0
0
Հազիւ հինգ-վեց գարուններ բոլորած, Յարութ Չէօրէքճեան արդէն իսկ սպիտակ թուղթին վրայ գրիչով կը փորձէր իր ապրումներն ու աշխարհը նկարագրել…եւ այդ ալ ինքնաշարժին մէջ, երբ իր մայրը զինք դպրոցէն տուն կամ այլուր կը փոխադրէր: Հետեւաբար անակնկալ մը չէ երբ, ան կը յայտնէ թէ իր ծնած օրէն իսկ, ան հետաքրքրուած է գեղանկարչութեամբ:
Արա Ազատ Պարսումեան նկատեց դեռ հազիւ 9 տարեկան Չէօրէքճեանի տաղանդն ու ձիրքը: Ցայսօր, գրեթէ տաս տարի ետք, ուսուցիչ – աշակերտ գործակցութիւնը կը շարունակուի նոյնքան հեզասահութեամբ, որքան առաջին օրերը, երբ Չէօրէքճեան առաջին անգամ ըլլալով մուտք գործած էր արուեստանոց եւ սկսած վրձնահարման: Այցելող ակնդիրին համար, յստակ է թէ ներկայացուած գործերուն ընդմէջէն, Յարութի վրայ մեծ ազդեցութիւն ձգած է իր ուսուցիչ եւ խորհրդատու ընկերը` Արա Ազատը:
2010-էն ի վեր, Պէյրութէն հեռացած եւ Մասաչուսէց հաստատուած, ան չձգեց վրձինն ու գրիչը, ընդհակառակը միեւնոյն ժամանակ իր ուսումը շարունակելով, ան շարունակեց արտադրել եւ դեռ ասոր կողքին ան նաեւ լարային երաժշտութեան սիրահար մըն է ու շարունակ փորձեր կը կատարէ իր կիթարով:
Այս բնագաւառէն ներս ալ իւրայատուկ է անոր ճաշակը եւ ան կը նախընտրէ ընբոշխնել ֆլամենկոյի չաստուած Փաքօ Տը Լուսիա, կամ ռոք երաժշտութենէն ներս բարձր մակարդակի հասած Ճօ Սաթրիանի կամ Ճօ Պոնամասսա:
Յարութ Չէօրէքճեանի ցուցահանդէսին ազդանշանը տրուեցաւ Յունուար 21-ին, Ամերիկայի հայկական գրադարան-թանգարանէն (ALMA- Ուաթըրթաուն, Մասաչուսէց) ներս եւ պիտի շարունակուի մինչեւ Փետրուար 23: “It’s All About’em“ անունը կրող այս ցուցահանդէսին, աւելի քան քառասուն գործեր կը ցուցադրուին:
Յատկապէս, արդի գործերու սիրահարներուն համար, տեղին է անպայման այցելել եւ դէմ առ դէմ կանգնելով գործերուն դիմաց, ըմբոշխնել, դիտել, վերլուծել եւ այդ ալ շարունակաբար:
