ՆՈՐ ՏԱՐՈՒԱՅ ՄԱՂԹԱՆՔ

ԱՒԻԿ ՏԷՅԻՐՄԷՆՃԵԱՆ

                                                                                      Պոսթըն

Ձմրան գիշեր է` Նոր Տարուայ գիշեր,

Ամպերն են դիզւում փխրուն թանձրութեամբ,

Թափւում է ձիւնը` բիւրեղափաթիլ,

Յստակ ու անբիծ` անարատութեամբ:

Արծաթակապոյտ երկնի անհունում,

Թագաւորում է չքնաղութիւնը,

Ինչպէս մի երազ` դեռ աշխարհ չեկած,

Իշխում է վճիտ` ճերմակութիւնը:

Վարագոյրւում է տարին անարգել,

Կէս գիշերային վայրկեանով միայն,

Յոյսն է ներխուժում` իմ մէջ աներկիւղ,

Տիեզերք հասնող աղօթքի նման:ան:

Յորդորում է ինձ`  կեանքի հեղեղով,

Որ ես աշխարհին` արդար երթ մաղթեմ,

Ու բարձրաձայնեմ քայլերգն բարութեան,

Չարի կուռքերը` ընդմիշտ տապալեմ:

Նենգամիտների կրքերը  զսպեմ,

Տառապեալների սիրտերն սփոփեմ,

Շահամոլների խիղճը արթնացնեմ,

Լոյսի կորուստը` հաւատով սանձեմ:

Բախուելով հազար տեսակ ձայների,

Սիրոյ երգերը` լսելի դարձնեմ,

Ամենուր սփռեմ շողերը յոյսի,

Նոյնիսկ հրաշքին` ես ապաւինեմ:

Այս  նոր գիշերում  ջերմ ու աստղաթեւ,

Վսեմ պատգամով  խաղաղ գոյութեան,

Թո՛ղ  լցուի  ուրախ` խինդով լիուլի,

Սրտերը համայն-համայն մարդկութեան: