0
0
Մայիս 4-ին, Պոսթընի Հայ Մշակութային եւ Կրթական Կեդրոնի “Յովնանեան“ սրահին մէջ, կատարուեցաւ Ա.Մ.Ն. Արեւելեան շրջանի Համազգայինի երրորդ համախմբումը, որ նուիրուած էր Սայեաթ Նովայի ծննդեան 300-ամեակին: Օրուան հանդիսավարն էր Արեւիկ Գաբրիէլեան, որ բեմ հրաւիրեց ընթացաւարտ Շրջանային Վարչութեան ատենապետ Արա Նազարեանը: Այս վերջինը կատարեց հանդիսութեան բացումը: Ապա խօսք առին բեմադրիչ Էրիք Նազարեան եւ Երեւանի համալսարանի դասախօս տոքթ. Թովմաս Սամուէլեան: Այս վերջինը, “սքայփ“ի սարքաւորումով, Երեւանէն ուղղակիօրէն յայտնեց իր խօսքը:
Ընթրիք-հիւրասիրութեան կողքին նաեւ կատարուեցաւ գրական “Թէօլէօլեան“ մրցանակներու բաշխում: Մինաս եւ Գոհար Թէօլէօլեաններու յիշատակին հիմնուած այս մրցանակը ներկայացուց անոնց զաւակը` Խաչիկ Թէօլէօլեան:
Նշենք թէ Նիկողոս Սարաֆեանի “Վենսէնի Անտառները“ գործը, հայերէնէ անգլերէն թարգմանած` Քրիսթոֆ Ադամեան շահած էր մրցանքը: Ասոր կողքին, նաեւ Համազգայինը յատուկ մրցանքներ յանձնեց Ուաթըրթաունի Հայկական թանգարան-գրադարանի (ALMA) պատասխանատուներ` Կէրի եւ Սուզըն Լինտ Սինանեաններուն, Արա Ղազարեանցին (Արլինկթընի Հայ Մշակութային Կեդրոն), Աստղիկ Սեւակին ( Նիւ Եորքի Համազգայինի ժրաջան եւ օրինակելի անդամ) եւ Արա Սարգսեան (Յօրինող, երաժիշտ եւ դաշնակահար):
Հանդիսութեան աւարտին, ելոյթ ունեցաւ Աննա Մայիլեան եռեակը, որ ներկայացուց հայրենի երգերու փունջ մը, ընկերակցութեամբ դաշնակահար Լուսինէ Գրիգորեանի:
Նշենք թէ նախքան այս համախմբումը, օրուան ընթացքին, կատարուած էր Արեւելեան Ա.Մ.Ն.-ի Համազգայինի 37-րդ պատգամաւորական ժողովը, “Բաբգէն Սիւնի“ ակումբի ժողովասրահէն ներս: Բանաւոր պատճառներով, բացակայ էին Ֆիլատելֆիոյ ներկայացուցիչները: Մնացեալ մասնաճիւղերը` Տիթրոյթ, Շիքակօ, Ուաշինկթըն, Նիւ Եորք, Նիւ Ճըրզի, Փրովիտենս եւ հիւրնկալ Պոսթըն, ներկայ էին իրենց ներկայացուցիչներով: Կեդրոնական Վարչութիւնը կը ներկայացնէր Վիգէն Եագուպեան: Քննուելէ ետք նախանցեալ Շրջանային Վարչութեան գործունէութիւնը, կատարուած էին առաջարկներ եւ նոր Շրջանային Վարչութեան ընտրութիւն:
ԹՂԹԱԿԻՑ
ՆՇՄԱՐ
ԵԼՈՅԹԻ ՄԸ ԱՌԹԻՒ
Սրահը, զարդարանքը, հանդիսատեսը, ամէն ինչ պատրաստ էր, կարգ ու սարքով աշխատել էին բոլորը, որպէսզի, ըստ պատշաճի, իրականացուէր Համազգային Հայ Կրթական եւ Մշակութային Միութեան 3-րդ տարեկան համախմբումը: Հնչեցին շնորհակալութեան եւ գնահատանքի խօսքեր, շնորհուեցին մրցանակներ եւ պատուոգրեր, բայց մի զգացողութիւն կար, որ թոյլ չէր տալիս տրամադրուելու եւ ներշչուելու` այդ պճնուած սեղանները միայն ուտելու ախորժակ էին բացում, չէր մօտենում սպասուած պահը, համերգը չէր սկսւում: Երեկոյեան ժամը 10-ից անց էր, երբ յայտարարուեց Աննա Մայիլեան եռեակի մուտքը` բեմահարթակ, դաշնակահարուհի Լուսինէ Գրիգորեանի ընկերակցութեամբ: Լսուեցին ծափեր` բայց ոչ բաւարար: Մեծ երգչուհին նկատեց մի բան` պակասում էր ունկնդիրը…
Չէ՞ որ այսպիսի կատարումը, աննման մաքուր երգը կարող է հնչել միայն համերգասրահի բեմից, կամ գոնէ մի, “վայրից“ ուր չեն ծամում խորտիկներ եւ վայելում անուշեղէն: Տգեղ էր, չափազանց տգեղ: Աստուածային մեղեդին բարձրանում էր մի քիչ սպասում եւ փշրւում գետին` ափսէների եւ դանակ – պատառաքաղի զնգզնգոցների ճչացող մլաւոցների տակ: Փողոցը մթնել էր` շատ վաղուց, մթագնել էր նաեւ շատ շատերի հոգիները, հակասութիւնների ալիք էր բարձրանում եւ բախւում: Ինչո՛ւ ինչո՛ւ.
Այսպիսի արուեստագէտներ յաճախ չեն այցելում մեզ: Ի՞նչը ստիպեց մեզ` հայերիս, նորից ատել միմեանց, եւ չանել բարի եւ ճաշակ բարձրացնող մի գործ: Յուսով եմ կը կարողանանք հասկանալ մեր սխալները, աճել ու աճեցնել: Լսենք ազգային ակունքների կոչը` չուարանել եւ ընդվզել: Ցածր եւ ճղճիմ նվնվոցներից լուանանք մեր լսողութիւնը: Պէ՛տք է, Պէ՛տք է…
ԼՈՒՍԻՆԷ ՅԱՐՈՒԹԻՒՆԵԱՆ
Ուաթըրթաուն
