Հ.Յ.Դ. 122-ԱՄ­ԵԱ­ԿԻ ՏՕ­ՆԱ­ԿԱ­ՏԱ­ՐՈՒ­ԹԵԱՆ ԱՌ­ԹԻՒ

0 0
Read Time:5 Minute, 47 Second

p7  ՄԱՐԻ ՄԵՐՏԽԱՆԵԱՆ-ԵԱՐԱԼԵԱՆ

Հայ Յե­ղա­փո­խա­կան Դաշ­նակ­ցու­թեան Օր­ուան տօ­նա­կա­տա­րու­թիւնը առիթ է, որ կազ­մա­կեր­պու­թիւնը հաշ­ուե­տուու­թեամբ ներ­կա­յա­նայ ժո­ղո­վուր­դին: Յուն­ուար 26-ին, Հա­լէ­պի մէջ տե­ղի ու­նե­ցած Հ.Յ.Դաշ­նակ­ցու­թեան122-ամ­եա­կի տօ­նա­կա­տա­րու­թիւնը սո­վո­րա­կան այս աւան­դու­թե­նէն աւե­լի էր:

Առա­ջին ակ­նար­կով` հան­դի­սաս­րա­հի պատ­կե­րը զար­մա­նա­լի կը թուէր. անա­պա­հո­վու­թեան այս պայ­ման­նե­րուն մէջ լեփ-լե­ցուն սրահ…: Կա­րե­լի չէր առանց յու­զու­մի դի­տել նա­եւ տե­սա­նիւ­թը: Հան­դի­սու­թեան ներ­կայ հա­մա­կիր եւ ըն­կեր­նե­րու հետ կարճ զրոյց­նե­րը անն­կա­րագ­րե­լի դրա­կան լիցք ու­նէ­ին: Այդ պատ­կե­րի գաղտ­նի­քը եր­կու ուղ­ղու­թեան մէջ կա­րե­լի է տես­նել. ան­շա­հախն­դիր ծա­ռա­յու­թիւն եւ ժո­ղո­վուր­դի վստա­հու­թիւն: Հան­դի­սաս­րա­հը լեց­նող բազ­մու­թիւնը եկած էր կազ­մա­կեր­պող­նե­րուն եւ կաս­կա­ծա­միտ­նե­րուն հաս­տա­տե­լու, որ շատ լաւ կը ճանչ­նայ ամե­նադժ­ուար պա­հե­րուն ի՛ր կող­քին կանգ­նող, ի՛ր ցաւն ու մտա­հո­գու­թիւնը բաժ­նող եւ անոնց լու­ծում բե­րե­լու հա­մար ճիգ չխնա­յող ու­ժը:

Հա­լէ­պա­հա­յու­թիւնը ամե­նօր­եայ կեան­քին մէջ ակա­նա­տես կը դառ­նայ այդ աշ­խա­տան­քին: Թե­րեւս շա­տեր առա­ջին ան­գամ ըլ­լա­լով կ՛անդ­րա­դառ­նան, որ “գի­տակ­ցու­թիւն“, “հե­րո­սու­թիւն“ եւ “նուի­րում“ հաս­կա­ցու­թիւն­նե­րը վե­րա­ցա­կան բա­ռեր չեն եւ միայն մար­տի դաշ­տե­րուն վրայ չեն ար­ձա­նագր­ուիր: Նուի­րու­մը կրնայ ամե­նօր­եայ, անտր­տունջ, անն­կատ ըն­թացք ըլ­լալ…: Հե­րոս­նե­րը` մեր ամե­նօր­եայ կեան­քի մաս­նի­կը կրնան ըլ­լալ. մեր դրա­ցին, մեր ըն­կե­րու­հին, մեր ազ­գա­կա­նը…: Անոնք ալ, բո­լո­րին նման նոյն անա­պա­հով շրջան­նե­րու բնա­կիչ­ներ են, որոնք կեն­ցա­ղա­յին եւ ընդ­հա­նուր նո՛յն մտա­հո­գու­թիւն­նե­րը ու­նին:

Բայց, հա­ւա­տա­րիմ մնա­լով իրենց ուխ­տին եւ գի­տակ­ցե­լով, որ գա­ղու­թը իրենց կա­րի­քը ու­նի` ամէն օր, ամէն գի­շեր, ամէն առի­թին պատ­նէ­շին վրայ են:

Նոյ­նիսկ ան­նա­խա­դէպ ցուրտ օրե­րուն, իրենց ըն­տա­նիք­ներն ալ առանց ջու­րի, առանց ելեկտ­րա­կա­նու­թեան, առանց ջե­րուց­ման յար­մա­րու­թիւն­նե­րու ձգե­լով, այդ երի­տա­սարդ­նե­րը չզլա­ցան իրենց բա­ժին աշ­խա­տան­քը ընել:

Այս պայ­ման­նե­րուն մէջ, կեն­ցա­ղա­յին թէ այ­սօ­րա­կան դժուա­րու­թիւն­նե­րը մէկ­դի ձգե­լով, տասն­եակ կի­ներ եւ աղ­ջիկ­ներ, հա­մայն­քա­յին աշ­խա­տան­քին նա­խա­պա­տուու­թիւն տա­լով, անտր­տունջ կը հաս­նին հա­մայն­քի կեր­դոն­ներ եւ վար­ժա­րան­ներ, աշ­խա­տան­քի իրենց բա­ժի­նը բե­րե­լու հա­մար: Մէ­կուն` պնակ մը տաք ճաշ, միւ­սին` բժշկա­կան կամ նիւ­թա­կան օգ­նու­թիւն, եր­րոր­դին` փաս­տա­թուղ­թե­րու օգ­նու­թիւն եւ…եւ…:

Մինչ շա­տեր ֆէյս­պուք­եան էջե­րով կը հե­տե­ւին որե­ւէ պայ­թու­մի կամ վի­րա­ւո­րի լու­րին, այդ տղա­քը, իրենց կեան­քը վտան­գե­լով, կը փու­թան այ­րող բնա­կա­րա­նի կրա­կը յանգց­նե­լու կամ վի­րա­ւոր­նե­րուն օգ­նու­թեան հաս­նե­լու:

Մինչ շա­տեր մա­մու­լի կամ ֆէյս­պու­քի էջե­րով սուր­ի­ա­հա­յու­թեան առօր­եա­յի կամ ճա­կա­տագ­րի մա­սին մտքի փայ­լա­տա­կում­ներ կ՛ար­ձա­նագ­րեն, այդ տղաքն են դարձ­եալ Հա­լէ­պի հա­յա­հոծ թա­ղե­րուն եւ հայ­կա­կան հաս­տա­տու­թիւն­նե­րուն շուրջ պա­հա­կու­թիւն ընող­նե­րը: Քա­նի մը օր առաջ, ֆէյս­պուք­եան հան­դի­պու­մի մը ըն­թաց­քին, ըն­կե­րու­հի մը իր յու­զու­մը կը փո­խան­ցէր. չես գի­տեր ին­չու, փո­ղո­ցը հսկող “մեր պա­հակ տղոց“ պատ­կե­րը  այս ան­գամ շատ յու­զած էր զինք…: Հպար­տու­թեամբ խառն յու­զում էր:

Հա­լէ­պի մէջ ան­նա­խա­դէպ կա­ցու­թիւն ստեղծ­ուած է: Այս պայ­ման­նե­րուն մէջ մար­մին­նե­րը եւ ան­հատ­նե­րը կը փոր­ձեն յար­մա­րա­գոյն լու­ծում­նե­րը գտնել: Յա­ճախ կը յա­ջո­ղին: Կա­ղա­ցում­ներ, բաց­թո­ղում­ներ եւ սխալ­ներ չկա՞ն: Ան­շուշտ` կան: Գի­տէ՞ք ին­չու: Որով­հե­տեւ աշ­խա­տա՛նք կայ: Ժո­ղո­վուր­դը շատ իմաս­տուն խօսք մը ու­նի. միայն չաշ­խա­տո­ղը չի սխա­լիր:

Այ­սօր, մէկ ան­գամ­ուան հա­մար մեր աւան­դու­թիւնը շրջան­ցե­լով, կ՛ու­զեմ շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նել բո­լոր այն ըն­կեր-ըն­կե­րու­հի­նե­րուն, որոնք ար­տա­կարգ այս պայ­ման­նե­րուն մէջ կը ջա­նան ապա­հո­վել գա­ղու­թի բնա­կա­նոն ըն­թաց­քը: Շնոր­հա­կա­լու­թիւն` գրա­սեն­եակ­նե­րու, դպրոց­նե­րու, կեդ­րոն­նե­րու, հիւան­դա­նոց­նե­րու, ծե­րա­նո­ցի, պատս­պա­րա­նի, դար­մա­նա­տան եւ բո­լոր այլ հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու մէջ ձեր աշ­խա­տան­քին հա­մար: Շնոր­հա­կա­լու­թիւն` բո­լոր անոնց, որոնք հա­ւա­տա­րիմ իրենց երդ­ման` ան­սա­կարկ կ՛աշ­խա­տին հա­լէ­պա­հա­յու­թեան անվ­տան­գու­թեան հա­մար:

Տօ­նա­կա­տա­րու­թիւնը սոսկ հան­դի­սու­թիւն չէր: Այս բո­լո­րին խտա­ցումն էր: Ահա հո՛ս է Հ.Յ.Դաշ­նակ­ցու­թեան գաղտ­նի­քը: Ի հե­ճուկս բո­լոր անոնց, որոնք այս կազ­մա­կեր­պու­թեան տկա­րա­ցու­մը կը սպա­սեն, Հայ Յե­ղա­փո­խա­կան Դաշ­նակ­ցու­թիւնը պի­տի շա­րու­նա­կէ  իր եր­թը, որով­հե­տեւ նո­րա­նոր հա­ւա­տա­ցող­ներ կը մի­ա­նան ա՛յս տե­սակ աշ­խա­տան­քի դաշտ նե­տուող կազ­մա­կեր­պու­թեան:

 

Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

Average Rating

5 Star
0%
4 Star
0%
3 Star
0%
2 Star
0%
1 Star
0%

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Social profiles