
Read Time:18 Second
Որպէսզի Կաղանդ տօնենք տեւական
ուր որ գացինք
ուր որ գաղթեցինք
մեզի հետ
մեր ծառն ալ տարինք
Թէ մարեցաւ մոմերէն մին
տեղը չորս մոս վառեցինք
Թէ խաղալիկ մը կոտրեցաւ
կամ ժապաւէն մը փրթաւ
տեղը միշտ նորը դրինք
Բայց չգիտցանք
արմատները ե՞րբ չորցան
Ոստերուն մէջ
ԱՒԻՇԸ ե՞րբ ցամքեցաւ.
Եւ հիմա – ԾԱՌԸ աւելի շքեղ
թէպէտ շողշողուն
սակայն ՄԵՐԸ չէ