0
0
Նանոր Շուկայեան
«Զրոյց – Մրոյց»-ը Հայ Երիտասարդաց Դաշնակցութեան արեւելեան Ա․Մ․Ն․-ի շաբաթական դրութեամբ կատարուող յայտագիրն է, որուն նպատակն է, պարզ եւ յստակ՝ անդամներուն ընծայել առիթն ու միջավայրը, ուր կրնան իրենց տարեկիցներուն հետ հայերէն լեզուով խօսիլ, մտածել եւ անշուշտ ապրիլ։ Յաջորդող սիւնակը յայտագրին մասնակիցներէն մէկուն՝ Նանոր Շուկայեանի վերլուծումն է այս ամսուայ հանդիպումներուն մասին․-
Մօտաւորապէս վեց ամիս առաջ տեղեկացայ թէ Հ.Յ.Դ. Արեւելեան Ա.Մ.Ն.-ի երիտասարդական միութիւնը, ձեռնարկած է հայրենախօսութիւնը զարգացնելու իւրայատուկ ծրագիր մը «Զրոյց- Մրոյց» խորագրով, որուն հիմնական նպատակն է, աշխարահասփիւռ Հ․Յ․Դ․ երիտասարդական միութեան անդամները մղելու հայերէն լեզուի գործածութեան ու երիտասարդական միութեան շարքերէն ներս անոր տարածման, որպէս հաղորդակցութեան ու ժողովական կեանքի գործածութեան միջոց։
Մեծ ուրախութեամբ ու անհամբերութեամբ մասնակցեցայ առաջին առիթով կազմակերպուած ու սպասուած հանդիպման, որովհետեւ ապրելով Աւստրալիոյ նման հեռաւոր երկրի մը մէջ, յաճախելով Սիտնիի ամենօրեայ Համազգային ճեմարանը, ինչպէս նաեւ հասակ առնելով ընտանիքի մը մէջ, ուր միայն հայերէն կը խօսուէր, ինծի համար բաւական հաճելի էր նման զրոյցի մթնոլորտին մէջ մասնակցիլ ու արտայայտել ունեցած տեսակէտներս։ Ասոր կողքին անձնապէս ունիմ համոզումը, թէ հայորէն խօսիլը կարեւոր է մեր սերունդին եւ իւրաքանչիւր հայ երիտասարդ պէտք է օգտագործէ ամեն առիթ, գործադրէ ամէն ճիգ պահպանելու եւ բարելաւելու համար մայռենի լեզուն։ Այս պատճառներով «Զրոյց- Մրոյց» հաղորդակցութեան ծրագիրը սրտիս շատ կը խօսէր։
Առաջին հանդիպումը արդէն անմիջապէս արդարացուց ակնկալութիւններս, երբ հիացած ծանօթացայ երիտասարդներու, որոնք նոյն ձեւով կը մտածէին եւ հաճելի ձեւով կ՛արտայայտուէին ու կը զրուցէին զանազան նիւթերու շուրջ։ Այսպիսով միասնաբար մեր ինքնավստահութիւնը զարգացուցինք մայրենի լեզուի կարողութիւնը օգտագործման դնելու համար, մեր ամէնօրեայ կեանքի ընթացքին։
Այսօր, այս գետին վրայ հետաքրքրութիւններս աւելցած են եւ անհամբերութեամբ կը սպասեմ Աւստրալիոյ ժամանակացոյցով Ուրբաթ առաւօտը հասնելուն, որպէսզի հակառակ այն իրողութեան, որ աշխատանքի ժամերս են, մասնակցութիւն բերելու այս զրոյցներուն։
Վերջին ամսուան ընթացքին ունեցանք զրոյցներ, բազմաթիւ հետաքրքրական նիւթերու շուրջ, որոնց կարգին՝ «Հայաստանի Անկախութիւն», «Սփիւռքի Հայկական Վարժարաններ», «Հայկական հեռատեսիլի շարունակական ծրագիրներ», «Մարզական վարժութիւն», եւայլն։
Կ՛ուզեմ շատ ամփոփ ձեւով անդրադառնալ հայկական վարժարանի կարեւորութեան, որովհետեւ ես անձնապէս վայելած եմ հայկական վարժարանի բոլոր առաւելութիւնները, որոնք իրենց դրական ազդեցութիւնը ձգած են վրաս, թէ՛ մարդակերտման եւ թէ՛ հայակերտման ոլորտներէն ներս։ Իւրաքանչիւր հայկական վարժարան, հիանալի միջավայր է։ Հոն է, որ հայ երեխան մեծնայ հայկական սովորութիւններով ու ոգիով, դառնալու արժանաւոր զաւակը մեր ազգին։ Այս գծով հետաքրքրական էր լսել հայկական այլ գաղութներու վարժարաններու մասին տեղեկութիւններ ու փորձառութիւններ իմ ընկերներուս կողմէ։
Այսօր շուրջ վեց ամիսներու մասնակցութեամբս այս «Զրոյց- Մրոյց»-ի ծրագրին, կրնամ անվարան յայտնել, թէ այդտեղ կը տիրէ հիանալի մթնոլորտ։ Հայերէն խօսելով կը պահպանենք անոր գոյութիւնը։ Իմ մեծագոյն փափաքս է, որ ամէն հայ երիտասարդ մասնակից դառնայ նման ծրագիրներու յաջողութեան եւ զարգացնելով իր հայերէն լեզուի կարողականութիւնը, ամէն ջանք թափէ անոր պահպանման ու տարածման։
