ԱՐԱՐԱՏԻ ՓԷՇԻՆ ԱՔԱՓՈՒԼՔՕ, ՀՈՆՈԼՈՒԼՈՒ, ՊԵՎԸՐԼԻ ԵՒ ՄՈՆԱՔՕ ՓՆՏՌՈՂՆԵՐ

0 0
Read Time:1 Minute, 52 Second

 

 

            Գարուն է: Արմենակ եւ Էլպիս ելակով լեցուն սակառով մը այցելութեան եկան: Արեւ էր սպիտակած կեռասենիին տակ:

            Գարուն է: Ի՜նչ փոյթ եթէ գնացքները լաւ չեն բանիր գործադուլի պատճառով կամ ուսանողները իրենց դպրոցները կ’աւերեն:

            Պատճառ չկայ, որ արձակուրդի չմեկնողը տունը մնայ, առեւտուրը կանգ առնէ մեծ վաճառատուներուն մէջ:

            Հայաստան մտահոգիչ ցոյցեր կան եւ վաղը դուրսէն կրնանք ափսոսալ, եթէ յանկարծ սալայատակին վրայ փռուի զոհ մը:

            Այս մտածումներով տարուած էի, երբ դրան զանգը հնչեց:

            Մեր տխրութիւններուն վկայ շրջուն հերցեան ալիքները կրող Կեդրոնականցին էր, Էլպիսի հետ:

            – Լաւ ըրիք գալով, այս արեւով լաւ է ջերմանալ եւ երազել, խօսակիցներով,- ըսի դիմաւորելով ընկեր-բարեկամ չմոռցող հիւրերը:

            Մակարուհին ելակները բերաւ պաղպաղակի վրայ, պսակուած շանթիյիով:

            Արմենակի խօսքը ներածական չունի:

            – Մակա՛ր, սփիւռքի հայերը, ինչ որ մնացած է, ե՞րբ պիտի դադրին հայրենիքէն ակնկալութիւններ ունենալէ:

            – Նորէն ո՞ր մեղուի փեթակին մէջ դրեր ես մատներդ:

            – Ճիշդ այդպէս: Դասախօսութեան մը գացի: Հարիւրամեակ է: Յիշողութիւնը պէտք է պահել: Կրկին լսեցինք երազուած անկախ Հայաստանի մասին: Երբ զրոյցը սկսաւ, երազները մոռցուեցան եւ ներկաները, մէկը միւսէն ետ չմնալուվ, չինական սեւ մելանով ներկեցին երկիրը, եզրակացնելով, որ հոն «բնակելիք տեղ չէ»:

            – Դեռ կը զարմանա՞ս: Երանի քեզի: Ըսէ՛, ինչե՜ր կ’ակնկալէին:

            – Որպէսզի իրենցմէ չսպասուի հայրենատէր ըլլալ եւ վերադառնալ, անցեալի «սեւացրէ՛ք»ի օրինակով, կուշտ եւ հանգիստ քաղքենիի յատուկ իմաստուն եւ խոհեմ պատճառներ թուեցին, քաղաքագէտի ոճով: Հասկցայ, որ եթէ Հայաստան Աքափուլքօ, Հոնոլուլու, Մոնաքօ կամ Պեվըրլի չըլլայ, իրենք հոն չեն երթար:

             – Ի՞նչ ըսին:

            – Միայն Երեւանի կեդրոնը կայ: Ուրիշ բան չկայ: Աղքատութիւն կայ: Կողոպուտ կայ: Կաշառք կայ: Ապահովութիւն չկայ: Վստահութիւն չկայ դրամին վրայ: Կարելի չէ գործ ընել, ձեռքէդ կ’առնեն: Եւ այդպէս շարունակ… Ըսին, ըսին… Արդէն ցոյցեր կան եւ յայտնի չէ, թէ ի՞նչ կ’ըլլայ երկրի ապագան:

            – Դուն ի՞նչ ըսիր:

            – Ըսի որ Հայաստանը Զուիցերիա չէ, ձեր հայրենասիրութիւնը զուիցերիական երազ է: Բայց Հայաստանը ապահով երկիր է, ըստ միջազգային գնահատումներու: Երիտասարդ մը ըսաւ, որ Հայաստանը կը սիրենք, բայց եթէ զինուոր պիտի ըլլանք, չենք երթար, որպէս «տուրիստ» կ’երթանք եւ կու գանք: Իրենք ալ գոհ կ’ըլլան, մենք ալ:

            – Համահայկական խորհրդաժողով գումարեր էք:

            – ճիշդ: Ոչ ոք ըսաւ թէ, ո՞ւր կ’երթայ սփիւռքի թուղթի վրայի եօթը միլիոնը: Բանաստեղծը ըսած է, կ’ապրինք «անրջելով Հայաստան», երգուպարով, շաբաթավերջի խրախճանքներ, ամեակներ եւ հայկական խոհանոց:

            – Ա՛յս ալ ըսէիր:

            – Կ’ուզէի՞ր որ հայրենադարձութիւն մերժողներու եւ հայրենիք լքածներու կողմէ «ակրեսիա»յի ենթարկուէի,- եզրակացուց Կեդրոնականցին:

 

Մակար ի Գաղիա

Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

Average Rating

5 Star
0%
4 Star
0%
3 Star
0%
2 Star
0%
1 Star
0%

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Social profiles