0
0
ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏ («Ապառաժ»)․- Օգոստոս 26-ին, մշակոյթի եւ երիտասարդութեան պալատին մէջ տեղի ունեցաւ Արցախեան պատերազմի գործօն մասնակից, Արցախի Գերագոյն խորհուրդի պատգամաւոր, «մարտական խաչ» երկրորդ աստիճանի ասպետ՝ Վիգէն Գրիգորեանի 70-ամեակին նուիրուած յուշ-երեկոն:
Ձեռնարկին ներկայ էին Վիգէն Գրիգորեանի ընտանիքի անդամները, հարազատները, մարտական եւ գաղափարական ընկերները, Հ․Յ․Դ․ Արցախի կեդրոնական կոմիտէի անդամներ եւ կուսակցականներ, Հ․Յ․Դ․ Արցախի երիտասարդական միութեան անդամներ, կրթութեան նախարար Լուսինէ Ղարախանեանը, զինուորականներ եւ հատրութցիներ:
Վիգէն Սամուելի Գրիգորեանը ծնած է Օգոստոս 8, 1951-ին, Հատրութի շրջանի Տող գիւղին մէջ: Լեզուի եւ գրականութեան ուսուցիչ, ան քաջատեղեակ էր ազգային ոգիի արժէքին, լաւ գիտէր եւ որպէս ուսուցիչ ալ լաւ գիտէր, որ սորվեցնելու ամենակարճ եւ ամենահամոզիչ տարբերակը անձնական օրինակն է: Այսպէս, երբ սկսաւ ազգային-ազատագրական շարժումը, Վիգէնը առաջին շարքերուն վրայ կը գտնուէր եւ ոչ թէ պարզապէս կը սորվեցնէր, այլ օրինակ կը ծառայէր: Ան Հատրութի շարժման առաջին հերոսներէն էր: 1988-էն իսկ, ան գիտէր, թէ միայն զէնքով կարելի պիտի ըլլար ազատագրել իր ծննդավայրը։
1988-ի աշնան, Տողը պաշտպանելու համար, շնորհիւ Վիգէնի հետեւողական աշխատանքներուն ստեղծուեցաւ ինքնապաշտպանական ջոկատ մը` «Վրէժ» անունով: Յետագային Վրէժը դարձաւ անոր մականունը: Այսպէս ծնունդ առաւ Վրէժ Վիգէնը:
Ան դաշնակցական էր ու Արթուր Մկրտչեանի մտերիմ ընկերը: «Միմեանց հասկանում էին կէս խօսքից, շատ անգամ նոյնիսկ առանց խօսքի» կ՛ըսուի անոնց մօտիկ բարեկամութեան համար: Եւ անոնք կը պայքարէին միասին, առնուազն յանուն այն երազանքին, որ տեսանելի էր իրենց համար:
Ան Հոկտեմբեր 31, 1991-ին ազատագրեց իր ծննդավայր Տողը եւ ապա ընտրուեցաւ Արցախի Հանրապետութեան Գերագոյն խորհուրդի պատգամաւոր:
Ձեռնարկին սկիզբը, ներկաները վայրկեան մը լռութեամբ յարգեցին բոլոր նահատակներու յիշատակը:
Գաղափարակից ընկերոջ մասին խօսք ունէր փոխանցելիք Լեռնիկ Յովհաննիսեանը, որ ըսաւ․- «Վիգէն Գրիգորեանը դաշնակցական էր: Նրա մէջ միաւորուած էր մտաւորականը` գրիչի տեսքով, սուրը` զինուորականի տեսքով: Նա նաեւ միաւորեց բահը` աշխատաւոր մարդու խորհրդանիշը: Նա այդ եռամիասնութեամբ կարողացաւ ազատագրել հայրենիք, որը վտանգուած էր: Երբ Դեկտեմբեր 1, 1992-ին Հ․Յ․Դ․ Բիւրոյի որոշմամբ ստեղծուեց Հ․Յ․Դ․ Արցախի կեդրոնական կոմիտէն, նրա անդամներից մէկը բնականաբար պէտք է լինէր Վիգէն Գրիգորեանը: Այդ կեդրոնական կոմիտէի համար 1993 թուականըճակատագրական եղաւ, որովհետեւ եօթ անդամից երկուքը զոհուեցին. Վիգէն Գրիգորեանը Ապրիլ 5-ին, Օգոստոս 23-ին` Մերուժան Մոսիյեանը: Եւ Վիգէն Գրիգորեանը իր նկարով բոլորիս պատգամում է. ՛՛ես չթողեցի. որ իմ հայրենիքը գերի մնայ եւ ես յաղթեցի՛՛: Ծնունդդ շնորհաւոր, հերո՛ս»:
Խօսք առաւ նաեւ կրթութեան նախարար Լուսինէ Ղարախանեանը․- «Նախարարութիւնը որոշել է նշել Վիգէն Գրիգորեանի ծննդեան 70-ամեակը, որպէսզի օրակարգ բերենք մեծ մանկավարժի եւ մեծ տնօրէնի կերպարը: Մենք սրանով ցանկացել ենք մանկավարժի մշակոյթ բերել նրա մեծատառով մարդ լինելը, նրա հայրենասիրութիւնը, որն իմ ընկալմամբ սոսկական զգացմունք չէ, այլ հայրենիքոտութիւն է, հայրենապաշտութիւն է, ինքնայաղթահարում է, մեծագործութիւն է, առաքինացում է ու այս շարքը կարելի է երկար շարունակել: Ես մեծ սիրով ու սրտի թրթիռով եմ ծանօթացել նրա կենսագրութեանը` սկզբից մինչեւ վերջ, որը իմ կարծիքով խիզախումներով լի է:
Նա արժանապատուութեամբ է յաղթահարել բոլոր մարտահրաւէրները` մանկավարժ, տնօրէն, քաղաքական գործիչ, ռազմիկ: Մեզ իրականում փոխառեալ արժէքներ պէտք չեն: Ահա այն մնայուն, այն ստատիկ մեծ արժէքը, որով մեր ազգային դիմադրողականութեան ու դիմացկունութեան մակարդակը կարող ենք բարձրացնել:
Տողը չկայ: Ցասումը հնարաւոր չէ զսպել, բայց մենք Վիգէն Գրիգորեանների շնորհիւ մենք դառնում ենք Աւետիս Ահարոնեանի ՛՛հոգու գրանիտէ պատը՛՛: Մեզ իրականում հնարաւոր չէ շրջանցել: ․․․Ես արժեւորում եմ այս երեկոն, որովհետեւ սա Վիգէն Գրիգորեանի տեսակի հետ մերձենալու, նրա պէս մտածելու, հայրենիքը էութիւն դարձնելու հնարաւորութիւն է:․․․Փա՛ռք Վիգէն Գրիգորեանին, հազար փա՛ռք»:
Այս առթիւ, ցուցադրուեցաւ վաւերագրական մը՝ «Տողի Վիգէն / Վրէժ», նուիրուած Վիգէն Գրիգորեանի ծննդեան 70 ամեակին:
Յուշ-երեկոն աւարտեցաւ ազգային-հայրենասիրական երգերով ու նուագներով:
