1
0
Նոյեմբերի շաբաթ օր մըն էր: Արմենակի հետ հայկական համարուող քաղաքի սրճարանը նստած կը զրուցէինք: Հայրենակից մը մօտեցաւ, Արմենակը բարեւեց եւ ֆրանսերէնով ըսաւ.
– Պարոն Արմենակ, Հայաստան Հիմնադրամէն նամակ ստացայ դրամահաւաքի մասնակցելու համար: Նաեւ հեռաձայնեցին: Ի՞նչ կ’ըսէք, գումարները իրենց նպատակին կը հասնի՞ն: Թերթերը գրեցին, որ վարչապետը 106 միլիոն վերցուցած էր, առանց տնօրէն խորհուրդի որոշման, ոչ ոք իմացաւ, թէ ի՞նչ բանի համար: Նոյն ատեն իշխանութիւնը ինք իրեն պարգեւավճարներ շնորհեց: Ի՞նչ պէտք է ընեմ: Դրացիներս ալ նոյնը կը հարցնեն:
Սրտցաւ ազգայինին ըսի որ նստի, սուրճ ապսպրեցի իրեն համար ալ:
Արմենակ լուռ դիտեց «հիւր»ը, ապա ըսաւ.
– Պարոն Մարքօ, քեզի չեմ կրնար ըսել մի՛ մասնակցիր դրամահաւաքի: Նոյնիսկ մեծերու սխալները պատճառ պէտք չէ ըլլան, որ չօգնենք մեր հայրենակիցներուն եւ հայրենիքին: Բայց պէտք է միշտ հաշիւ պահանջել: Հսկել:
– Պարոն Արմենակ, ո՞վ կը լսէ ինծի պէս համեստը:
– Եթէ առանձին ըլլաս, դուն քեզի խօսած կ’ըլլաս: Եթէ յիշած դրացիներուդ հետ երթաս Հիմնադրամի գրասենեակը, եւ խօսիս, աւելի լաւ կ’ըլլայ: Օրինակ, պահանջես այդ 106 միլիոնի հաշիւը:
– Ուրեմն ի՞նչ պէտք է ընել:
– Պարզ ձեւ մըն ալ կայ: Միութիւն կը կազմես, ինչպէս կ’ընեն շատեր, դրացիներուդ նուիրատութիւնները կը հաւաքես, գրպանդ կը դնես, Հայաստան կ’երթաս, եւ յարմար տեսած նպատակներուդ կու տաս այդ գումարները:
– Բայց ես միջոց չունիմ օդանաւի տոմս գնելու:
– Կ’ընես բոլորին պէս: Դրացիներուդ նուիրաբերած գումարներէն մաս մը կը յատկացնես ճամբորդական ծախսերուդ, ինչպէս կ’ընեն բոլոր «Հայաստանի օգնողները», եւ մնացեալը կը բաժնես տեղւոյն վրայ:
– Եթէ բան չմնայ:
– Այդ արդէն կարեւոր չէ, երբ նպատակդ բարի է: Այդ ձեւով դրացիներուդ օգնութեան տոլարներն ալ կը գումարուին իրենց նպատակին չծառայած վերցուցած 106 միլիոնին վրայ, քու եւ դրացիներուդ խիղճը հանգիստ կ’ըլլայ այդ 106 միլիոնը նուիրածներու խիղճին պէս:
Պարոն Մարքօն աւելի շուարած, ոտքի ելաւ, շնորհակալութիւն յայտնեց սուրճին եւ Կեդրոնականցիի լուսաւոր խրատներուն համար եւ գնաց:
Արմենակին հարցուցի.
– Ինչո՞ւ բարեկամդ շուարումի մատնեցիր: Խեղճը ի՞նչ պիտի ընէ հիմա:
– Մակա՛ր, ես քեզ աւելի իմաստուն կը կարծէի: Չհասկցա՞ր, որ կազմակերպական աշխատանք տարի: Վաղը պիտի տեսնես, որ նոր միութիւն մըն ալ պիտի ծնի, պիտի ծնի նոր նախագահ մը, Հայաստանի տնտեսութիւնը պիտի բարելաւուի նոր «տուրիստ» Մարքոյով, օդանաւային ընկերութիւններու պիւտճէն ալ պիտի հաւասարակշռուի:
– Շատ բան չհասկցայ ըսածներէդ:
– Մակա՛ր, ֆրանսացին կ’ըսէ, «սարքել եւ քանդել միշտ աշխատիլ է»: Մենք ազգովին լաւ հասկցած ենք այս խօսքին իմաստը, նոյնիսկ՝ Հայաստան, քանի որ ֆրանքոֆոնիայի անդամ ալ ենք:
Երբ առանձին տուն կը դառնայի, մտածեցի, որ կեդրոն մը պէտք է ստեղծել, ազգային հոգեկան թերապիայի համար եւ Կեդրոնականցին նշանակել անոր նախագահ:
Ան ալ բարձրացած կ’ըլլայ բոլոր փրկիչ նախագահներուն շարքին:
Մակար ի Գաղիա, 21 Նոյեմբեր 2021
