ՏԱ­ՊԱ­ՆԻ ԼԵ­ՐԱՆ ՎՐԱՅ`ՀԱ­ՅԵ­ՐՈՒ ԵՒ ՔԻՒՐ­ՏԵ­ՐՈՒ ՄԻ­ՋԵՒ

0 0
Read Time:12 Minute, 9 Second

p8-9 o

ԹԻԹՕ ՏԸ ԼՈՒՔԱ

(Իտա­լա­ցի Լեռ­նագ­նաց, գրա­կան ծած­կա­նու­նով Ազատ Վար­դան­եան)

… Երբ կը կորսնց­նենք մեր մտե­րիմ ըն­կե­րը, որ­դին կամ ծնող­քը` դա­տար­կու­թեան եւ լքուա­ծու­թեան զգա­ցում մը կ՛ապ­րինք: Կեան­քիս գրե­թէ կէ­սը նուի­րած եմ պատ­մա-հ­նա­գի­տա­կան հե­տա­զօ­տու­թիւն­նե­րուն, եւ այդ տա­րի­նե­րու ըն­թաց­քին յա­ճախ կորսն­ցու­ցած եմ ին­ծի հա­մար թանկ ու հա­րա­զատ ըն­կեր­ներ: Անոնց հե­ռա­նա­լուն պէս ինք­զինքս զգա­ցած եմ դա­տարկ, միայ­նակ եւ ան­կա­րող` շա­րու­նա­կե­լու հա­մար ապ­րիլ ու գոր­ծել: Կը յի­շեմ մօրս խօս­քե­րը, որոնք նման պա­հե­րուն զիս քա­ջա­լե­րե­լով եւ կար­ծես խոր քու­նէն արթնց­նե­լով ոտ­քի կը հա­նէ­ին: Սա­կայն ինձ­մէ հե­ռա­ցաւ նա­եւ մայրս` թո­ղե­լով զիս անա­սե­լի դա­տար­կու­թեան եւ խոր լռու­թեան մէջ: Չէ որ մայր կորսնց­նե­լը բո­լո­րո­վին այլ բան է: …Այս­պէս, որո­շե­ցի եր­կար տա­րի­նե­րու յու­շերս յանձ­նել թուղ­թին եւ ներ­կա­յաց­նել ըն­թեր­ցո­ղին:

p8-9 a… Երազ­նե­րուս մէջ յա­ճախ կը տես­նեմ Արա­րատ լե­րան հա­րա­ւա­յին կող­մը` երեք հա­զար մեթր բարձ­րու­թեան վրայ գտնուող քրտա­կան այն վրա­նը, որ ին­ծի պա­տա­հած ող­բեր­գա­կան իրա­դար­ձու­թիւն­նե­րէն յե­տոյ դար­ձած էր առա­ջին տունս: Ըն­տա­նի­քի մայ­րը, որ հիւան­դու­թիւն­նե­րու պատ­ճա­ռով կորսն­ցու­ցած էր իր ութ զա­ւակ­նե­րը, դեռ ու­նէր վեց դուստր եւ մէկ որ­դի: Անոր մեծ մայ­րը հայ էր: Փրկուած էր 1915-ի կո­տո­րա­ծի ժա­մա­նակ քիւրտ հո­վիւ­նե­րու կող­մէ: Ու­սում­նա­սի­րու­թեանս հա­մա­ձայն` հա­յե­րու Ցե­ղաս­պա­նու­թեան տա­րի­նե­րուն` Արա­րատ լե­րան վրայ ապ­րող շատ հա­յեր բռնի կեր­պով իս­լա­մա­ցած եւ քիւրտ ըն­տա­նիք­նե­րու մաս կազ­մած են: Ամե­նե­ւին հեշտ չէր ար­գիլ­ուած գօտիի մէջ հե­տա­զօ­տու­թիւն­ներ կա­տա­րե­լը, ուր թրքա­կան զօր­քի եւ քիւր­տե­րու մի­ջեւ ռազ­մա­կան բա­խում­նե­րը շա­րու­նա­կա­կան բնոյթ կը կրեն, եւ հրաձ­անաձգու­թիւն­ներն ու ձեր­բա­կա­լու­թիւն­նե­րը կար­ծես վերջ չու­նին: Խա­ղա­ղու­թիւնս կը գտնէի ին­ծի ծա­նօթ քիւրտ ըն­տա­նի­քի մը վրա­նին մէջ:

Արա­րա­տի հա­րա­ւա­յին կող­մը` 3500 մեթր բարձ­րու­թեան վրայ այս ըն­տա­նի­քը ու­նէր ամե­նա­բարձր արօ­տա­դաշ­տը: Անոնց հա­մար գնե­ցի դիմա­կա­ւոր ոչ­խար­ներ: Գիշեր­նե­րը կով­կաս­եան հուժ­կու քամիի սու­լո­ցին հետ` ական­ջիս կը հաս­նէ­ին հինգ հա­րիւր ոչ­խար­նե­րուս մա­յիւնը: p8-9 bԿէ­սօ­րին, երբ կը մագլ­ցէի վայ­րի լե­ռը, լա­ւա­շի անոյշ բոյ­րը կար­ծես զիս կ՛արթնց­նէր քու­նէն, ստի­պե­լով հայ­եացքս պահ մը դարձ­նել լե­րան հիւ­սիս-արեւմտ­եան կող­մը, ուր Արաքս գե­տէն այն կողմ բա­րե­բեր Հա­յաս­տանն էր` երկ­րորդ հայ­րե­նիքս: Այն­տեղ եւս հա­ցը նոյնն էր, նոյն անունն ու­նէր, եւ կեանքն ալ հայ հո­վիւ­նե­րուն հա­մար Արա­գած լե­րան վրայ դիւ­րին չէր այն­պէս, ինչ­պէս Արա­րատ լե­րան վրայ իմ քիւրտ ըն­կեր­նե­րուս հա­մար: Ձու­կե­րով հա­րուստ Արաք­սը` գե­տի ափե­րուն պտղա­տու ամէն տե­սակ իր ծա­ռե­րով, դար­ձած է անի­մաստ եւ աւե­լորդ, անան­ցա­նե­լի սահ­ման եր­կու ժո­ղո­վուրդ­նե­րու մի­ջեւ: Քսան­հինգ դար շա­րու­նակ Արա­րա­տը յանձն­ուած էր իր հայ խնա­մա­կալ­նե­րուն, որոնք լե­րան` մին­չեւ 2500 մեթր բարձ­րու­թեան վրայ ժա­մա­նա­կին հո­ղամ­շա­կու­թեամբ կը զբա­ղէ­ին, որու մա­սին կը վկա­յեն լե­րան բար­ձունք­նե­րուն իմ կող­մէս յայտ­նա­բեր­ուած հսկա­յա­կան ալ­րա­ղաց­նե­րը: Տխուր փաստ է այն, որ այդ տե­ղանք­նե­րը այ­սօր անմ­շակ են եւ բնա­կեց­ուած սո­ղուն­նե­րով: …Առա­ջին տա­րի­նե­րու կա­տա­րած հե­տա­զօ­տու­թիւն­ներս պար­զե­ցին, որ հա­յաս­տան­եան թան­գա­րան­նե­րու մէջ եւ, յատ­կա­պէս, Վե­նե­տի­կի Ս. Ղա­զար հա­յոց կղզի­ին մէջ Արա­րա­տի եւ Նոյ­եան Տա­պա­նի վե­րա­բեր­եալ բազ­մա­թիւ հին ձե­ռա­գիր մատ­եան­նե­րու եւ քար­տէս­նե­րու մէջ մատ­նանշ­ուած է Նոյ­եան Տա­պա­նի ճշգրիտ վայ­րը, ուր հա­յե­րու կող­մէ դա­րեր շա­րու­նակ գաղտ­նի կեր­պով ուխ­տագ­նա­ցու­թիւն­ներ իրա­կա­նաց­ուած են` քա­հա­նա­նե­րու ու­ղեկ­ցու­թեամբ: Այս հին ձե­ռա­գիր­ներն էին, որ զիս ուղ­ղոր­դե­ցին դէ­պի աստ­ուա­ծաշն­չա­կան լե­րան քա­րան­ձաւ­նե­րը: Գրի առի այն հայ հո­վիւ­նե­րի վկա­յու­թիւն­նե­րը, որոնք 1915 թուա­կա­նէն սկսեալ մաս­նակ­ցած էին նման ուխ­տագ­նա­ցու­թիւն­նե­րու: Անոնց վկա­յու­թիւն­նե­րէն շա­տե­րը կը զու­գա­դի­պէ­ին իրա­րու, եւ ես փոր­ձե­ցի գտնել լե­րան վրայ գտնուող հա­մա­պա­տաս­խան այդ վայ­րե­րը, յատ­կա­պէս` 1916 թուա­կա­նին, ցար Նի­կո­լայ երկ­րոր­դի` շուրջ 150 մար­դոց վկա­յու­թիւն­նե­րը Արա­րա­տի վրայ սեւ խոր­խո­րա­տի վե­րա­բեր­եալ: Ասոնք մար­դիկ են, որ զի­րար չեն ճանչ­ցած իրենց ամ­բողջ կեան­քի ըն­թաց­քին, սա­կայն անոնց պատ­մած ման­րա­մաս­նու­թիւն­նե­րը ակն­յայտ նոյ­նան­ման էին: Օրի­նակ այն, որ տե­ղան­քը մի­ա­կող­մա­նի ուղ­ղա­ձիգ կիրճ էր, որուն ծայ­րը` տա­պանն էր կամ տա­պա­նի մնա­ցորդ­նե­րը…:

p8-9 cՇատ հե­տաքր­քիր էր լսել 1970 թուա­կա­նին մա­հէն քիչ առաջ, հայ հովիւի` Գէ­որգ Յա­կոբ­եա­նի վկա­յու­թեան ձայ­նագ­րու­թիւնը այն մա­սին, թէ ինչ­պէս երե­խայ ժա­մա­նակ` 1902 եւ 1904 թուա­կան­նե­րուն, եր­կու ան­գամ Տա­պա­նի վրայ եղած է: Ուխ­տագ­նա­ցու­թեան ժա­մա­նակ` հօ­րեղ­բօր հետ մի­ա­սին, յա­ջո­ղած է քա­լել աստ­ուա­ծաշն­չա­կան տա­պա­նի տա­նի­քին վրայ: Պար­զե­ցի, որ այդ տե­ղան­քը Ահոր եւ Պա­ռոտ կո­չուող կիր­ճե­րու մի­ջեւ է, որ ժա­մա­նա­կին հե­տա­զօ­տած եմ: Ցա­ւա­լի պա­տա­հա­րը, որ տե­ղի ու­նե­ցաւ լե­րան 4000 մեթր բարձ­րու­թեան վրայ, կանգ­նե­ցուց զիս, սա­կայն յա­ջորդ տա­րի վերսկ­սե­լով հե­տա­զօ­տու­թիւն­ներս, վեր­ջա­պէս կրցայ գտնել հա­յե­րու գաղտ­նի կայ­քը: Այդ կա­խար­դա­կան վայ­րի յի­շո­ղու­թիւնը` 1915 թուա­կա­նին, լե­րան վրայ քրիս­տոն­եայ հա­յե­րու բնաջն­ջու­մէն յե­տոյ ան­հե­տա­ցած էր: Մինչ այս, անց­եա­լին փայ­տէ զա­նա­զան հին գե­րան­ներ գտած էի լե­րան բար­ձունք­նե­րուն: Հե­տաքրք­րա­շարժ է այն փաս­տը, որ բոյ­սե­րէ զուրկ այս լե­ռը, աւե­լի քան 4300 մեթր բարձ­րու­թեան վրայ կը կրէ մի­ջա­գետ­քի բնո­րոշ բոյ­սե­րու մնա­ցորդ­ներ, 2700 տար­ուայ հնա­դար­եան նե­տեր եւ հի­նա­ւուրց կուռք` աւե­լի քան 4000 մեթր բարձ­րու­թեան վրայ: Պատ­մա­կան հնա­գոյն ձե­ռա­գիր­նե­րը եւ այս դաշ­տին մէջ կա­տա­րած հե­տա­զօ­տու­թիւն­ներս խաչ­ուե­լով իրա­րու` վեր­ջա­պէս ցոյց տուին իրենց ան­հա­ւա­տա­լի ար­դիւնք­նե­րը: Կազ­մա­կերպ­ուե­ցան շարք մը գի­տա­ժո­ղով­ներ նա­եւ` մի­ջազ­գա­յին:

Արա­րա­տին նուիր­ուած ցու­ցա­հան­դէս­նե­րը` սկսած Վե­նե­տիկ քա­ղա­քէն, այս ամէ­նը, կա­րող էին ըլ­լալ տա­րի­նե­րու կա­տա­րած աշ­խա­տան­քիս վար­ձատ­րու­թիւն­նե­րը: … Լե­րան վրայ իմ կող­մէս յայտ­նա­բեր­ուած ալ­րա­ղաց­նե­րը մի­ա­կը չէ­ին, որ կը վկա­յէ­ին հայ հին ժո­ղո­վուր­դի մա­սին, այլ գտայ նա­եւ գիւ­ղեր եւ փոք­րիկ քա­ղաք­ներ Արա­րա­տի բո­լոր լան­ջե­րուն` մին­չեւ իսկ լե­րան բար­ձունք­նե­րը: Գիւ­ղե­րէն մէ­կուն մէջ, լե­րան 2700 մեթր բարձ­րու­թեան վրայ յայտ­նա­բե­րե­ցի կար­պետ­նե­րէ պատ­րաստ­ուած մա­նու­կի օրօ­րոց, որով ցե­ղաս­պա­նու­թե­նէն առաջ հայ հո­վիւ­նե­րը ձի­ե­րու վրայ երե­խայ տե­ղա­փո­խած են: Լե­րան այլ տե­ղանք­նե­րու մէջ գտայ նա­եւ զա­նա­զան զար­դեր, ապա­րան­ջան­ներ եւ յու­ռութ­ներ: Հնա­գոյն քրիս­տո­նէ­ա­կան եկե­ղե­ցի­նե­րը, ոռոգ­ման ջրա­տար­նե­րը, ախոռները եւ բա­կե­րը կը խօ­սէ­ին լաւ կազ­մա­կերպ­ուած եւ զար­գա­ցած քա­ղա­քակր­թու­թեան մա­սին: Հնա­գոյն եկե­ղե­ցի­նե­րու ոճը նոյն էր` ինչ որ տե­սած էի Հա­յաս­տա­նի մէջ: Քրի­տո­նէ­ա­կան այս կա­ռոյց­նե­րը շատ են Անա­տոլ­ուի մէջ մին­չեւ Վա­նայ լիճ: Անոնց­մէ շա­տե­րը այ­սօր ալ լաւ պահ­պան­ուած վի­ճա­կի մէջ են: …Քիւրտ զին­եալ­նե­րու ու­ղեկ­ցու­թեամբ այ­ցե­լե­ցի այն քա­րան­ձաւ­նե­րը, որ ծա­ռա­յած էին որ­պէս զանգ­ուա­ծա­յին գե­րեզ­մա­նոց­ներ: Ահա աչ­քիս առ­ջեւ էր այն, ինչ որ շուրջ մէկ դար ար­դէն կը թաքց­նեն թուր­քե­րը: Հա­զա­րա­ւոր հա­յե­րու` կի­նե­րու եւ երե­խա­նե­րու ոս­կոր­ներ … : Այդ քա­րէ սպան­դա­նո­ցին մէջ` հա­յե­րէն շա­տե­րը սպանն­ուած էին հիմ­նա­կա­նին դա­շոյն­նե­րով:p8-9 d

Այս ամէ­նը լու­սան­կա­րե­ցի եւ տե­սան­կա­րե­ցի, քար­տէ­սագ­րե­ցի այդ տե­ղանք­նե­րը, ինչ որ յե­տա­գա­յին ներ­կա­յա­ցու­ցի տար­բեր մա­կար­դա­կի գի­տա­ժո­ղով­նե­րու ըն­թաց­քին: Բո­լո­րը կ՛ապ­շէ­ին, երբ կը տես­նէ­ին քա­նի մը տար­ուան հա­ւա­քած աշ­խա­տան­քիս պտուղ­ներու լու­սան­կար­նե­րը եւ փաս­տե­րը: Հայ ժո­ղո­վուր­դը կա­տա­րե­լա­պէս ան­տեղ­եակ էր Արա­րա­տի վրայ նման տե­ղանք­նե­րու եւ այն­տեղ կա­տար­ուած ող­բեր­գա­կան ման­րա­մաս­նու­թիւն­նե­րու մա­սին: …Մե­ծա­գոյն ու­րա­խու­թիւն էր ին­ծի հա­մար ջեր­մօ­րէն ըն­դուն­ուիլ հայ հա­սա­րա­կու­թեան մէջ, հայ­կա­կան հա­մալ­սա­րան­նե­րու մէջ, Վե­հա­փառ հօր` Կա­թո­ղի­կո­սի մօտ: Ցե­ղաս­պա­նու­թեան յի­շո­ղու­թիւնը ամե­նե­ւին ալ մա­րած չէ եւ արիւնն ալ, որ թափ­ուած է այդ աստ­ուածշն­չա­կան Սուրբ լե­րան վրայ, այ­լեւս չի կրնար լռել, այլ այ­սօր ար­դէն յետ­մա­հու ար­դա­րու­թիւն կը պա­հան­ջէ:

… Արա­րատ լե­րան վրայ վեր­ջին հե­տա­զօ­տու­թիւն­նե­րու ժա­մա­նակ յայտ­նա­բե­րե­ցի պատ­մա­կան հին ձե­ռա­գի­ր­նե­րու մէջ յի­շա­տա­կուող Սուրբ Յա­կո­բի հնա­գոյն աղ­բիւ­րը: Կը պատմ­ուի, որ մինչ Նոյ­եան Տա­պա­նի մնա­ցորդ­նե­րուն հաս­նի­լը, հայ ուխ­տա­ւոր­նե­րը կը խմէ­ին այդ աղ­բիւ­րէն: Այս զար­մա­նահ­րաշ աղ­բիւ­րի ջու­րը յայտ­նի էր իր բու­ժիչ յատ­կու­թիւն­նե­րով: Ըստ աւան­դու­թեան, ան կը բու­ժէր նա­եւ մար­դոց ամ­լու­թիւնը: Աղ­բիւ­րը կը գտնուի Ահոր կո­չուող տե­ղան­քին մէջ, ուր քիչ հե­ռու ալ ճգնա­ւոր Յա­կոբ Մծբնե­ցի Հայ­րա­պե­տի գե­րեզ­մանն է: Ըստ աւան­դու­թեան, դէ­պի Նոյ­եան Տա­պան ու­ղե­ւո­րուող ուխ­տա­ւոր­նե­րը սո­վո­րու­թիւն ու­նէ­ին քար դնել Ս. Յա­կո­բի գե­րեզ­մա­նի մօտ ու խնդրել իրեն, որ դիւ­րաց­նէ Տա­պան տա­նող դժուա­րան­ցա­նե­լի ճա­նա­պար­հը: Գե­րեզ­մա­նէն քիչ հե­ռու խաչ­քար է, ուր­կէ ալ կը սկէր Տա­պան տա­նող ու­ղին:

Ար­դէն հրա­տա­րակ­ուած կան շարք մը գիր­քեր, որոնց կար­գին “Արա­րատ, խորհր­դա­ւոր լե­ռը“ խո­րագ­րով` իտա­լե­րէն եւ ֆրան­սե­րէն լե­զու­նե­րով: Նոյն խո­րագ­րով թո­ղարկ­ուե­ցաւ փաս­տա­վա­ւե­րագ­րա­կան տե­սա­ժա­պա­ւէն մը` իտա­լե­րէն, անգ­լե­րէն եւ ֆրան­սե­րէն լե­զու­նե­րով: Շու­տով պատ­րաստ կ՛ըլ­լան նա­եւ սպա­նե­րէն եւ հա­յե­րէն: Ժա­պա­ւէ­նի բե­մադ­րիչն է Ռո­պեր­թօ Սո­րա­մա­յէն: Ֆիլ­մին մէջ հա­ւաք­ուած են, աւե­լի քան քսան տա­րի­նե­րու հե­տա­զօ­տու­թիւն­ներս Արա­րատ լե­րան վե­րա­բեր­եալ: Ման­րա­մասն տե­ղե­կու­թիւն­նե­րու հա­մար այ­ցե­լել www.noahsark.it

 

Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

Average Rating

5 Star
0%
4 Star
0%
3 Star
0%
2 Star
0%
1 Star
0%

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Social profiles