
Նիւ Ճըրզիի մեր գաղութը լաւապէս կը ճանչնար Գրիգոր Զատուրեանը: Մեզմէ շատեր բազմիցս ներկայ գտնուած են Գրիգորի եւ իր սիրելի տիկնոջ Յասմիկի բնակարանը, ուր անոնք սրտբաց հիւրընկալած են, մեր շրջանը այցելող բարձրաստիճան հայ քաղաքական, մշակութային եւ եկեղեցական անձնաւորութիւններ:
Սրտի անհուն կսկիծով կու գամ Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութեան »Դրօ« կոմիտէի եւ կոմիտէութեան ընկերներու եւ ընկերուհիներու անունով խորին ցաւակցութիւններ յայտնելու Գրիգորի ընտանիքին, հարազատներուն եւ բոլորին:
Որպէս Գրիգորի մտերիմ խօսակիցներէն մէկը, յաճախ իրազեկ եղած եմ իր զանազան մտահոգութիւններուն՝ որոնց առանցքը կը կազմէր գլխաւորաբար հայ ժողովուրդի քաղաքական արդար դատը, ինչպէս նաեւ նոր սերունդի հայեցի դաստիարակութիւնը որոնց համար մեր սիրելի Գրիգորը իր նիւթականը չզլացաւ:
Դաշնակցութիւնը իր պատմութեան ընթացքին միշտ արժէքաւորած է իր համակիրներու ստանձնած կենսական դերը որուն տիպար մարմնացումն էր Գրիգորը:
Ան կուսակցական շարքային ընկեր չէր, սակայն իր անխախտ համոզումը, հաստատ հաւատքը եւ անսակարկ նուիրումը Դաշնացկութեան գործին եւ գաղափարաբանութեան հանդէպ՝ զինք դարձուցած էին դաշնակցական համեստ զինուոր մը:
Վերջին երեսուն տարիներուն, երբ Հայ Դատի մեր ազգային պայքարը կ’անցնէր զանազան հանգրուաններէ, Գրիգորը եղաւ մնայուն ներկայութիւն եւ իր բարոյական ու նիւթական մասնակցութեամբ՝ նպաստեց ազգային գործունէութեանց յաջողութեան: Քաղաքական դիւանագիտական աշխատանք, պահանջատիրական զինեալ պայքար, նորաստեղծ անկախ հայկական պետականութիւն, դաշնակցութեան հանդէպ հալածանք, աղէտալի երկրաշարժ, Արցախի ազատագրական պայքար բոլորն ալ պատմական պահեր էին, որոնց ընթացքին Գրիգորը իր անշեղ կեցուածքով կանգնեցաւ կուսակցութեան կողին եւ հաւատարիմ ջատագովը հանդիսացաւ անոր քաղաքական ազգային ուղեգիծին:
Բոլորիս համար դժուար պիտի ըլլայ տեսնել այս համայնքը, առանց իր ազնուագոյն հայրին՝ Գրիգորին:
Վերջին տարիներուն մեր մտերմիկ խօսակցութեան ընթացքին միշտ իր փափաքը եղած էր, որ դագաղը ծածկուած ըլլայ Հայկական Եռագոյնով: Իր փափաքը կատարուած է արժանաւորապէս: Խոր ցաւակցութիւններ իր կողակից՝ Յասմիկին, զաւակներուն՝ Ճանի եւ Ռիչըրտի եւ բոլոր հարազատներուն:
Հողդ թեթեւ …սիրելի Գրիգոր:
Սգակիր