ԵԿԷ՛Ք ՄԻԱՍԻՆ` ԵՐԵՒԱՆՈՎ ՓՈԽԵՆՔ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ

0 0

  Շաբաթ, Ապրիլ 6, 2013-ին, Երե­ւա­նի “Ազա­տու­թիւն“ հրա­պա­րա­կին վրայ տե­ղի ու­նե­ցած ընդ­դի­մու­թեան հան­րա­հա­ւա­քին ըն­թաց­քին, ելոյթ ու­նե­ցաւ Հ.Յ.Դ. Հա­յաս­տա­նի Գե­րա­գոյն մար­մի­նի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Ար­մէն Ռուս­տամ­եան, որ յատ­կա­պէս անդ­րա­դար­ձաւ Երե­ւա­նի քա­ղա­քա­պե­տա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րուն մա­սին: Ստո­րեւ` Ռուս­տամ­եա­նի խօս­քին բնա­գի­րը.- 

Սի­րե­լի՛ ժո­ղո­վուրդ,

Մի քա­նի շա­բաթ Դաշ­նակ­ցու­թիւնն այս հար­թա­կից ելոյթ չի ու­նե­ցել: Բայց մենք հրա­պա­րա­կում ենք եղել: Մենք այս­տեղ ենք միշտ:

Ժո­ղովր­դի իշ­խա­նու­թեա­նը հաս­նե­լու` ընդ­դի­մա­դիր շար­ժումն այ­սօր ու­նի եր­կու հանգր­ուա­նա­յին ար­դիւնք ար­ձա­նագ­րե­լու լուրջ հնա­րա­ւո­րու­թիւն`

– Ստի­պել իշ­խա­նու­թիւն­նե­րին յստակ ժա­մա­նա­կա­ցոյ­ցով սկսել պե­տա­կան հա­մա­կար­գի խոր­քա­յին եւ ար­մա­տա­կան վե­րա­փո­խու­մը:

– Գալ իշ­խա­նու­թեան Երե­ւան քա­ղա­քում:

Այս եր­կու գոր­ծըն­թաց­նե­րը միմ­եանց փոխլ­րաց­նող են, կա­րող են շար­ժում հու­նա­ւո­րել ու կազ­մա­կեր­պել եւ ժո­ղովր­դի հա­մար յստակ շօ­շա­փե­լի ար­դիւնք ապա­հո­վել:

Առանց այդ­պի­սի ար­դիւն­քի միւս տի­պի գոր­ծըն­թաց­նե­րը կա­րող են կա՛մ, մարդ­կանց մէջ յու­սա­հա­տու­թիւն առա­ջաց­նե­լով, մա­շել շար­ժու­մը, կա՛մ, տա­նե­լով արիւ­նա­լի բա­խում­նե­րի, հասց­նել զո­հե­րի:

Ինչ վե­րա­բե­րում է առա­ջին նպա­տա­կին:

Այ­սօր իշ­խա­նու­թիւն­նե­րի կող­մից դրսե­ւո­րուող` բա­նակ­ցե­լու պատ­րաս­տա­կա­մու­թիւնը, ի հար­կէ, լաւ է, բայց չի կա­րող գո­հա­ցու­ցիչ լի­նել եւ չի յան­գեց­նի պար­բե­րա­բար կրկնուող յե­տընտ­րա­կան լար­ուա­ծու­թիւն­նե­րի թու­լաց­մա­նը, քա­նի դեռ իշ­խա­նու­թիւն­նե­րը խու­սա­փում են ըն­դու­նել երկ­րում կու­տակ­ուած խնդիր­նե­րի ողջ ծա­ւալն ու լրջու­թիւնը եւ դրանց ծնող պատ­ճառ­նե­րը վե­րաց­նե­լու անհ­րա­ժեշ­տու­թիւնը:

Իսկ բո­լոր ցա­ւե­րի եւ անար­դա­րու­թիւն­նե­րի պատ­ճառ­նե­րի պատ­ճա­ռը, բազ­միցս ասել ենք, մէկն է` իշ­խող կու­սակ­ցու­թեան եւ պե­տու­թեան նոյ­նա­ցու­մը: Սրա պատ­ճա­ռով է, որ պե­տու­թիւնը ժո­ղովր­դին ծա­ռա­յե­լու փո­խա­րէն ծա­ռա­յում է վար­չախմ­բին եւ նրան սպա­սար­կող շրջա­նա­կին: Ահա բո­լոր անար­դա­րու­թիւն­նե­րի աղ­բիւ­րը:

Եւ հէնց սա է, որ իշ­խա­նու­թիւն­նե­րը խու­սա­փում են ըն­դու­նել: Մեզ առա­ջար­կում են երկ­խօ­սու­թիւն, բայց ան­հաս­ցէ եւ մա­կե­րե­սա­յին փո­փո­խու­թիւն­նե­րի շուրջ:

Մենք կտրա­կա­նա­պէս դէմ ենք դրան եւ մեր­ժել ենք այդ առա­ջար­կը: Մենք չենք պատ­րաստ­ւում ներ­քաշ­ուել այն­պի­սի մի անպ­տուղ եւ ինք­նան­պա­տակ երկ­խօ­սու­թեան մէջ, որից օգուտ չու­նի հայ ժո­ղո­վուր­դը:

Այո՛, մեզ պէտք են սահ­մա­նադ­րա­կան բա­րե­փո­խում­ներ, բայց յստակ ուղղ­ուա­ծու­թեամբ, որ վերջ դնեն նա­խա­գա­հա­կան այս մի­ա­հե­ծան իշ­խա­նու­թեա­նը եւ հաս­տա­տեն կա­ռա­վար­ման խորհր­դա­րա­նա­կան հա­մա­կարգ:

Այո՛, մեզ պէտք են ընտ­րա­կան բա­րե­փո­խում­ներ, բայց յստակ նպա­տա­կով, որ վերջ դնեն իշ­խա­նու­թեան վե­րար­տադ­րումն անընդ­հատ ապա­հո­վող այս խայ­տա­ռակ մե­ծա­մաս­նա­կան ընտ­րա­կար­գին եւ քա­ղա­քաց­ի­ա­կան հա­սա­րա­կու­թեանն ու ընդ­դի­մու­թեա­նը տան լուրջ գոր­ծիք­ներ` փաս­տե­լու ընտ­րա­խախ­տում­նե­րի անհ­րա­ժեշտ ծա­ւալն ու ան­վա­ւեր ճա­նա­չե­լու կեղծ­ուած ընտ­րու­թիւն­նե­րը:

Վեր­ջա­պէս, Հա­յաս­տա­նում պէտք է աւան­դոյթ դառ­նայ` տրա­մադ­րել ընդ­դի­մու­թեա­նը օրէն­քի ու­ժով իշ­խա­նու­թիւն­նե­րին վե­րահս­կե­լու եւ հա­կակշ­ռե­լու հնա­րա­ւո­րու­թիւն:

Այ­սօր, հա­կա­ռակ աւան­դոյ­թի, զոհ ենք բո­լորս, երբ իշ­խա­նու­թիւն­նե­րը, չկաշ­կանդ­ուե­լով եւ չվե­րահսկ­ուե­լով, դառ­նում են ան­սանձ ու ամ­բար­տա­ւան` այ­լա­սե­րե­լով իրենք իրենց ու իրենց շրջա­պա­տին:

Հե­տե­ւա­բար, եթէ շատ հա­կիրճ ձե­ւա­կեր­պենք, նոր եր­կիր ու պե­տու­թիւն ու­նե­նա­լու` Դաշ­նակ­ցու­թեան պատ­կե­րա­ցու­մը, սա է` նոր կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գում, նոր ընտ­րա­կար­գով նոր խորհր­դա­րա­նի ընտ­րու­թիւն` օրէն­քով տրա­մադ­րե­լով ընդ­դի­մու­թեա­նը իշ­խա­նու­թիւն­նե­րին զսպե­լու յստակ լի­ա­զօ­րու­թիւն­ներ:

Սա հէնց այն` մեր առա­ջար­կած հանգր­ուա­նա­յին ձեռք­բե­րում­նե­րով ըն­թա­նա­լու ճա­նա­պարհն է, որն ան­խու­սա­փելի­օ­րէն կը բե­րի ժո­ղովր­դի իշ­խա­նու­թեան հաս­տատ­մա­նը երկ­րում` բո­լոր մա­կար­դակ­նե­րով:

Հէնց այս­պի­սի մի հանգր­ուան է յատ­կա­պէս Մա­յի­սի 5-ը` հաս­տա­տե­լու ընդ­դի­մու­թեան իշ­խա­նու­թիւնը Երե­ւան քա­ղա­քում:

Դժուար է գե­րագ­նա­հա­տել դրա նշա­նա­կու­թիւնը թէ՛ մեր այս ընդ­դի­մա­դիր շարժ­ման եւ թէ՛ յատ­կա­պէս երե­ւան­ցի­նե­րի ու մեր երկ­րի ժո­ղովր­դա­վա­րաց­ման հա­մար:

Մի բան է ընդ­դի­մու­թեան նե­րու­ժը եւ ժո­ղովր­դա­յին շար­ժու­մը առանց այս­պի­սի լծա­կի, բո­լո­րո­վին այլ` ընդ­դի­մա­դիր քա­ղա­քա­պետ ու­նե­նա­լու պա­րա­գա­յում: Յա­ճախ ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րը հզօր թափ են ստա­ցել հէնց այդ ճա­նա­պար­հով: Եւ պա­տա­հա­կան չէ, որ իշ­խա­նու­թիւն­ներն ամէն ինչ արել եւ անե­լու են, որ­պէս­զի նսե­մաց­նեն քա­ղա­քա­կան նշա­նա­կու­թիւնն այս ընտ­րու­թիւն­նե­րի` դրանք ներ­կա­յաց­նե­լով որ­պէս զուտ տե­ղա­կան նշա­նա­կու­թեան մի­ջո­ցա­ռում, որը կոչ­ուած է լու­ծե­լու սոսկ թա­ղա­յին կեն­ցաղ-սպա­սարկ­ման հար­ցեր:

Ի հար­կէ, յա­տուկ ան­տես­ւում է այն, որ խօս­քը մայ­րա­քա­ղա­քի մա­սին է, որ­տեղ կենտ­րո­նաց­ուած են երկ­րի գրե­թէ ողջ մի­ջոց­նե­րը, որ մայ­րա­քա­ղա­քի կա­ռա­վա­րու­մը իրա­կա­նաց­ւում է այդ պատ­ճա­ռով յա­տուկ օրէն­քով, որ այդ օրէն­քով նա­խա­տես­ուած` քա­ղա­քա­պե­տի եւ աւա­գա­նու բազ­մա­թիւ լի­ա­զօ­րու­թիւն­ներ լի­ար­ժէք չեն իրաց­ւում, որով­հե­տեւ, ներ­կա­յաց­նե­լով նոյն կու­սակ­ցու­թիւնը, այդ են­թա­կա­նե­րը ընտր­ուա­ծից փաս­տա­ցի վե­րած­ւում են իրենց վե­րա­դա­սի կող­մից նշա­նակ­ուած­նե­րի: Սրա վկա­յու­թիւնն է, որ 4 տար­ուայ ըն­թաց­քում երեք քա­ղա­քա­պետ են փո­խել:

Ընդ­դի­մու­թեան յաղ­թա­նա­կի դէպ­քում նման իրա­վի­ճակ չէր կա­րող լի­նել:

Ճիշդ հա­կա­ռա­կը` վերջ կը դրուի իշ­խա­նու­թեան այս մի­ա­հե­ծան դրուած­քին: Աւե­լին` ընդ­դի­մու­թիւնը հնա­րա­ւո­րու­թիւն կ՛ու­նե­նայ ցոյց տա­լու, թէ ինչ­պէ՛ս կա­րե­լի է ժո­ղովր­դի իշ­խա­նու­թիւնը, թէ­կու­զեւ առան­ձին վերց­րած մի տա­րած­քում հաս­տա­տե­լով, հաս­նել աւե­լի լաւ կա­ռա­վար­ման եւ օրի­նա­կա­նու­թեան ու կար­գու­կա­նո­նի հաս­տատ­ման:

Ահա այս պատ­ճա­ռով է, որ ընդ­դի­մու­թիւնը, ի հե­ճուկս իշ­խա­նու­թիւն­նե­րի, պէտք է կա­րո­ղա­նայ առա­ւե­լա­գոյնս քա­ղա­քա­կա­նաց­նել այս ընտ­րա­պայ­քա­րը:

Որով­հե­տեւ սա պայ­քար չէ աւա­գա­նիում մի քա­նի տեղ ու­նե­նա­լու հա­մար, սա պայ­քար է ժո­ղովր­դին ներ­կա­յաց­նող ընդ­դի­մու­թեան իշ­խա­նու­թիւնը Երե­ւա­նում հաս­տա­տե­լու հա­մար: Իսկ Երե­ւա­նում ձեռք բեր­ուած իշ­խա­նու­թիւնը կը դառ­նայ Հա­յաս­տա­նում ամ­բող­ջա­կան իշ­խա­նա­փո­խու­թեան հա­մար մղուող պայ­քա­րի հզօր միջ­նա­բեր­դը:

Այս վճռա­կա­նու­թիւնն է ու­զում մեր ժո­ղովր­դին հա­ղոր­դել Դաշ­նակ­ցու­թիւնը իր կար­գա­խօ­սով` “Երե­ւա՛ն, փո­խի՛ր Հա­յաս­տա­նը“:

Սի­րե­լի՛ ժո­ղո­վուրդ, Մա­յի­սի 5-ին շատ իրա­կան է գալ իշ­խա­նու­թեան Երե­ւա­նում: Դրա հա­մար մեզ պէտք է հա­մախմբ­ուած պայ­քար լայն ճա­կա­տով: Եւ պայ­քա­րը չի սահ­մա­նա­փակ­ւում միայն Երե­ւա­նով: Մար­զե­րից այ­սօր պէտք է քա­ջա­լե­րեն երե­ւան­ցի­նե­րին` աշ­խոյ­ժօ­րէն մաս­նակ­ցե­լու ընտ­րու­թիւն­նե­րին, որով­հե­տեւ սա յաղ­թա­նակ կը բե­րի նա­եւ մար­զե­րին:

Ոչ իշ­խա­նա­կան ու­ժե­րի հա­մախմ­բու­մը նա­խընտ­րա­կան դա­շին­քի մէջ, ցա­ւօք, չստաց­ուեց: Բայց ամէն ինչ դեռ առ­ջե­ւում է, եւ ոչինչ դեռ կո­րած չէ:

Այն, ինչ չստաց­ուեց անել նա­խընտ­րա­կան դա­շին­քով, կա­րե­լի է անել յե­տընտ­րա­կան դա­շին­քի մի­ջո­ցով` նա­խա­պէս յայ­տա­րա­րե­լով դրա մա­սին: Սա հնա­րա­ւո­րու­թիւն կը տայ կողմ­նո­րո­շել եւ հա­մախմ­բել ընդ­դի­մա­դիր ընտ­րա­զանգ­ուա­ծը եւ էա­պէս փոք­րաց­նել իշ­խա­նու­թեան դաշ­տը: Այս­պի­սով, քու­է­ար­կու­թիւնը Երե­ւա­նում կա­րե­լի է վե­րա­ծել իշ­խա­նու­թեա­նը անվս­տա­հու­թիւն յայտ­նե­լու հան­րաք­ուէի: Իսկ դա կ՛ե­րաշ­խա­ւո­րի, որ եթէ ան­գամ չյա­ջող­ուի ուղ­ղա­կի ընտ­րու­թեամբ ընտ­րել ընդ­դի­մա­դիր քա­ղա­քա­պե­տին, ապա դրան հաս­նել անուղ­ղա­կի ընտ­րու­թեամբ‘ աւա­գա­նու մի­ջո­ցով:

Մենք պար­տա­ւոր ենք չկորց­նել այս բա­ցա­ռիկ հնա­րա­ւո­րու­թիւնը:

Եկէ՛ք մի­ա­սին Երե­ւա­նով փո­խենք Հա­յաս­տա­նը:

About Post Author

hairenik

editor@hairenik.com

Happy

0 0 %

Sad

0 0 %

Excited

0 0 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %