“… ԵՒ ՅԵՐԿԻՐ ԽԱՂԱՂՈՒԹԻՒՆ, Ի ՄԱՐԴԻԿ ՀԱՃՈՒԹԻՒՆ“

0 0
Read Time:7 Minute, 8 Second

ԳԱՐԵԳԻՆ ՔՀՆՅ. ՊԵՏՈՒՐԵԱՆ

Խա­ղա­ղու­թեան ան­հետ կո­րուս­տով տուայ­տող այս աշ­խար­հը, ահա­ւա­սիկ ան­գամ մը եւս աստ­ուա­ծա­յին հրա­ւէր մը կը ստա­նայ վերս­տին գտնե­լու ու ապ­րե­լու իր կո­չու­մը, զոր հրեշ­տակ­նե­րուն ար­տա­սա­նած փա­ռա­բա­նա­կան երգն էր, այս աշ­խար­հի ու յա­ւի­տե­նա­կան խա­ղա­ղու­թեան Թա­գա­ւո­րին` Քրիս­տոս Աս­տու­ծոյ ծննդեան առ­թիւ:

Մեր մտքերն ու հո­գի­նե­րը սե­ւե­ռած կը պատ­րաստ­ուինք դի­մա­ւո­րել մեր Տէրն ու Փրկի­չը, որ իր հրա­շա­գեղ ծննդեամբ, ազա­տու­թիւն, ան­դոր­րու­թիւն եւ հա­ճու­թիւն կը բե­րէ հա­մակ տի­ե­զեր­քին: Եր­կինք եւ եր­կիր մի­ա­ձայն եւ հա­մա­ձայն կը վկա­յեն Աստ­ուա­ծորդի­ին ծննդեան ու իր հետ բե­րած յա­ւի­տե­նա­կան փրկու­թեան Աւե­տի­սը: Աշ­խարհ եւ մարդ­կու­թիւն այ­սօր նուա­զա­գոյն ու ամե­նա­տար­րա­կան կէ­տե­րու վրայ չհա­մա­ձայ­նե­լով, ար­գելք կը դառ­նան երկ­րի վրայ խա­ղա­ղու­թեան ու մար­դոց մի­ջեւ հա­ճու­թեան հրա­ւէ­րին ու պար­գե­ւին իրա­գործ­ման:

Քրիս­տո­սի ծնուն­դը պար­զա­պէս պատ­մու­թեան մէջ պա­տա­հած իրո­ղու­թիւն մը չե­ղաւ, պատ­մա­կան իրո­ղու­թիւնը իր կար­գին, սա­կայն այդ պա­տա­հա­րը ան­կիւ­նա­դար­ձա­յին ու մարդ­կա­յին կա­րո­ղու­թիւնն ու տրա­մա­բա­նու­թիւնը անդ­րանց­նող ծրագ­րի մը ար­դիւնքն էր, զոր աշ­խարհն ու մարդ­կու­թիւնը ան­գամ մը եւս կը հրա­ւի­րէր իր նախ­կին պատ­կե­րին` սրբու­թեան ու կա­տա­րե­լու­թեան, զոր աստ­ուա­ծա­յին պատ­կե­րին ար­տա­ցո­լա­ցումն են:

Աս­տու­ծոյ ծրա­գի­րը մարդ արա­րածն ու բնու­թիւնը փրկելն էր եւ է ցայ­սօր, իրենց նե­խած ու փտած վի­ճա­կէն ազա­տագ­րե­լով ու փրկու­թեան ճամ­բուն մէջ հաս­տա­տե­լով, սա­կայն երբ այ­սօր կը փոր­ձենք հասկ­նալ զա­նա­զան մար­դոց կամ հա­ւա­քա­կա­նու­թեանց կորս­տա­կան ծրա­գիր­նե­րը, հոն կը տես­նենք ամ­բող­ջա­կան հա­կա­պատ­կե­րը աստ­ուա­ծա­յին ծրագ­րին, զոր էա­պէս կը հա­կա­ռա­կի փրկա­գոր­ծա­կան ու­ղե­գի­ծին, դառ­նա­լով քան­դիչ, ան­կա­յուն ու վտան­գա­ւոր մտա­ծում­ներ, չա­րին տեղ տա­լով ու այս աշ­խար­հի խա­ղա­ղու­թիւնը խան­գա­րող արարք­ներ:

Մարդ արա­րա­ծը եր­բեք իրա­ւա­սու չէ աղա­ւա­ղե­լու իր բնա­կած եւ օգ­տա­գոր­ծած աշ­խա­հի կա­յու­նու­թիւնը, ան հարկ է որ լա­ւա­պէս անդ­րա­դառ­նայ, թէ ինք պար­զա­պէս տնտես մըն է այս աշ­խար­հի մէջ, իր Տի­րոջ փառ­քին հա­մար գոր­ծող ու երկ­նա­ռաք բա­րիք­ներն ու օրհ­նու­թիւն­նե­րը վա­յե­լող արա­րած:

Քրիս­տո­սի ծննդեամբ մարդ­կու­թիւնը ար­ժա­նի դար­ձաւ վերս­տին ծնե­լու, իր մէջ ու­նե­նա­լով մա­նուկ Յի­սու­սի ան­մեղ նկա­րա­գի­րը, լաւ հասկ­նա­լով իր մարդ­կա­յին երկ­րա­ւոր կեան­քի ար­ժա­նիքն ու առա­քե­լու­թիւ­նը: Մարդ արա­րա­ծին տրուե­ցաւ փրկու­թեան կեան­քը ապ­րե­լու ու­ղե­գի­ծը, որ իր երկ­րա­ւոր կեան­քով ան­գամ կրնար անոր տի­րա­նալ: Քրիս­տոս իր ծննդեամբ հա­ւատ­քի ջա­հը վա­ռեց, աղ­քա­տին ու կա­րօտ­եա­լին յոյս պար­գե­ւեց, կորս­ուա­ծին ետ դար­ձի ճամ­բան սոր­վե­ցուց ու հիւանդ­նե­րը բժշկեց: Յա­ւի­տե­նա­կան հան­գիստ խոս­տա­ցաւ հա­լած­ուած­նե­րուն եւ նա­խատ­ուած­նե­րուն:

Քրիս­տո­սի ծնուն­դով մարդ արա­րա­ծը ար­ժե­ւոր­ուե­ցաւ, ան հրա­ւիր­ուե­ցաւ եր­կինք բարձ­րա­նա­լու, Հօր Աս­տու­ծոյ ան­մի­ջա­կան ներ­կա­յու­թեան ըլ­լա­լու: Աստ­ուած ար­ժա­նի դար­ձուց Իր ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւնը, որ­պէս­զի նախ­կին յա­րա­բե­րու­թիւնը վերսկ­սի Հօր Աս­տու­ծոյ հետ, զոր դա­րեր շա­րու­նակ կորսն­ցու­ցած էր իր ան­հա­ճոյ գոր­ծե­րուն պատ­ճա­ռով:

Հայ ժո­ղո­վուր­դի մօտ յատ­կա­պէս, Քրիս­տո­սի ծնունդն ու մար­դե­ղա­ցու­մը մեծ սքան­չե­լիք մըն է եւ Հայ Եկե­ղեց­ւոյ հա­մար հա­ւատ­քի հիմք: Մեր ժո­ղո­վուր­դը դա­րեր շա­րու­նակ քա­լած է ու կը քա­լէ Աս­տու­ծոյ փրկա­գոր­ծա­կան ծրագ­րի իրա­գործ­ման ի խնդիր, միշտ հե­տա­մուտ ըլ­լա­լով ար­դա­րու­թեան ու խա­ղա­ղու­թեան հաս­տատ­ման: Պատ­մու­թեան ըն­թաց­քին, այդ հա­ւա­տար­մու­թիւնը դար­ձաւ կեան­քի վկա­յու­թիւն, ար­եամբ նա­հա­տա­կու­թիւն: Որ­պէս Քրիս­տոն­եայ ժո­ղո­վուրդ, միշտ նա­խան­ձախն­դիր մնաց հա­ւատ­քի իր առա­քե­լու­թեան ու սե­րունդ­ներ դաստ­ի­ա­րա­կեց նոյն այդ ոգի­ով:

Ծննդեան տօ­նը առիթ մըն է խոր­հե­լու ու խորհր­դա­ծե­լու մնա­յուն ար­ժէք­նե­րու մա­սին, այն­պի­սի ար­ժէք­ներ որոնց մի­ջո­ցաւ մարդ էա­կը կը վե­րա­նայ առ Աստ­ուած, կը ծնի վերս­տին ու կը մնայ հա­ւա­տա­րիմ իր Տի­րոջ ու Անոր խոս­տում­նե­րուն:

Այս շրջա­նը առիթ մը կ՛ըն­ձե­ռէ քրիս­տո­նէ­ու­թեան, այ­ցե­լե­լու իր նո­րա­ծին Տի­րոջ, նուի­րե­լու անոր ամէ­նէն թան­կա­գին նուէ­րը, ինչ­պէս ըրին մո­գերն ու հո­վիւ­նե­րը: Քրիս­տոս այս աշ­խար­հէն կ՛ու­զէ միայն խա­ղա­ղու­թիւն, իր բե­րած ու թե­լադ­րած խա­ղա­ղու­թիւնը, որ իր ներ­կա­յու­թիւնն է մար­դոց սրտին, մտքին  ու հոգի­ին մէջ:

Խա­ղա­ղու­թիւն ու­նե­նա­լու ու բե­րե­լու հա­մար նախ պէտք է գիտ­նալ թէ ինչ ըսել է խա­ղա­ղու­թիւն, ինչ է անոր ար­ժէ­քը եւ որ­քան  է անոր անհ­րա­ժեշ­տու­թիւնը: Հարկ է մտա­ծել խա­ղա­ղու­թեան մա­սին, ի սրտէ ցան­կալ անոր իրա­գոր­ծու­մը այս աշ­խար­հի վրայ ու ապա զայն գոր­ծադ­րել: Անոր գոր­ծադ­րու­թիւնը կա­րե­լի կը դառ­նայ երբ մար­դոց մի­ջեւ հա­ճու­թիւն տե­ղի ու­նե­նայ, մար­դիկ զի­րար սի­րեն ու յար­գեն, իրա­րու ազա­տու­թիւնը չսահ­մա­նա­փա­կեն ու կար­չին Աս­տու­ծոյ կող­մէ տրուած ազա­տու­թեան, որ ճշմա­րիտ ու յա­ւի­տե­նա­կան ազա­տու­թիւնն է:

Աշ­խար­հի երե­սէն պէտք է վե­րա­նայ արիւ­նա­հե­ղու­թիւնը, որ­պէս­զի Քրիս­տո­սի ծննդեամբ բեր­ուած փրկու­թիւնը ի զօ­րու դառ­նայ բո­լո­րին հա­մար: Քրիս­տո­սի ծննդեան ու­րախ լու­րը պէտք է բո­լորն ալ ստա­նան ու բո­լո­րին հա­մար խա­ղա­ղու­թեան աւե­տիս դառ­նայ: Աշ­խար­հի բո­լոր մա­նուկ­նե­րը հարկ է որ ու­րա­խա­նան ու տօ­նա­կան այս մթնո­լոր­տը վա­յե­լեն հա­ւա­սա­րա­պէս:

Քրիս­տո­սի հան­դէպ ճշմա­րիտ հա­ւատք ու­նե­ցող­նե­րուն մաղ­թանքն ու աղօթքն է, որ Ամա­նորն ու Քրիս­տո­սի Ծննդեան տօ­նը դառ­նան նոր սկիզբ, հիմն­ուած ան­խար­դախ հա­ւատ­քի ու սի­րոյ վրայ, աշ­խար­հի խա­ղա­ղու­թեան նոր սկիզբ, մար­դոց մի­ջեւ հա­ճու­թեան նոր ուխտ ու աստ­ուա­ծա­յին փառ­քին մշտար­ժան օրհ­նու­թիւն:

ՇՆՈՐ­ՀԱ­ՒՈՐ ԱՄԱ­ՆՈՐ.

ՔՐԻՍ­ՏՈՍ ԾՆԱՒ ԵՒ ՅԱՅՏ­ՆԵ­ՑԱՒ,

ՕՐՀՆ­ԵԱ՜Լ ԸԼ­ԼԱՅ ՔՐԻՍ­ՏՈ­ՍԻ ՅԱՅՏ­ՆՈՒ­ԹԻՒՆԸ,

ՁԵ­ԶԻ ՄԵ­ԶԻ ՄԵԾ ԱՒԵ­ՏԻՍ

Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

Average Rating

5 Star
0%
4 Star
0%
3 Star
0%
2 Star
0%
1 Star
0%

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Social profiles