձր ու­սում որու հա­մար մենք երախ­տա­պարտ ենք մեր ծնո­ղաց:

Սրբա­զան հօր Պահ­պա­նի­չով եւ “Կի­լիկ­իա“ մաղ­թեր­քով ներ­կա­նե­րը ուղղ­ուե­ցան իրենց բնա­կա­րան­նե­րը:

ԱՆԴՐԱՆԻԿ ԳԱՐԱՏՕԼԵԱՆ

About Post Author

hairenik

editor@hairenik.com

Happy

0 0 %

Sad

0 0 %

Excited

0 0 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %