ԱՄԲՈԽԱՅԻՆ ՄԱՐՏԱՎԱՐՈՒԹԻ՞ՒՆ, ԹԷ՞ ․․․

Read Time:1 Minute, 49 Second

ՀԱՅՐԵՆԻՔ

Խմբագրական

«Քուէ մը հրացանի կը նմանի. անոր օգտակարութիւնը կախուած է գործածողին խառնուածքէն» (“A vote is like a rifle: its usefulness depends upon the character of the user.” )

Թէոտոր Ռուզվելթ (1858-1919)

Հայ կեանքին մէջ, դժբախտաբար վերջերս հետզհետէ աւելի յաճախ պայթուցիկ, թէժ եւ ճգնաժամային իրավիճակներ կը ստեղծուին։

Դեռ քանի մը շաբաթ առսջ, Փաշինեան-Փութին հանդիպումէն երկու օր ետք եւ Երեւանի աւագանիի ընտրութենէն օրեր առաջ, խիստ կարեւոր ու խորհրդապահական հեռախօսական զրոյցներու հրապարակումը կատարուեցաւ, ակնթարթի մը մէջ ահաւոր կացութիւն մը ստեղծելով։

Բաւական հանդարտելէ ետք, ահաւասիկ ամիս մը ետք, շատ աւելի դժնդակ մթնոլորտ մը կը տիրէ Երեւանի մէջ, Ազգային Ժողովի կանոնակարգային օրէնքին մէջ աղմկայարոյց փոփոխութիւններու պատճառաւ։

Երեւանեան գունագեղ երկինքը փոխարինուած է քաղաքական բնագաւառէն բազմիցս մատնանշուած «սեւ ու սպիտակ»ի խառնուրդով՝ մոխրագոյնով։

Քաղաքական օդերեւութաբանական պայմաններու տակ, այս գորշ ամպերու կուտակումը կրնայ պատճառ դառնալ հեղեղային անձրեւի եւ մրրիկի։

Այո՛, երբեք կարելի չէ քննադատել, քարկոծել ու մեղադրել ամբոխ մը, որ հաւատալով իր ղեկավարին կամ ղեկավարութեան եւ կառչած մնալով անոր կամ անոնց բռնած ուղիին, կրցած է Երեւանի աւագանիի ընտրութիւններուն հաւաքել քուէներու ջախջախիչ մեծամասնութիւնը։

Սակայն միեւնոյն ժամանակ, այո՛, կարելի է զանազան մտահոգութիւններ արտայայտելով հարցադրել, մեղադրել եւ գէթ զգաստութեան հրաւիրել ղեկավարութիւնը, որ ժողովրդավարական եւ ամբոխավարական տարրական կանոնները խախտելով, կ՛օգտագործէ իր ետին կանգնող զանգուածը՝ հնազանդ հաւաքի մասնակցողն ու քուէատուփ ուղղուողը վերածելով հլու կամակատարի։

Ի վերջոյ, ամբոխը չէ որ կը յղանայ միտքերն ու գաղափարները, այլ զայն ներշնչող եւ հրաշքներ գործող՝ քարիզմա ստեղծող ղեկավարը։ Այս վերջինը կրնայ իր կարգին սայթաքիլ, եթէ չկարենայ զանազանել պետութիւնն ու ղեկավարութիւնը, ազգային շահերն ու անձնական մութ հաշիւները, որոնք նախկին ղեկավարներուն կողմէ եղած էին եւ դուռ բացած՝ «թաւշեայ» յեղափոխութեան։

Հոս տեղին է մէջբերել Բրիտանիոյ պատմութիւն կերտած վարչապետ Ուինսթըն Չըրչիլի մէկ խօսքը,- «Ժողովուրդն է որ կ՛իշխէ կառավարութեան վրայ, եւ ոչ թէ կառավարութիւնը՝ ժողովուրդին», շեշտելով սակայն որ պէտք է գերադասել հայրենիքն ու յատկապէս անոր ազգային անվտանգութիւնը ամէն բանէ վեր, երկրորդական սեպելով անհիմն եւ անհեթեթ ամբաստանութիւններն ու ցեխարձակումները։

Հուսկ, ղեկավարութեան վրայ գտնուող անձն է, որ կրնայ առաջին գնահատուողը կամ քննադատուողը նկատուիլ։ «Թաւշեայ» յեղափոխութենէն ի վեր դերերը փոխուած են եւ խորհրդարանական կարգով բեմահարթակ բարձրացած վարչապետ Փաշինեան քաջատեղեակ է այս գործելաձեւին։ Իր պարտականութիւնն է հաւաքական որոշումներով եւ փոխադարձ զիջումներով շարունակել առողջ հիմերու վրայ ամբոխային մարտավարութիւն մը եւ ոչ թէ մարտական ամբոխավարութիւն մը։