ՆԻՒ ՃԸՐԶԻԻ ՄԷՋ.- ՀԱ­ՄԱԶ­ԳԱ­ՅԻ­ՆԻ “ՆԱ­ՅԻ­ՐԻ“, “ՄԵՂ­ՐԻ“ԵՒ “ՎԱ­ՆՈՒՇ ԽԱ­ՆԱ­ՄԻՐ­ԵԱՆ“ ԱԿԱ­ԴԵՄ­ԻԱ­ՅԻ ՀԱ­ՄԱ­ՏԵՂ ԵՐ­ԳԻ ՈՒ ՊԱ­ՐԻ ԵԼՈՅԹ

0 0
Read Time:6 Minute, 57 Second

ԹՂԹԱ­ԿԻՑ

Շա­բաթ, Նո­յեմ­բեր 10-ին, մօտ 850-ի հաս­նող մշա­կու­թա­սէր­ներ ներ­կայ գտնուե­ցան Նիւ Ճըրզիի Հա­մազ­գա­յին Հայ Կրթա­կան եւ Մշա­կու­թա­յին Միու­թեան եւ “Վա­նուշ Խա­նա­միր­եան“ Պա­րար­ուես­տի Ակա­դեմ­իա­յի մի­աց­եալ ձեռ­նար­կին:

Հա­մազ­գա­յի­նի Շրջա­նա­յին Վար­չու­թեան ատե­նադպ­րու­հի` տի­կին Յաս­միկ Աբ­րա­համ­եա­նի ու­ղեր­ձով, ըն­թացք առաւ այս պա­րի ու եր­գի հա­մոյ­թը, որ տե­ղի ու­նե­ցաւ Նիւ Ճըրզիի “Լօ­տա“ քա­ղա­քի “Ֆի­լի­շըն“ Գո­լէ­ճի թա­տե­րաս­րա­հին մէջ:

Տի­կին Աբ­րա­համ­եան իր բաց­ման խօս­քի ըն­թաց­քին ըսաւ.- “Հա­մազ­գա­յի­նը ու­նի 84 տար­ուայ պատ­մու­թիւն, իսկ Նիւ Ճըրզիի մաս­նա­ճիւ­ղը 44, ու այս 44 տա­րի­նե­րու ըն­թաց­քին, Հա­մազ­գա­յի­նը ու­նե­ցած է բազ­մա­թիւ եւ այ­լա­զան ձեռ­նարկ­ներ, իսկ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան ան­կա­խա­ցու­մէն ետք, Մայր Հայ­րե­նի­քի եւ Սփիւռ­քի հա­յու­թեան կա­պե­րը աւե­լի եւս զօ­րա­ցան հայ մշա­կոյ­թի տա­րած­ման առա­քե­լու­թեամբ“ տի­կին Աբ­րա­համ­եան իր խօս­քը վեր­ջա­ցուց յոր­դո­րե­լով “ճիգ չխնա­յենք պա­հե­լու, պահ­պա­նե­լու, տա­րա­ծե­լու ու զար­գաց­նե­լու մե­զի փո­խանց­ուած այս հա­րուստ մշա­կու­թա­յին ժա­ռան­գը“ ապա բեմ հրա­ւի­րեց Լու­սին Ճրճրեա­նի, որ իր կար­գին անդ­րա­դար­ձաւ տար­ուած աշ­խա­տան­քի տա­րո­ղու­թեա­նը, մաս­նա­ւո­րա­բար դրուա­տե­լով պա­րու­սոյց Թով­մաս Յա­րու­թիւն­եա­նը, որուն ղե­կա­վա­րու­թեան տակ իրենց մաս­նակ­ցու­թիւնը բե­րին Հա­մազ­գա­յի­նի Նիւ Ճըրզիի “Նա­յի­րի“ եւ Ֆի­լա­տելֆ­իոյ “Մեղ­րի“ պա­րա­խում­բերն ու “Վա­նուշ Խա­նա­միր­եան“ Պա­րի Ակա­դեմ­իա­յի Նիւ Եոր­քի եւ Քենե­թի­քէ­թի պա­րա­խում­բե­րը:

Թով­մաս Յա­րու­թիւն­եան ծնած է Թիֆ­լիս: Ինը տա­րե­կա­նին իր պա­րի ու­սու­մը կը սկսի: 1977ին ան կը փո­խադր­ուի Երե­ւան: “Գա­նազ“ պա­րա­խում­բի գլխա­ւոր մե­նա­պա­րո­ղը կ՛ըլ­լայ տար­ուան մը ըն­թաց­քին: 1981 թուա­կա­նին կը մի­ա­նայ Հա­յաս­տա­նի Պե­տա­կան Հա­մոյ­թին` ղե­կա­վա­րու­թեամբ տա­ղան­դա­ւոր պա­րար­ուես­տա­գէտ պրն. Վա­նուշ Խա­նա­միր­եա­նի: Յա­րու­թիւն­եան կը ներ­կա­յա­նայ նշա­նա­ւոր բե­մե­րու վրայ Ռու­սաս­տա­նի եւ Եւ­րո­պա­յի բազ­մա­թիւ քա­ղաք­նե­րու մէջ: Ան կը փո­խադր­ուի Մի­աց­եալ Նա­հանգ­ներ 1993 թուին: Պրն. Յա­րու­թիւն­եան կը հիմ­նադ­րէ եւ կը ղե­կա­վա­րէ “Վա­նուշ Խա­նա­միր­եան“ Պա­րի Ակա­դեմ­ի­ան Նիւ Եոր­քի եւ Քե­նե­թի­քէ­թի մէջ: Իր տա­ղան­դա­ւոր պա­լէ պա­րող տիկ­նոջ Լուտ­մի­լա­յի հետ:

2004-ին Հա­մազ­գա­յի­նի Հայ Կրթա­կան եւ Մշա­կու­թա­յին Միու­թեան Նիւ Ճըրզիի մաս­նա­ճիւ­ղը կրկին ան­գամ յա­ռա­ջա­ցուց իր նո­րա­կազմ “Նա­յի­րի“ պա­րա­խում­բը: “Նա­յի­րի“ պա­րա­խում­բին կը մաս­նակ­ցին վաթ­սու­նէ աւե­լի երկ­սեռ պա­րող­ներ` կրտսեր­ներ եւ պա­տա­նի­ներ` տա­րի­քա­յին տար­բեր բա­ժան­մունք­նե­րով: 2010 թուէն սկսեալ Պա­րա­խում­բին ղե­կա­վա­րը եւ պա­րու­սոյցն է` տա­ղան­դա­ւոր, հան­րա­ծա­նօթ եւ հա­մաշ­խար­հա­յին բե­մե­րու վրայ հան­դէս եկած` պա­րոն Թով­մաս Յա­րու­թիւն­եա­նը:

“Նա­յի­րի“ պա­րա­խում­բը բազ­մա­թիւ ելոյթ­ներ ու­նե­ցած է զա­նա­զան առիթ­նե­րով եւ ձեռ­նարկ­նե­րով այս շրջա­նի ու այլ շրջան­նե­րու մէջ: Սոյն ելոյթ­նե­րուն մեծ խան­դա­վա­ռու­թիւն ստեղ­ծած է հան­դի­սա­տես­նե­րուն մօտ իր աւան­դա­կան հայ­կա­կան պա­րա­յին շար­ժու­ձե­ւե­րով:

Ֆի­լա­տելֆ­իոյ` Հա­մազ­գա­յին Հայ Կրթա­կան եւ Մշա­կու­թա­յին Միու­թիւնը` 2011 թուա­կա­նին կը հիմ­նէ “Մեղ­րի“ պա­րա­խում­բը: Միայն քա­նի մը եռան­դուն երի­տա­սարդ­նե­րէ բաղ­կա­ցած այս խում­բը իր մէջ ու­նե­նա­լով սէր` հայ ազ­գա­յին պա­րե­րու եւ մա­նա­ւանդ իղ­ձը, պահ­պա­նե­լու եւ պա­հե­լու հայ­կա­կան մշա­կոյ­թը իր աւան­դա­կան եր­գե­րով ու պա­րե­րով առանց յու­սա­հա­տե­լու, կը սկսի իր աշ­խա­տան­քին:

“Մեղ­րի“ Պա­րա­խում­բը` իր պա­րու­սոյց ու գե­ղար­ուես­տա­կան ղե­կա­վար` Թով­մաս Յա­րու­թիւն­եա­նի ղե­կա­վա­րու­թեամբ` տար­ուան մը ըն­թաց­քին բազ­մա­թիւ ան­գամ­ներ հան­դէս եկած է ազ­գագ­րա­կան պա­րե­րով` հայ գա­ղու­թի եւ տե­ղա­կան փա­ռա­տօ­նե­րու, իր մաս­նակ­ցու­թիւնը բե­րե­լով եւ հան­դի­սա­տե­սին միշտ նո­րու­թիւն մը հրամց­նե­լով:

Յայ­տագ­րի մեծ մա­սը տ­րա­մադր­ուած էր Ին­կա եւ Անուշ Ար­շակ­եան քոյ­րե­րուն, որոնք ամե­նայն հմտու­թեամբ, արդ­ի­ա­կան երաժշ­տու­թեամբ, եր­բեմն ալ թա­տե­րաս­րա­հի պա­տի եր­կու կող­մե­րը, մեծ պաս­տառ­նե­րու վրայ ներ­կա­յաց­ուած եր­գե­րու եւ տե­սա­րան­նե­րու ընդ­մէ­ջէն, այն­քան խան­դա­վա­ռե­ցին ներ­կա­նե­րը, որ եր­բեմն նոյ­նիսկ անց­քե­րուն մէջ պա­րե­լով ու եր­գե­րով, մաս­նա­կից եղան ձեռ­նար­կին:

Երե­ւան ծնած Ար­շակ­եան քոյ­րե­րը, 2009-ի Eurovision Song Contest-ին իրենց “Ջան Ջան“ եր­գով Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թիւնը ներ­կա­յա­ցու­ցին Մոսկ­ուա­յի մէջ տե­ղի ու­նե­ցած փա­ռա­տօ­նին:

 Հա­ճե­լի ու գօ­տեպն­դիչ էր տես­նել որ յայ­տագ­րին մաս կը կազ­մէ­ին մօտ 140 պա­տա­նի­ներ, որոնք իրենց հայ­կա­կան գա­ւա­ռա­կան պա­րով եւ սի­րուն տա­րազ­նե­րով խրա­խու­սե­ցին ներ­կա­նե­րը:

Յայ­տա­գի­րը գոր­ծադր­ուե­ցաւ եր­կու մա­սով եւփակ­ման երգն էր Ին­կա Անուշ  քոյ­րե­րու աշ­խար­հահռ­չակ “Մենք Եւ մԵր Սա­րե­րը“ եր­գը, որուն մի­ա­ցան եւ բե­մը լե­ցու­ցին Հա­մազ­գա­յին “Նա­յի­րի“, “Մեղ­րի“ եւ “Վա­նուշ Խա­նա­միր­եան“ պա­րա­խում­բե­րը իրենց յա­տուկ պա­րա­յին հայ­կա­կան շար­ժուձե­ւով խան­դա­վա­ռու­թիւնը հա­սաւ իր գա­գաթ­նա­կէ­տին:

Ընդ­հա­նուր խան­դա­վա­ռու­թեան մէջ, վեր­ջին եր­գը կրկնուե­ցաւ, յայ­տագ­րի մաս­նակ­ցող­նե­րը ար­դէն բե­մի վրայ էին երբ Թով­մաս եւ իր կո­ղա­կի­ցը` Լուտ­մի­լան, բեմ հրա­ւիր­ուե­ցան եւ ընդ­հա­նուր ծա­փող­ջուն­նե­րու մէջ ծաղ­կե­փոյն­ջեր ստա­ցան թէ Յա­րու­թիւն­եան ամո­լը թէ Ար­շակ­եան քոյ­րե­րը:

Ան­մո­ռա­նա­լի տպա­ւո­րու­թիւն­նե­րով ու մշա­կու­թա­յին կապ­ուա­ծու­թեամբ, ներ­կա­նե­րը չկա­մու­թեամբ մեկ­նե­ցան, ան­համ­բեր սպա­սե­լով յա­ջորդ ձեռ­նար­կին:

 

 

 

 

Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

Average Rating

5 Star
0%
4 Star
0%
3 Star
0%
2 Star
0%
1 Star
0%

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Social profiles