0
0
Սեպտեմբեր 20-ին, Հայաստանի Հանրապետութեան Անկախութեան քսանմէկերորդ տարեդարձին առթիւ, նախագահական պալատին մէջ, բանաստեղծ Վեհանոյշ Թեքեան պարգեւատրուեցաւ Նախագահ Սերժ Սարգսեանի կողմէ` Մովսէս Խորենացի շքանշանով:
Այս առթիւ, ան խօսք առաւ եւ յայտնեց թէ.-
“Հայաստանի Անկախութեան 21-րդ տարեդարձին` ստանալ Մեծն Խորենացիի շքանշանը` անհաւատալի իրողութիւն է: Այս գնահատանքին համար երախտապարտ եմ Ձեզի՛, Պարոն Նախագահ: Շնորհակալութեան ծաղկեփո՛ւնջ` Սփիւռքի Նախարար Տիկին Հրանոյշ Յակոբեանին, որ գիտէ արժեւորել Սփիւռքի նուիրեալները: Շնորհակալութիւն կ՛ուզեմ յայտնել Աստուծոյ, որ ընտրեց նաեւ զի՛ս ցեղիս ձայնը վերծանելու: Ապա մօ՛րս, որ գործնականութեան բոլոր պատուարները անտեսելով` ուղղեց զիս հայ գրականութեան եւ ժողովուրդիս ծառայելու անհրաժեշտութեան: Սակայն ես այս շքանշանը կ՛ուզեմ բաժնեկցիլ նախա եւ յետ–եղեռնեան բոլոր գրողներուն հետ, որոնք մարտնչեցան եւ ինչպէ՜ս սիրեցին Հայաստանը, սակայն բաց աչքերով չկրցան տեսնել զայն: Մենք արիւնի եւ մելանի կախարդանքով կապուած ենք իրարու: Հայաստան–Սփիւռք կամարակապ պատկերին տակ` հայ գրողները ժողովուրդի հոգիին ձայնն են: Այս քաոսային երկրագունդին մէջ` ճշմարտութեան խօսնակն են, խաւարի մէջ` լուսամուտ հաստատողները: Որովհետեւ յիշողութիւնը միայն անձկութեան աղբիւր չէ, այլ նաեւ հաւատքի՛ աղբիւր: Անհրաժեշտ է հայ լեզուի հանքերէն` մեր ոսկեհիւս ու ադամանդեայ բառերը վերստին ներմուծել մեր գրականութեան մէջ: Ոչ թէ երազել, այլ` երկնել նոր Վահագնածնո՛ւնդ մեր հողին վրայ, եւ այսպիսով լոյսին հանել հայ հոգիին անմահութեան առեղծուածը: Հազար օրհնութի՜ւն մայր հայրենիքի մէջ հայ գրականութեան տրուած այս դափնեպսակին“:
