0
0
Պատմական օր ապրեցաւ, անկասկած, Նիւ Ճըրզիի Յովնանեան վարժարանը, երբ հինգ հարիւրի հասնող հրաւիրեալներ եկած էին խանդավառուելու Միացեալ Նահանգներու մէջ հայ դպրոց ունենալու պերճանքով: Կ՛ըսենք պերճանք, որովհետեւ, Ամերիկայի տարածքին կրթական համակարգը չէ ունեցած անկումային այսպիսի ցած վարկանիշ: Ամէն տարի տասնեակ դպրոցներ, անոնք ըլլան հանրային, պետական, յարանուանական թէ կրօնական, ընդմիշտ կը փակեն իրենց դռները: Տնտեսական սուր տագնապը հասած է Ամերիկայի վարժարաններու սեմերէն ներս:
Ու ասոր համար ալ Նիւ Ճըրզիի հայութիւնը ուրախ ըլլալով հանդերձ, երախտապարտ է վարժարանի հիմնադիր ամոլին` Տէր եւ Տիկին Վահագն եւ Յասմիկ Յովնանեաններուն, որոնք տարիներ առաջ ունեցան տեսիլքը թէ տակաւ ստուարացող հայութիւնը այս նահանգին մէջ, անպայմանօրէն ունենալու էր իր ազգային կրթական բոյնը:
Անշուշտ դիւրին չեղաւ անոր երթը. մերթ նիւթական բեռը, երբեմն ուսուցչական կազմերէն ներս որակաւոր կրթական մշակներու բացակայութիւնը, պատճառ եղան որ այս փշոտ ճանապարհին վարժարանը դէմ հանդիման գտնուէր ալեկոծումներու, սակայն ի վերջոյ վարժարանին շուրջ հաւաքուած կրթանուէր ազգայիններու շնորհիւ, Յովնանեան վարժարանը բաց պահեց ու դեռ կը պահէ իր դռները:
Մարտ 3, 2012 երեկոյեան Վուտլենտ Փարքի “Տը Ուեսթմաունթ Քաունթրի Քլապ“ի սրահները ունէին ուրախ տրամադրութիւն: Երջանիկ էր իւրաքանչիւրը անոնց, անոնք ըլլան դասատու, հոգաբարձու, նախկին սան թէ ծնողք կամ կրթանուէր ազգային ու բոլոր անոնք պիտի վերադառնային իրենց տուները բարձր տրամադրութեամբ: Անշուշտ բարերար ամոլին ներկայութիւնը եւս ուրախացուցած էր իւրաքանչիւրին, անոնք ընդհանրապէս իրենց կեանքի այս հանգրուանին նախընտրութիւն ըրած են ապրիլ երջանիկ, Հայաստանի մէջ:
Հրաւիրեալներուն մէջ էին բարձրաստիճան հոգեւոր հայրեր եւ ազգային բարերարներ:
Հանդիսավարներն էին Սիրանոյշ Այվազեան` 1992ի շրջանաւարտ եւ Վահէ Չաղլասեան` 1990ի շրջանաւարտ: Մեծարուեցան երկու ազգայիններ, որոնք ըլլալով մեծ բարերարներ, սակայն անոնք մնացին խոնարհ ու համեստ հայորդիներ: Տոքթ. Ճոն Աբովեան եւ Հրաչ Գաբրիէլեան: Երկուքն ալ յաջողած իրենց մասնագիտութեան մէջ, սակայն հայ դպրոցին առաքելութեան համար նուիրուած դէմքեր, որոնց զաւակները շրջանաւարտ են եղած Յովնանեան վարժարանէն: Երկու ծնողներու զաւակները կը խօսին հայերէն եւ կը շարունակեն իրենց կեանքը հայու հպարտութեամբ: Ըսենք նաեւ որ Տոքթ. Ճ. Աբովեանի ջանքերով Նիւ Ճըրզիի Հեքընսէք հիւանդանոցին համար ան կրցած էր նուիրահաւաք կազմակերպել հասցնելով այդ գումարը 25 միլիոն տոլարի: Իսկ Պրն. Հրանդ Կիւլեան երբ կը ներկայացնէր Հրաչ Գաբրիէլեանը, ըսաւ թէ ան անաղմուկ տուած է ու տակաւին կու տայ ի խնդիր Հայ Դատին, Ղարաբաղին ու հոն ապրող մեր ժողովուրդին: Ան, ըսենք, որ ա՛յն սրբազան “խենթ“երէն է որ կը հաւատայ իր իսկ գծած ազգային մեծ առաքելութեան, ի խնդիր պահանջատիրութեամբ ու ամէն զոհողութեամբ տէր ըլլալու մեր պատմական հողերուն:
Յիշենք հոս, որ վարժարան կը յաճախեն նիւ եորքաբնակ երկու ծանօթ բարերարներու` Հրաչ Թուֆայեանի եւ Սարգիս Պետեւեանի թոռները: Ներկայ էին մեր սիրելի զոյգ բարերարները եւս: Անոնք եւս կ՛ըլլան օգտակար դպրոցի անսասանութեան համար:
Շնորհակալութեան խօսքով հանդէս եկաւ վարժարանի տնօրէնուհին Տիկին Անահիտ Կարմիրեանը:
Պաշտօնական յայտագիրներէն ետք, գործադրուեցաւ գեղարուեստական յայտագիր ու պարահանդէս:
Շնորհակալութիւն սիրելիներ Վահագն ու Յասմիկ:
Յ.Վ.
