ՊԱՐՏՈՒԱԾ   ՈՒ   ՊԱՏԱՌՈՒԱԾ

Վեհանոյշ Թեքեան

Յանձնուեցաւ Շուշին շուշփայ

Վէրքը կոտտաց ներսիդին

Հայն իր հողէն բռնի ելաւ

Անտէր մնաց յուռթի այգին։

Արծաթ Արցախը որբացաւ

Մաշտոց պահած ներսիդին.

Գաղթականի աղեվիճակ

Քար լռութիւնն աշխարհին։

Տագնապ ունինք համատարած,

Խաչուած հոյլ-հոյլ հերոսներ

Պիղատոսներ ձեռընլուայ

Շրջապատուած սահմաններ։

Ո՞ւր գացեր է բռունցքը հայուն

Թող դուրս գայ խոր թմբիրէն

Հայաշխարհը կ՚անհետանայ

ինք լուր չունի՞, թէ հոգը չէ։

Անառակը թող տուն դառնայ

Ճակտին միւռոն քսուած է ։

Անառակն իր հօրենական

Տունը ծախո՞ւ հաներ է։

Ծնած օրէն հայրը տուաւ

Իր տոկուն տան բանալին

Միւռոնն Երկրին քսեց ճակտին

Ծփաց լոյսը երկինքին։

Անառակն այժմ իր հօր տունը

Թշնամիին ծախեր է

Դուրսէն անէծք ու հայհոյանք

Ներսէն՝ քրքիջ կ՚արձակէ։