ՄԵԾ ԲԱՑԱԿԱՆ…
Նիւ Եորքաբնակ վեթերան լուսանկարիչ Ռոպէրթ Կարապետեանը, խմբագրութեանս տրամադրութեան տակ դրած է այս իւրայատուկ լուսանկարաշարքը, որ կը ներկայացնէ “Հանրապետութիւն“ հրապարակի վերջին քսան տարիներու մեծ բացական` Լենինի վիթխարի արձանը:
Արուեստ եւ քաղաքականութիւն բոլորովին տարբեր բեւեռներ են: Որեւէ մերձեցում կրնայ բոլորովին տարբեր վերլուծումներու եւ վախճանի տանիլ:
Բազմիցս, բռնատէրներու արձաններ ու լուսանկարներ բռնի ուժով քանդուեցան ու փճացուեցան զայրացած ամբոխներու կողմէ: Խորհրդային օրերուն պատահած դէպքերը անցեալ կը նկատուին: Իսկ վերջին ամիսներուն, արաբական աշխարհը ականատես եղաւ նման սպասելի արարքներուն, սկսելով Թունուզէն մինչեւ Եգիպտոս, Լիպիա:
Հայորդին քաջատեղեակ ըլլալով արուեստի գործի մը իսկական մակարդակին, անխնայ չեղաւ բռնատէրին հանդէպ եւ ընդհակառակը, ամէնայն փափկանկատութեամբ կրցաւ անջատել այս “հսկան“ եւ փոխադրել Երեւանի Պատմութեան թանգարան, ուր կարելի է ցայսօր այցելել:
Նշենք թէ այս արձանը գործն է Գիւմրեցի քանդակագործ Սերգէյ Մերգուրովի (1881-1952) որ ուսանած է Գերմանիոյ եւ ապա Ֆրանսայի մէջ, ուր եղած է Ռոտէնի աշակերտը:
Նոյեմբեր 29, 1940-ին, կատարուած էր այս արձանին պաշտօնական բացումը…այլ քսանամեակի մը` Խորհրդային Հայաստանի ստեղծման առթիւ:
