ԽՕՍ­ՔԻ ԵԻ ԳՈՐ­ԾԻ ՊԱ­ՏԱՍ­ԽԱ­ՆԱ­ՏՈՒՆ

0 0

ԱՐ­ՏԱ­ՇԷՍ ՇԱՀ­ԲԱԶ­ԵԱՆ

“Դրօշակ“

Սոյն թուա­կա­նի Յուն­ուար 15-ին, Հ.Հ. Պաշտ­պա­նու­թեան նա­խա­րա­րու­թիւ­նում, տե­ղի ու­նե­ցաւ ընդ­լայն­ուած նիստ, որին մաս­նակ­ցե­ցին հան­րա­պե­տու­թեան օրենս­դիր, գոր­ծա­դիր, եւ դա­տա­կան իշ­խա­նու­թիւն­նե­րի ղե­կա­վար կազ­մե­րը:

Նիս­տին մաս­նակ­ցում էին նա­եւ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թեան խորհր­դի, Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի յանձ­նա­ժո­ղով­նե­րի ու խմբակ­ցու­թիւն­նե­րի ղե­կա­վար­նե­րը, կա­ռա­վա­րու­թեան ան­դամ­նե­րը, պե­տա­կան ու տա­րած­քա­յին կա­ռա­վար­ման մար­մին­նե­րի ղե­կա­վար կազ­մե­րը, պաշտ­պա­նու­թեան նա­խա­րա­րու­թեան ղե­կա­վա­րու­թիւնը եւ զին­ուած ու­ժե­րի բարձ­րա­գոյն սպա­յա­կազ­մը: Հան­դիպ­մա­նը ներ­կայ էր եւ հիմ­նա­կան ելոյ­թով հան­դէս եկաւ հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գա­հը: Այս հան­դի­պու­մը կա­րե­լի է դա­սել այն հան­դի­պում­նե­րի շար­քից, որ վեր­ջին շրջա­նում Նա­խա­գահն ու­նե­նում է ամե­նա­տար­բեր ոլորտ­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի հետ, եւ ըստ էու­թեան տե­ղա­ւոր­ւում էր չսկսուած ընտ­րա­պայ­քա­րի շրջա­նա­կում: Ելոյ­թը կա­րե­լի է հա­մա­րել ծրագ­րա­յին եւ այս առու­մով պա­տա­հա­կան չպէտք է հա­մա­րել ներ­կա­նե­րի ներ­կա­յա­ցուց­չա­կան կազ­մը:

Բնա­կա­նա­բար Պաշտ­պա­նու­թեան նա­խա­րա­րու­թիւ­նում ու­նե­ցած ելոյ­թի առանց­քում լի­նե­լու էր բա­նա­կը եւ բա­նա­կի հետ առն­չուող խնդիր­ներն ու ոլորտ­նե­րը: Իրա­պէս էլ Պաշտ­պա­նութ­յան նա­խա­րա­րի, հաշ­ուետ­ուու­թեան բնոյթ կրող ելոյ­թի կող­քին, Սերժ Սարգս­եանն իր ելոյ­թում անդ­րա­դար­ձել է մեր երկ­րում բա­նա­կի դե­րին, այ­սօր­ուայ վի­ճա­կին, ներ­քին խնդիր­նե­րին ու անե­լիք­նե­րին: Ընդ­լայ­նե­լով առն­չուող հար­ցե­րի շրջա­նա­կը նա­խա­գահ Սարգս­եա­նը կա­տա­րել է մի շարք հաս­տա­տում­ներ, որոնց կը ցան­կա­նա­յինք անդ­րա­դառ­նալ դրանց կա­րե­ւո­րու-թիւ­նը նկա­տի ու­նե­նա­լով:

Հան­րա­պե­տութ­եան նա­խա­գա­հը մաս­նա­ւո­րա­պէս ասում է հե­տեւ­եալ միտ­քը. “Այ­սօր մեր առաջ նոր խնդիր է կանգ­նած` պե­տա­կան կա­ռա­վար­ման ողջ հա­մա­կար­գը հա­մախմ­բել մեր զին­ուած ու­ժե­րի շուրջ“: Իհար­կէ չմո­ռա­նա­լով աւե­լաց­նել. “Խստօ­րէն պահ­պա­նե­լով զի­նուո­րա­կա­նու­թեան նկատ­մամբ քա­ղա­քաց­ի­ա­կան վե­րահս­կո­ղու­թեան ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան սկզբուն­քը…“:

Զին­ուած ու­ժե­րի շուրջ պե­տա­կան կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գի հա­մախմբ­ման գա­ղա­փա­րը բա­ցա­յայ­տում է այն մար­տահ­րա­ւէր­նե­րը, որոնք ծա­ռա­ցած են Հա­յաս­տա­նի առ­ջեւ: Ըն­դու­նե­լով տար­բեր պաշ­տօն­եա­նե­րի կող­մից բազ­միցս ար­տա­յայտ­ուած այն տե­սա­կէ­տը, թէ պա­տե­րազ­մի հա­ւա­նա­կա­նու­թիւնը մեծ չէ, այն­ուա­մե­նայ­նիւ եր­կու երկր­նե­րի մի­ջեւ առ­կայ լար­ուա­ծու­թիւնը ակն­յայտ է եւ չպէտք է բա­ցա­ռել, որ Ատր­պէյ­ճա­նի նա­խա­գա­հի ար­կա­ծախնդ­րա­կան ու սադ­րիչ գոր­ծե­լա­կեր­պը որե­ւէ պա­հի կա­րող է նա­եւ հան­գեց­նել ան­կան­խա­տե­սե­լի զար­գա­ցում­նե­րի: Պա­տա­հա­կան չպէտք է հա­մա­րել նա­եւ, որ վեր­ջին շրջա­նում Հա­յաս­տա­նի պաշ­տօ­նա­կան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներն ու ռազ­մա­կան փոր­ձա­գէտ­նե­րը զգալիօ­րէն կոշ­տաց­րել են իրենց տօ­նը: Բա­ցա­յայտ յայ­տա­րա­րու­թիւն­ներ են ար­ւում այն մա­սին, որ հա­րե­ւան պե­տու­թեան ռազ­մա­կան ոտնձ­գու­թիւն­նե­րի պա­րա­գա­յում հայ­կա­կան զին­ուած ու­ժե­րը պատ­րաստ են ջախ­ջա­խիչ հա­կա­հար­ուած տալ, ան­գամ ոչն­չաց­նել Պաք­ուի նաւ­թա­կա­զա­յին են­թա­կա­ռուց­ուածք­նե­րը: Ի դէպ աւե­լաց­նենք, որ նման յայ­տա­րա­րու­թիւն­նե­րը հա­րու­ցել են նա­եւ Ատր­պէյ­ճա­նի հետ հա­մա­պա­տաս­խան տնտե­սա­կան կա­պեր ու­նե­ցող եւ­րո­պա­ցի­նե­րի մտա­հո­գու­թիւնը:

Հե­տե­ւա­բար եւ ու­շադ­րու­թեան ար­ժա­նի է հրա­պա­րա­կա­յին ելոյ­թում Հա­յաս­տա­նի նա­խա­գա­հի ար­տա­յայ­տած միտ­քը. “Պե­տա­կան կա­ռա­վար­ման ողջ հա­մա­կար­գը զին­ուած ու­ժե­րի շուրջ հա­մախմ­բե­լու անհ­րա­ժեշ­տու­թեան մա­սին“:

Աս­ուած մտքի տրա­մա­բա­նա­կան շա­րու­նա­կու­թիւնը կա­րե­լի է հա­մա­րել մեջ­բե­րուող յա­ջորդ պար­բե­րու­թիւնը. “Հա­յաս­տանն ու Ար­ցա­խը պա­տե­րազմ չեն ցան­կա­նում, սա­կայն բո­լո­րը պէտք է վստահ լի­նեն‘ մենք ար­ժա­նա­պա­տիւ պա­տաս­խան կտանք նետ­ուած ցան­կա­ցած մար­տահ­րա­ւէ­րի: Այ­լեւս եր­բեք Ար­ցա­խի բնակ­չու­թիւնը չի կանգ­նե­լու ֆի­զի­քա­կան ոչն­չաց­ման վտան­գի առ­ջեւ: Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թիւնը դրա երաշ­խա­ւորն է: Ար­ցա­խի ճա­կա­տա­գի­րը որո­շե­լու է Ար­ցա­խի ժո­ղո­վուր­դը: Դա ամ­րագր­ուած է մի­ջազ­գա­յին իրա­ւուն­քով, մի­ջազ­գա­յին բազ­մա­թիւ փաս­տաթղ­թե­րով: Ուս­տի Ար­ցա­խի իշ­խա­նու­թիւն­նե­րի լի­ար­ժէք մաս­նակ­ցու­թիւնը բա­նակ­ցու­թիւն­նե­րին դառ­նում է օր­ուայ հրա­մա­յա­կան“:

Ար­ցա­խին սպառ­նա­ցող վտան­գի պա­րա­գա­յում “Ար­ժա­նա­պա­տիւ պա­տաս­խան տա­լու“ պատ­րաս­տա­կա­մու­թեան մա­սին յայ­տա­րա­րու­թիւն­նե­րը հարկ է, որ ժա­մա­նակ առ ժա­մա­նակ հնչեն թէ՛ մեր, թէ՛ ազե­րի­նե­րի, եւ թէ՛ մի­ջազ­գա­յին շա­հագր­գիռ ու­ժե­րի հա­մար, որով­հե­տեւ, յայտ­նի է` հայ­կա­կան կող­մի, այս­պէս ասած խո­հեմ պա­տաս­խան­նե­րը, մի­ան­գա­մայն այլ հե­տե­ւու­թիւն­նե­րի տե­ղիք են տա­լիս:

Նոյնն է պա­րա­գան նա­եւ այն դէպ­քում, երբ Հա­յաս­տա­նի նա­խա­գա­հի մա­կար­դա­կով յստա­կօ­րէն նշւում է, որ Հա­յաս­տա­նը Ար­ցա­խի անվ­տան­գու­թեան երաշ­խա­ւորն է:

Նա­խա­գա­հը նոյն յստա­կու­թեամբ խօ­սում է մի բա­նից, որի մա­սին աւե­լի շատ ար­տա­յայտ­ուել են ընդ­դի­մա­դիր ու­ժե­րը ու նա­եւ Ար­ցա­խի իշ­խա­նու­թիւն­նե­րը, իսկ Հա­յաս­տա­նի պե­տա­կան պաշ­տօն­եա­նե­րը գե­րա­դա­սել են չլսե­լու տալ: Այ­նինչ հայ-ազե­րի բա­նակ­ցու­թիւն­նե­րին, որ­պէս կողմ, Ար­ցա­խի պաշ­տօ­նա­կան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի վե­րա­դար­ձի մա­սին անհ­րա­ժեշտ է ոչ միայն խօ­սել, այ­լեւ այդ պա­հա­ջը սկզբուն­քա­յին ձե­ւով ներ­կա­յաց­նել բա­նակ­ցութ­իւն­նե­րի ժա­մա­նակ, եւ որ­պէս պայ­ման առա­ջադ­րել հա­մա­նա­խա­գա­հող­նե­րին:

Անդ­րա­դառ­նա­լով հայ-թրքա­կան յա­րա­բե­րու-թիւն­նե­րի խնդրին Նա­խա­գա­հը նշում է. “Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան հա­մար Հա­յոց Ցե­ղաս­պա­նու­թեան ճա­նա­չումն ու դա­տա­պար­տու­մը սոսկ ար­դա­րու­թեան եւ ար­դա­րա­դա­տու­թեան պա­հանջ չէ կամ նախ­նի­նե­րի առ­ջեւ ու­նե­ցած բա­րո­յա­կան պարտ­քի կա­տա­րում, այն ու­նի նա­եւ անվ­տան­գու­թեան նշա­նա­կու­թիւն: Կար­ծում եմ` առանց Թուրք­իոյ ան­կեղծ ապաշ­խա­րան­քի եւ Ցե­ղաս­պա­նութ­եան հե­տե­ւանք­նե­րի վե­րաց­ման, տա­րա­ծաշր­ջա­նում Հա­յաս­տա­նի ապա­հով գո­յու­թիւնը շա­րու­նա­կե­լու է մնալ վտանգ­ուած“: Ան­վի­ճար­կե­լի հա­մա­րե­լով Սերժ Սարգս­եա­նի շեշ­տադ­րում­ներն այն մա­սին, որ Ցե­ղաս­պա­նութ­եան ճա­նաչ­ման խնդի­րը մեզ հա­մար ու­նի անվ­տան­գու­թեան նշա­նա­կու­թիւն եւ որ “Առանց Թուրք­իոյ ան­կեղծ ապաշ­խա­րան­քի եւ Ցե­ղաս­պա­նու­թեան հե­տե­ւանք­նե­րի վե­րաց­ման, տա­րա­ծաշր­ջա­նում Հա­յաս­տա­նի ապա­հով գո­յու­թիւնը մնա­լու է վտանգ­ուած“, աս­ուա­ծի տրա­մա­բա­նա­կան հե­տե­ւութ­իւ­նը պէտք է լի­ներ հրա­ժա­րու­մը Հայ-թրքա­կան այն­պի­սի ար­ձա­նագ­րու­թիւն­նե­րից, որոն­ցում սե­ւով սպի­տա­կի վրայ ար­ձա­նագր­ուած է ցե­ղաս­պա­նու­թեան վի­ճար­կե­լիու­թեան եւ այն պատ­մա­կան տե­սան­կիւ­նից քննու­թեան առար­կայ դարձ­նե­լու խնդի­րը:

Քիչ առաջ անց­նե­լով նշենք, որ նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րի առա­ջին օրը, Յուն­ուար 21-ին, պա­տաս­խա­նե­լով Երե­ւա­նի Աւան հա­մայն­քի ընտ­րո­ղի հար­ցին Սերժ Սարգս­եա­նը մաս­նա­ւո­րա­պէս ասաց. “Եթէ Թուրք­ի­ան չվա­ւե­րաց­նի հայ-թրքա­կան ար­ձա­նագ­րու­թիւն­նե­րը, Հա­յաս­տա­նը կա­րող է վե­րա­նա­յել իր դիր­քո­րո­շու­մը եւ հետ կան­չել ար­ձա­նագ­րու­թիւն­նե­րը Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի օրա­կար­գից“:

Ինչ­պէս տես­նում ենք այն­ուա­մե­նայ­նիւ Հա­յաս­տա­նի նա­խա­գա­հը ար­ձա­նագ­րու­թիւն­նե­րի վե­րա­բեր­եալ իր կա­տա­րե­լիք քայ­լը շա­րու­նա­կում է պայ­մա­նա­ւո­րել թր­քա­կան կող­մի քայ­լով եւ հա­մար­ժէք վճռա­կա­նու­թիւն չի դրսե­ւո­րում տու­եալ հար­ցում:

Ու սա այն պա­րա­գա­յում, երբ հա­կա­ռակ կող­մը հե­տե­ւո­ղա­կա­նօ­րէն ու կոշտ կեր­պով առիթ անա­ռիթ հնչեց­նում է իր տե­սա­կէ­տը, թէ՛ ցե­ղաս­պա­նութ­եան, թէ՛ Ար­ցա­խի եւ թէ այլ հար­ցե­րում:

Պաշտ­պա­նու­թեան նա­խա­րա­րու­թիւ­նում ու­նե­ցած ելոյ­թից մեջ բեր­ուած վեր­ջին մտքից ան­մի­ջա­պէս յե­տոյ նա­խա­գա­հը աւե­լաց­նում է, “Ես մշտա­պէս շեշ­տել եմ, որ Հա­յաս­տա­նը մի եր­կիր է սփիւռ­քով եւ բո­լո­րո­վին այլ` առանց սփիւռ­քի: Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թիւնը եւ հա­մայն հա­յու­թիւնը չու­նեն եւ չեն կա­րող ու­նե­նալ առան­ձին շա­հեր: Մեր շա­հե­րը փոխ­ կա­պակց­ուած են, ան­կախ նրա­նից, թէ այն աշ­խար­հի որ ան­կիւ­նում է ապ­րում: Հե­տե­ւա­բար մեր գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րը նոյն­պէս պէտք է լի­նեն հա­մա­ձայ­նեց­ուած եւ փոխ-լ­րաց­նող: Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան, Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թեան եւ սփիւռ­քի հզօ­րաց­ման գրա­ւա­կա­նը մեր հա­ւա­քա­կան ու­ժի մեջ է, որը կոփ­ուած է հա­յի դա­րա­ւոր պատ­մա­կան փոր­ձով: Հէնց դրա գի­տակ­ցու­մով էր, որ բա­նակ­ցա­յին ողջ ըն­թաց­քում Թուրք­ի­ան փոր­ձում էր կեղծ տպա­ւո­րու­թիւն ստեղ­ծել, թէ Հա­յաս­տանն ու հա­յաս­տան­ցի­նե­րը մի բան են ու­զում, իսկ աշ­խար­հաս­փիւռ հա­յու­թիւնը` այլ բան: Դա է պատ­ճա­ռը, որ Ատր­պէյ­ճա­նի նա­խա­գա­հը իր երկ­րի թշնա­մի է հա­մա­րում աշ­խար­հաս­փիւռ հա­յու­թեա­նը“:

Նման շեշ­տադ­րու­մը ոչ միայն ճիշտ է, այ­լեւ ժա­մա­նա­կին ար­ուած: Նշան­ներն ակն­յայտ են, որ Ցե­ղաս­պա­նու­թեան 100-րդ տա­րե­լի­ցի նա­խօր­եա­կին Թուրք­ի­ան փոր­ձե­լու է ճեղ­քեր ստեղ­ծել սփիւռ­քում եւ տպա­ւո­րու­թիւն տա­րա­ծել, թէ Ցե­ղաս­պա­նու­թեան խնդի­րը սփիւռ­քի որո­շա­կի շրջա­նակ­ներ են միայն ար­ծար­ծում, իսկ հա­յաս­տան­ցի­ներն առ­հա­սա­րակ նման խնդիր չու­նեն:

Սուր­ի­ա­հա­յութ­եա­նը պա­տու­հա­սած աղէ­տի պա­հին Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թիւն­նե­րը դրսե­ւո­րե­ցին գործ­նա­կան վե­րա­բեր­մունք եւ այս դէպ­քում, մեկ­նա­բա­նու­թիւն­նե­րից ձեռն­պահ մնա­լով, պար­զա­պէս մէջ բե­րենք առ­հա­սա­րակ սփիւռ­քի նկատ­մամբ, այ­սօր­ուայ իշ­խա­նութ­եան մօ­տե­ցու­մը ներ­կա­յաց­նող փոք­րիկ հատ­ուած. “Այս գոր­ծակ­ցու­թիւնը մենք դրել ենք փո­խա­դար­ձու­թեան սկզբուն­քի վրայ, եւ յայ­տա­րա­րել ենք, որ Հա­յաս­տա­նը, որ­պէս հա­մայն հա­յու­թեան հայ­րե­նիք եւ պե­տու­թիւն, գործ ու­նի անե­լու սփիւռ­քի խնդիր­նե­րի լուծ­ման ուղ­ղու­թեամբ: Սո­ւր­իա­յում իրա­վի­ճա­կի լա­րու­մը դար­ձաւ այս հար­ցում մեր վճռա­կա­նու­թեան առա­ջին խո­շոր փոր­ձա­քա­րը“:

Նա­խա­գահ Սարգս­եանն իր այս ելոյ­թում անդ­րա­դառ­նում է նա­եւ Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­կան արե­ւե­լում­նե­րի հար­ցին: Սա եւս, որ­պէս օրախն­դիր հարց, կրկին շրջա­նա­ռու­թեան մէջ դրուեց, պայ­մա­նա­ւոր­ուած յատ­կա­պէս Եւ­րաս­ի­ա­կան հնա­րա­ւոր նոր միու­թեան կամ դա­շին­քի գա­ղա­փա­րով: Հա­մե­մա­տա­բար ծա­ւա­լուն մէջ­բե­րու­մից առաջ անհ­րա­ժեշտ ենք հա­մա­րում փաս­տել, որ Հա­յաս­տա­նը վեր­ջին, աւե­լի քան տաս տա­րի­նե­րին, իրա­կա­նաց­նում է ներ­քոնշ­եալ քա­ղա­քա­կա­նու­թիւնը եւ չնա­յած խնդիր­նե­րի բար­դու­թեա­նը, օտար­ներն ան­գամ ըն­դու­նում են, որ Հա­յաս­տա­նը կա­րո­ղա­ցել է իր ցան­կու­թիւն­նե­րը վե­րա­ծել գործ­նա­կան յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րի:

21-րդ դա­րի մի­ջազ­գա­յին հա­մա­կար­գի կա­րե­ւոր օրի­նա­չա­փու­թիւն­նե­րից են հա­մաշ­խար­հայ­նա­ցումն ու տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին ամ­բող­ջա­ցու­մը: Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թիւնը հան­դի­սա­նում է ամ­բող­ջա­ցում տար­բեր ձե­ւա­չա­փե­րի ակ­տիւ մաս­նա­կից` դրա­նում առա­ջին հեր­թին առաջ­նորդ­ուե­լով երկ­րի տնտե­սա­կան եւ ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան շա­հե­րով: Այդ իսկ պատ­ճա­ռով մենք որ­դեգ­րել ենք հա­մա­գոր­ծակ­ցա­յին եւ հա­ւա­սա­րակշռ­ուած քա­ղա­քա­կա­նու­թիւն` գոր­ծըն­կե­րա­յին յա­րա­բե­րութ­իւն­ներ զար­գաց­նե­լով Հա­յաս­տա­նի հան­դէպ բա­րե­կա­մա­բար տրա­մադր­ուած բո­լոր պե­տութ­իւն­նե­րի հետ:

“Այ­դու­հան­դերձ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան անվ­տան­գութ­եան առանցք շա­րու­նա­կե­լու է մնալ հայ-ռու­սա­կան ռազ­մա­վա­րա­կան դաշ­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­կե­րութ­իւ­նը, որն ան­կա­խութ­եան 20-ամ­եայ պատ­մութ­եան ըն­թաց­քում ապա­ցու­ցել է իր կեն­սու­նա­կութ­իւ­նը… մի­եւ­նոյն ժա­մա­նակ մենք սերտ եւ թա­փան­ցիկ հա­մա­գոր­ծակ­ցութ­իւն ենք ծա­ւա­լում Հիւ­սի­սատ­լանտ­եան դա­շին­քի հետ` ձգտե­լով կի­րա­ռել վեր­ջի­նիս լա­ւա­գոյն փոր­ձը մեր զին­ուած ու­ժե­րի զար­գաց­ման գոր­ծում: Հայ խա­ղա­ղա­պահ­նե­րը շա­րու­նա­կում են իրենց ար­ժա­նա­պա­տիւ մաս­նակ­ցութ­իւ­նը բե­րել ՆԱ­ԹՕ-ի մի­ջազ­գա­յին խա­ղա­ղա­պահ գոր­ծո­ղութ­իւն­նե­րին Աֆ­ղանիս­տա­նում եւ Քո­սո­վո­յում“:

Վեր­ջում աւե­լաց­նենք, որ այս դէպ­քում եւս, ինչ­պէս բազ­մա­թիւ նա­խորդ դէպ­քե­րում, երե­ւի իւ­րա­քանչ­իւր հայ կը հա­մա­ձայ­նէր մեր երկ­րի նա­խա­գա­հի մտքե­րի հետ: Մէկ բան է, սա­կայն ելոյ­թը եւ բա­րի մտադ­րու­թիւն­նե­րը ու բո­լո­րո­վին այլ բան թէ որ­քա­նով է հնա­րա­ւոր լի­նում ցան­կու­թիւն­նե­րը իրա­կա­նութ­եան վե­րա­ծել:

Չա­րա­շա­հե­լով, թէ­րեւս մէջ­բե­րում­ներ կա­տա­րե­լու հնա­րա­ւո­րու­թիւնը այն­ուա­մե­նայ­նիւ վեր­ջին ան­գամ անդ­րա­դառ­նանք նոյն ելոյ­թին, որ­տեղ ներ­կա­յաց­ուած է նա­եւ մեր ակ­նարկ­ուած մտա­հո­գու­թեան պա­տաս­խա­նը.

“Իւ­րա­քանչ­իւր հա­սա­րա­կու­թիւն ու­նի իր ու­ժեղ եւ խո­ցե­լի կող­մե­րը: Մեր հա­սա­րա­կու­թիւնը նոյն­պէս ու­նի թոյլ կող­մեր, քա­նի դեռ չու­նենք իրա­ւա­կան պե­տու­թիւն եւ ժո­ղովր­դա­վա­րու­թեան այն բարձր մա­կար­դա­կը, որին ձգտում ենք: Այդ խո­ցե­րը, ինչ­պէս հա­յե­լու մէջ, ար­տա­ցոլ­ւում են բո­լոր բնա­գա­ւառ­նե­րում` մի տեղ աւել, մի տեղ պա­կաս չա­փով“:

Աս­ուա­ծին աւե­լաց­նենք միայն, որ ամե­նա­ան­կեղծ ցան­կու­թիւն­նե­րի դէպ­քում իսկ, ձեռք բե­րա­ծը կա­րե­լի է պահ­պա­նել եւ առա­ջըն­թաց ար­ձա­նագ­րել նա­խա­գա­հի նշած խո­ցե­րը յաղ­թա­հա­րե­լու դէպ­քում: Իսկ այդ հար­ցում գլխա­ւոր պա­տաս­խա­նա­տու

About Post Author

admin

acaa@hairenik.com

Happy

0 0 %

Sad

0 0 %

Excited

0 0 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %